Ważny wyrok NSA w sprawie łączenia zwolnień podatkowych z zezwoleń na działalność w SSE

Ważny wyrok NSA w sprawie łączenia zwolnień podatkowych z zezwoleń na działalność w SSE

2018-10-23

Zwolnieniem z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. może zostać objęty dochód ustalany łącznie z całej działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: SSE) w oparciu o wszystkie posiadane przez niego zezwolenia” – tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 14 lipca 2018 r., sygn. akt II FSK 2233/16. Rozstrzygnięcie to jest bardzo korzystne dla przedsiębiorców, którzy wbrew stanowisku fiskusa mogą wykorzystywać wszystkie uzyskane zwolnienia podatkowe wobec wszystkich prowadzonych przez siebie inwestycji na terenie jednej SSE.

Na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. 1992 nr 21, poz. 86 ze zm.), w związku z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. 2017 r. poz. 1010), dochody uzyskiwane na terenie specjalnej strefy ekonomicznej przez podmioty prowadzące w jej obrębie działalność gospodarczą na podstawie zezwolenia uprawniającego do korzystania z pomocy publicznej są wolne od podatku dochodowego od osób prawnych. Zwolnienie to nie może przekroczyć maksymalnej wielkości pomocy publicznej określonej rozporządzaniem rady ministrów.

Łączenie zwolnień od podatku CIT
z wielu zezwoleń

Spółka z branży produkcyjnej materiałów budowlanych w dniach 8 grudnia 2004 r. oraz 29 sierpnia 2013 r. uzyskała dwa odrębne zezwolenia na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej. Kontynuując swoją działalność i ponosząc dalsze wydatki inwestycyjne, w 2015 r. spółka wystąpiła do działającego w imieniu Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z zapytaniem o ich rozliczanie w sytuacji posiadania więcej niż jednego zezwolenia uprawniającego do zwolnienia od podatku CIT.

Przedsiębiorca stał na stanowisku, że skoro czynione nakłady inwestycyjne są kontynuacją działań objętych pierwotnym zezwoleniem z 2004 r., to uzyskiwany przez niego dochód na terenie SSE ma prawo korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT oraz w art. 12 ustawy o SSE chronologicznie (czyli najpierw do wyczerpania granic pomocy publicznej wynikającej z wcześniej wydanego zezwolenia z 2004 r., a po ich przekroczeniu z zezwolenia wydanego później). Zgodnie bowiem z art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: „Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy” (Dz.U. 1992 nr 21, poz. 86).

Zdaniem spółki: „Przepisy ustawy o CIT ani przepisy strefowe w żadnej sytuacji nie stanowią, aby zwolnienie z podatku dochodowego od osób prawnych miało być liczone odrębnie dla dochodów uzyskiwanych na podstawie poszczególnych zezwoleń” (interpretacja indywidualna IBPB-1-2/4510-287/15/AP z 29 września 2015 r.). Nie istnieją bowiem regulacje nakazujące prowadzenie osobnej ewidencji rachunkowej dla każdego projektu inwestycyjnego, a jedynie dla działalności objętej zezwoleniem, czyli wykonywanej na terenie SSE. Dodatkowo uzyskany na podstawie zezwoleń przychód i tak rozliczany jest łącznie. Spółka przytoczyła liczny zbiór interpretacji organów podatkowych potwierdzających jej stanowisko (m.in.: interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu ILPB3/423-241/11-4/MM z 29.08.2011 r. oraz ILPB3/423-151/11-2/MM z 28.06.2011 r.; DIS w Łodzi IPTPB3/423-176/12-3/KJ z 26.07.2012 r.; DIS w Katowicach IBPBI/2/423-61/11/SD z 24.01.2011 r. oraz IBPBI/2/423-1519/10/MS z 5.11.2010 r.).

Organ wie, że nie powinno się łamać zasad postępowania podatkowego, ale w praktyce można…

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał stanowisko przedsiębiorcy za nieprawidłowe, za czym przemawiać miał przedmiotowy charakter zwolnienia przypisanego dochodom osiąganym z konkretnego oznaczonego źródła na podstawie danego zezwolenia. Tym samym przedsiębiorca powinien szeregować dopuszczalne limity pomocy publicznej dla każdego uzyskanego zezwolenia. W tym celu zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji umożliwiającej ustalenie odrębnego zbioru dochodów lub strat w obrębie jednego zezwolenia.

