Opłata licencyjna w cenie towaru a podatek u źródła

Na regulacje związane z podatkiem u źródła warto zwracać uwagę każdorazowo przy płatnościach zagranicznych lub płatnościach do zagranicznych oddziałów mieszczących się w Polsce.

Co do zasady podatnikiem podatku u źródła jest podmiot otrzymujący wypłatę, jednak obliczenie, pobór i zapłata podatku do urzędu skarbowego są dokonywane przez podmiot dokonujący wypłaty (płatnika podatku). Dodatkowo tematykę komplikują umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Podatkowi u źródła podlegają wypłaty z tytułu odsetek, praw autorskich lub praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), opłaty za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej oraz świadczenia usług niematerialnych.

Co do zasady transakcje towarowe nie podlegają zatem podatkowi u źródła.

Nad tematyką dostawy towarów wraz z licencją pochylił się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 16 kwietnia 2019 r., nr 0111-KDIB1-2.4010.58.2019.1.BG. W przedmiotowej interpretacji wnioskodawca zawarł umowę z zagranicznym dostawcą, regulującą zasady współpracy pomiędzy tymi podmiotami.

Umowa zawierała zapis, zgodnie z którym 3% ceny nabywanych przez wnioskodawcę towarów stanowi wynagrodzenie za prawo do korzystania przez nabywcę ze znaków towarowych dla celów promocji, reklamy i sprzedaży tych towarów.

Jednocześnie na fakturach wystawianych przez zagranicznego dostawcę kwota wynagrodzenia za prawo do korzystania ze Znaków Towarowych nie była wykazywana jako odrębna pozycja – faktury wskazywały tylko cenę nabywanych towarów (zawierającą w sobie, zgodnie z umową, wynagrodzenie za prawo do korzystania przez nabywcę ze znaków towarowych dla celów promocji, reklamy i sprzedaży towarów).

Na pytanie wnioskodawcy, czy ujęte w cenie nabywanych przez wnioskodawcę towarów wynagrodzenie za korzystanie ze znaku towarowego będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce podatkiem u źródła, organ udzielił odpowiedzi negatywnej, uznając, że podatek u źródła należy pobrać również w przypadku, w którym należność licencyjna jest zgodnie z umową wkalkulowana w cenę towaru jako określony procent jego wartości.

Organ podatkowy odniósł się do konwencji polsko-szwajcarskiej i opodatkowania należności licencyjnych, wskazując, że należności mogą być także opodatkowane w Polsce, ale jeżeli osoba uzyskująca należności jest osobą do nich uprawnioną, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty należności licencyjnych brutto.

W wyniku analizy definicji pojęcia „należności licencyjne” użytego w ww. konwencji organ doszedł do konkluzji, że w pojęciu tym mieszczą się także należności uzyskiwane za użytkowanie lub prawo do użytkowania każdego prawa autorskiego, w tym prawa do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami do kin, każdego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego albo za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, albo za udostępnienie informacji związanej ze zdobytymi doświadczeniami w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

W konsekwencji organ wskazał, że opłaty licencyjne stanowią odrębny element umowy i powinny być rozpatrywane osobno. Innymi słowy, organ stwierdził, że wynagrodzenie za korzystanie ze znaku towarowego stanowi należność licencyjną, o której mowa w art. 12 ww. konwencji, przez co powodują obowiązek opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych z uwzględnieniem uregulowań wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, pod warunkiem posiadania certyfikatu rezydencji podmiotu zagranicznego.

W analizowanym przypadku wnioskodawca wykazał się czujnością i „skonsultował” umowę z Dyrektorem KIS przed jej zawarciem. W konsekwencji poznał niekorzystne skutki, jakie mogły wyniknąć dla niego z podpisania umowy.

Pokazuje to, że każdorazowo umowę z podmiotem zagranicznym warto skonsultować z profesjonalnym doradcą podatkowym, który zweryfikuje skutki podatkowe i wskaże kolejne kroki, jakie należy podjąć, aby zminimalizować ryzyko podatkowe.

Dla przykładu można jedynie wskazać, że w przypadku, jeżeli umowa i faktura byłyby jednolite i traktowałyby opłaty licencyjne jako wliczone w cenę towaru, tematyka podatku u źródła w ogóle by nie wystąpiła, a ryzyko podatkowe wynikające z tego tytułu zostałoby ograniczone do minimum.

Autor: Kancelaria Prawna Skarbiec