Dlaczego warto założyć spółkę na Mauritiusie?
Dlaczego warto założyć spółkę
na Mauritiusie?
Polityka fiskalna państw wysoko rozwiniętych cechuje się stosunkowo uciążliwymi dla przedsiębiorców obciążeniami podatkowymi. Odpowiednio przemyślana strategia podatkowa firmy uwzględnia transfer aktywności gospodarczej do miejsc na Świecie, gdzie można znacząco obniżyć zobowiązania podatkowe w prowadzonej działalności gospodarczej.
Interesującym i opłacalnym rozwiązaniem może być przeniesienie części działalności gospodarczej do kraju, w którym są stosunkowo niskie podatki, jednocześnie gwarantującego poufność i stabilność prowadzenia firmy. Jednym z bardziej atrakcyjnych pod tym względem państw jest Republika Mauritiusu.
Dlaczego Mauritius?
Mauritius jest państwem o stabilnym wzroście gospodarczym. Jest to konsekwencja gruntownej reformy gospodarki narodowej polegającej na zdywersyfikowaniu źródeł dochodów w oparciu o przemysł lekki, finanse i turystykę. Solidne regulacje gospodarcze i zachowawcza polityka bankowa pozwoliły temu państwu złagodzić negatywne skutki globalnego krachu finansowego lat 2008–2009. W ostatnich latach Mauritius stał się głównym ośrodkiem regionu, mającym znaczenie dla handlu i inwestycji oraz usług finansowych i turystycznych. Wyspiarski kraj uchodzi za oazę przyjaznego biznesu, z liberalnymi przepisami gospodarczymi i podatkowymi.
Preferencje podatkowe
Prawo spółek handlowych oraz przepisy podatkowe na Mauritiusie zapewniają praktyczne centrum finansowe offshore, specjalizujące się w zakładaniu firm przez podmioty zewnętrzne z kapitałem zagranicznym. Porządek prawny Mauritiusu spełnia międzynarodowe standardy dotyczące badania praktyk prania brudnych pieniędzy oraz zwalczania prób finansowania terroryzmu. Prawo Mauritiusu reguluje dwie kategorie spółek (tzw. Global Business Companies – GBC), których prowadzenie pozwala na uniknięcie podatku od zysków kapitałowych.
Pierwszą z nich jest GBC1 – spółka, która jest rezydentem podatkowym Mauritiusu dla celów podatkowych i płaci na Mauritiusie podatek w wysokości 3%. Posiadanie rezydencji podatkowej Mauritiusu umożliwia takiej spółce korzystanie z preferencji wynikających z zawartych przez Mauritius umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (ważne: Mauritius nie podpisał umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Polską). Obowiązki wynikające z prowadzenia działalności w ramach GBC1 wymuszają na przedsiębiorcy uwiarygodnienie rezydentury spółki m.in. poprzez zarządzanie spółką na terenie Mauritiusu oraz prowadzenie rachunku bankowego i księgowości spółki.
Z kolei GBC2 to spółka, która nie jest rezydentem podatkowym Mauritiusu dla celów podatkowych. W konsekwencji nie jest ona zobowiązana do wypełniania zeznań podatkowych oraz poddawania kont kontroli w formie audytu. Jednym z obowiązków GBC2 jest natomiast składanie Komisji Usług Finansowych corocznego sprawozdania finansowego. Prowadzenie działalności w tej formie wyklucza świadczenie usług z zakresu bankowości, usług finansowych, ubezpieczeń, czy pozyskiwania kapitału publicznego. Restrykcje dotyczą również obowiązku wyrażenia kapitału zakładowego w walucie zagranicznej. Spółka GBC2 nie może prowadzić transakcji z obywatelami Mauritiusu ani posiadać nieruchomości na terytorium kraju.
Opinię azylu podatkowego Mauritius zawdzięcza głównie wysokiemu poziomowi ochrony poufnych informacji nt. udziałowców spółek i dużym ograniczeniom w zakresie wymiany informacji z innymi administracjami podatkowymi. Z tego właśnie powodu OECD cały czas wymienia Mauritius wśród państw stosujących szkodliwą konkurencję podatkową, jednakże zasadniczym atutem tego kraju jest to, że – inaczej niż w większości egzotycznych jurysdykcji podatkowych – cudzoziemcy mogą w nim łatwo i poufnie zarejestrować spółkę, a obowiązujące ich wymogi rachunkowe i sprawozdawcze są minimalne. Niemniej jednak przeniesienie działalności gospodarczej na Mauritius zaleca się powierzyć profesjonalnym doradcom podatkowym specjalizującym się w międzynarodowym planowaniu podatkowym.
Zgodnie z wprowadzonymi od 1 stycznia 2019 r. przepisami art. 119a par. 1 Ordynacji podatkowej, czynność nie skutkuje osiągnięciem korzyści podatkowej, jeżeli osiągnięcie tej korzyści, sprzecznej w danych okolicznościach z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej lub jej przepisu, było głównym lub jednym z głównych celów jej dokonania, a sposób działania był sztuczny. Dostępne rozwiązania prawne należy zatem każdorazowo dostosowywać do indywidualnych potrzeb biznesowych, tak aby nie narazić się na zarzut działania sztucznego, sprzecznego w danych okolicznościach z przedmiotem i celem przepisu ustawy podatkowej. Dokładne znaczenie tych wskazań normatywnych warto w każdym wypadku skonsultować z radcą prawnym, adwokatem bądź doradcą podatkowym.