Ustosunkowując się do przywołanych przez spółkę interpretacji podatkowych wydanych przez organy w podobnych sprawach, Dyrektor Izby Skarbowej przyznał, że „…funkcjonowanie w obrocie prawnym interpretacji indywidualnych, w których odmiennie oceniono takie same lub zbliżone stany faktyczne, lub zdarzenia przyszłe, choć jest niewątpliwie niepożądane z punktu widzenia zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów, wyrażonej w art. 121 Ordynacji podatkowej, niemniej jednak, w praktyce może mieć miejsce” (interpretacja indywidualna z 25 września 2015 r., IBPB-1-2/4510-287/15/AP). Spółka zaskarżyła takie rozstrzygnięcie organu.

Mimo kilku zezwoleń jest to wciąż
działalność w tej samej strefie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w pierwszej kolejności zwrócił uwagę na fakt, że skarżąca nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie różnych stref ekonomicznych. Po drugie generowane przez nią w obrębie SSE przychody i koszty ustalane są według zasad ogólnych ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a przedmiotowe zwolnienie, zgodnie z treścią jej art. 17 ust. 1 pkt 34, dotyczy dochodów powstałych na terenie SSE wskutek prowadzonej tam działalności gospodarczej. Zwolnienie to nie dotyczy więc tylko i wyłącznie dochodów uzyskanych dzięki spełnieniu wymogów zezwolenia np. w wyniku zatrudnienia odpowiedniej ilości pracowników. Realizacja wymogów zezwolenia uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie, na którym osiągnięcie dochodów podlega pomocy publicznej w postaci zwolnienia podatkowego.

Sąd zauważył również, że przepisy Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. 2008 nr 232, poz. 1548, ze zm.) tylko w przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności jednocześnie i poza SSE do uzyskania zwolnienia podatkowego wymagają organizacyjnego wydzielenia działalności gospodarczej i wyodrębnienia tej prowadzonej w strefie tak, by można było określić co do niej wielkość zwolnienia. „Brak natomiast w obowiązujących przepisach obowiązku takiego wydzielenia działalności, co do każdego z zezwoleń na terenie danej strefy. (…) nieprawidłowe należało również ocenić stanowisko organu podatkowego, że na skarżącej ciąży obowiązek prowadzenia odrębnej ewidencji przychodów i związanych nimi kosztów dla poszczególnych projektów, na które zostały wydane odrębne zezwolenia strefowe. Obowiązek taki nie wynika wprost z art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p., ani nie można go wykreować z uwzględnieniem ww. regulacji szczególnej, dotyczącej działalności w SSE” (wyrok WSA we Wrocławiu z 14 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Wr 70/16).

Fiskus wniósł od tego rozstrzygnięcia skargę kasacyjną. Naczelny Sąd Administracyjny 14 sierpnia 2018 r. oddalił ją, stwierdzając, że organ podatkowy błędnie utożsamia każde zezwolenie z prowadzeniem innego rodzaju działalności gospodarczej.

Ugruntowanie linii orzeczniczej w sprawie łączenia zwolnień podatkowych z zezwoleń
na działalność w SSE

NSA orzekł, że zwolnienie z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT dotyczy łącznego dochodu z całej działalności gospodarczej prowadzonej przez podmiot na terenie SSE na podstawie wszystkich posiadanych przez niego zezwoleń w zakresie dopuszczonym w tych zezwoleniach. Podmiot ten nie ma obowiązku przyporządkowywania poszczególnych limitów pomocy publicznej do poszczególnych inwestycji (II FSK 2233/16).

Wyrok potwierdza i ugruntowuje nową linię orzeczniczą sądów w sprawie łączenia zwolnień podatkowych z zezwoleń na działalność w SSE. Podobne rozstrzygnięcia odnaleźć można w orzeczeniach: NSA z: 19.07.2016 r., sygn. akt. II FSK 1849/14; 25.04.2012 r., sygn. akt II FSK 1979/11; 20.03.2018 r., sygn. akt II FSK 696/16; 20.06.2018 r., II FSK 1613/16 oraz orzeczeniach WSA w Rzeszowie z 08.12.2015 r., sygn. akt I SA/Rz 1035/15 oraz WSA we Wrocławiu sygn. akt I SA/Wr 1830/15.

2018-10-23 Kancelaria Prawna Skarbiec