W dobie globalizacji oraz internacjonalizacji rynku pracy i biznesu przeprowadzka do innego kraju, i co niejednokrotnie za tym idzie – przeniesienie tam ośrodka interesów życiowych, jest zjawiskiem powszechnym. Na taki krok decydują się nie tylko światowej klasy sportowcy i operujący na skalę międzynarodową biznesmani, ale też przedsiębiorcy szukający nowych możliwości rozwoju swojego biznesu.
Naturalną konsekwencją tego rodzaju reorganizacji jest zmiana rezydencji podatkowej, czyli miejsca, w którym podatnik musi wypełnić swoje zobowiązania podatkowe. Jednak nie każda przeprowadzka za granicę oznacza utratę polskiej rezydencji podatkowej. Co więcej taki krok może wygenerować inne zobowiązania podatkowe, dlatego prawidłowe ustalenie statusu rezydencji podatkowej i określenie warunków, i możliwości jej zmiany powinny być każdorazowo przedmiotem indywidualnej analizy prawno-podatkowej.
Podstawowe informacje na temat rezydencji podatkowej na Cyprze
Dla osób, które cenią sobie poufność danych finansowych i nie chciałyby uczestniczyć w nowym standardzie inwigilacji, jednym z rozwiązań będzie przeniesienie się do kraju, w którym nie obowiązują przepisy CFC, wobec czego użyteczność ewentualnie przekazanych informacji o rachunkach jest jeszcze bardziej ograniczona niż w Polsce – np. na Cypr.
Podstawowe informacje na temat rezydencji podatkowej Malty
Maltański system prawny umożliwia cudzoziemcom uzyskanie jednego z czterech rodzajów rezydencji podatkowych (temporary residence, ordinary residence, long-term residence i permanent residence). Wśród nich najkorzystniejszym rozwiązaniem pod kątem opodatkowania jest ordinary residence, czyli tzw. rezydencja zwykła. W ramach tzw. rezydencji zwykłej zagwarantowanych jest kilka niezwykle efektywnych przywilejów w dziedzinie opodatkowania majątku.
Podstawowe informacje na temat rezydencji podatkowej Monako
Dla zamożnych osób fizycznych i korporacji Monako, to przede wszystkim korzyści związane z odpowiednio ukształtowanym systemem podatkowym, które swoją skalą przyćmiewają wszelkie walory turystyczne tego księstwa.
Zmiana rezydencji podatkowej – jak utracić rezydencję podatkową Polski?
Wiele „rajów podatkowych” oferuje swoim rezydentom podatkowym całkowitą wolność od podatku dochodowego albo bardzo atrakcyjne zasady obliczania należności podatkowych od osób fizycznych. Ponieważ jednak fiskus bardzo niechętnie rozstaje się ze swoimi drogocennymi obywatelami, to „emigracja podatkowa” osoby fizycznej jest dużo bardziej skomplikowanym przedsięwzięciem niż założenie spółki w jednym z rajów podatkowych.
Aby dokonać skutecznej relokacji do kraju o bardziej przyjaznym systemie podatkowym, nie wystarczy kupić tam domu bądź wynająć mieszkanie, ale konieczne jest również przestrzeganie szeregu zasad niezbędnych do tego, aby organy podatkowe nie były w stanie już dłużej traktować imigranta jako rezydenta Polski.
Emigracja podatkowa
Współcześnie obowiązującą zasadę powszechności opodatkowania można zamknąć w krótkiej maksymie: „jeśli coś się rusza, opodatkuj to. Jeśli dalej się rusza, nałóż na to ograniczenia administracyjne. Jeśli już się nie rusza – zacznij to subsydiować”. Wysokie, wielopoziomowe obciążenia podatkowe do tego stopnia zrosły się ze współczesną koncepcją państwowości, że trudno sobie wyobrazić, jak kiedyś mogły istnieć państwa, które nie pobierały podatku dochodowego.
Warto jednak pamiętać, że współczesny podatek dochodowy jest relatywnie młodą koncepcją, wprowadzoną w życie po raz pierwszy w 1798 r. i wciąż istnieje na świecie szereg miejsc, gdzie podatek dochodowy nie jest pobierany w odniesieniu do wszystkich, bądź niektórych grup podmiotów.
Jak uzyskać drugi paszport?
Kancelaria Prawna Skarbiec może pomóc w uzyskaniu obywatelstwa St. Kitts and Nevis oraz Dominiki.
Fundacja dyskrecjonalna prawa Liechtensteinu
Fundacja prywatna typu Discretionary Irrevocable Foundation, to osoba prawna, której celem jest zarządzanie majątkiem przekazanym przez daną osobę fizyczną, w sposób przez nią określony i dysponowanie tym majątkiem zgodnie z wolą założycieli fundacji. Fundacja nie posiada organów typowych dla spółek kapitałowych, takich jak zgromadzenie wspólników, dzięki czemu fundacja nie rozróżnia pojęcia właściciela faktycznego (ang. beneficial owner).
