Państwa o korzystnych systemach podatkowych
Captive insurance
„Captive insurance" to firma ubezpieczeniowa założona, aby ubezpieczać swojego właściciela. Captive nie adresuje więc swoich usług do całego rynku, ale do jednego podmiotu gospodarczego, grupy zawodowej bądź grupy firm powiązanych.
Na świecie istnieje około 5 000 captivów, z których najwięcej działa w krajach, które oferują bardzo elastyczne zasady działania firm ubezpieczeniowych i szczególne udogodnienia podatkowe.
Nie jest więc przypadkiem, że lista potentatów na rynku captive insurance pokrywa się z listą tzw. „rajów podatkowych", zaś liderami zestawienia są Bermudy (958), Kajmany (765), amerykański stan Vermont (567), Guernsey (368), Luksemburg (262) oraz Barbados (256).
Po co zakładać własną firmę ubezpieczeniową?
Istnieje kilka niezależnych przyczyn z uwagi na które liczba captivów systematycznie rośnie. Po pierwsze, celem działalności może być zabezpieczenie ryzyk nieubezpieczalnych na rynku tradycyjnym. Po drugie, przy dużej skali działalności koszty ubezpieczenia za pomocą captivu mogą być niższe niż koszty wykorzystania tradycyjnych firm ubezpieczeniowych.
Trzecim powodem są korzyści podatkowe, związane z faktem, iż składka ubezpieczeniowa uiszczana na rzecz captivu stanowi koszt podatkowy.
Warto pamiętać, iż również w świetle przepisów prawa polskiego, składki na ubezpieczenie gospodarcze dają się zazwyczaj zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów i spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć bowiem można te wydatki, które nie zostały wyłączone przez ustawodawcę jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów i które służą m.in. zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.
Przykładowo, koszt podatkowy mogą stanowić odprowadzone na rzecz captivu składki ubezpieczeniowe z tytułu ubezpieczenia:
- ryzyka niewypłacalności;
- niewystarczajÄ…cego dochodu;
- złych warunków atmosferycznych;
- utraty zysków;
- stałych wydatków ogólnych;
- nieprzewidzianych wydatków handlowych;
- utraty wartości rynkowej;
- utraty stałego źródła dochodu;
- pośrednich strat handlowych poza wyżej wymienionymi;
- innych strat finansowych.
Zgodnie z wprowadzonymi od 1 stycznia 2019 r. przepisami art. 119a par. 1 Ordynacji podatkowej, czynność nie skutkuje osiągnięciem korzyści podatkowej, jeżeli osiągnięcie tej korzyści, sprzecznej w danych okolicznościach z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej lub jej przepisu, było głównym lub jednym z głównych celów jej dokonania, a sposób działania był sztuczny. Dostępne rozwiązania prawne należy zatem każdorazowo dostosowywać do indywidualnych potrzeb biznesowych, tak aby nie narazić się na zarzut działania sztucznego, sprzecznego w danych okolicznościach z przedmiotem i celem przepisu ustawy podatkowej. Dokładne znaczenie tych wskazań normatywnych warto w każdym wypadku skonsultować z radcą prawnym, adwokatem bądź doradcą podatkowym.