Pozorne bankructwo – art. 301 KK

 

§ 1. Kto, będąc dłużnikiem kilku wierzycieli, udaremnia lub ogranicza zaspokojenie ich należności przez to, że tworzy w oparciu o przepisy prawa nową jednostkę gospodarczą i przenosi na nią składniki swojego majątku, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Tej samej karze podlega ten, kto, będąc dłużnikiem kilku wierzycieli, doprowadza do swojej upadłości lub niewypłacalności.

§ 3. Kto, będąc dłużnikiem kilku wierzycieli, w sposób lekkomyślny doprowadza do swojej upadłości lub niewypłacalności, w szczególności przez trwonienie części składowych majątku, zaciąganie zobowiązań lub zawieranie transakcji oczywiście sprzecznych z zasadami gospodarowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

 

Pozorne bankructwo-art. 301 KK

 

Sprawcą tzw. pozornego bankructwa może być tylko dłużnik kilku wierzycieli. Oznacza to, że musi istnieć zobowiązanie względem kilku wierzycieli, zanim sprawca powoła do życia nową jednostkę gospodarczą i przeniesie na nią składniki swojego majątku.

Przez pojęcie „jednostki gospodarczej” rozumie się podmiot kolektywny (przy czym niekoniecznie musi to być osoba prawna), zdolny do prowadzenia działalności gospodarczej (może to być również spółdzielnia i fundacja, osoba prawna kościoła lub związku wyznaniowego). § 2 reguluje natomiast lekkomyślne doprowadzenie do upadłości lub niewypłacalności dłużnika, przy czym wymienione czynności mają charakter jedynie przykładowy („w szczególności przez trwonienie części składowych majątku, zaciąganie zobowiązań lub zawieranie transakcji oczywiście sprzecznych z zasadami gospodarowania”).