Według definicji ustawowej unikania opodatkowania celem czynności musi być osiągnięcie korzyści podatkowej. Natomiast definicję celu zawiera przepis art. 119d Ordynacji podatkowej, który stanowi, że przy ocenie, czy osiągnięcie korzyści podatkowej było głównym lub jednym z głównych celów dokonania czynności, bierze się pod uwagę cele ekonomiczne czynności wskazane przez stronę.
Wskazanie celów ekonomicznych spowodowane jest tym, że cechą towarzyszącą kształtowaniu stosunków prawnych, w sposób zmierzający do uzyskania korzyści podatkowej sprzecznej z intencją ustawodawcy, jest zazwyczaj brak elementów ryzyka ekonomicznego. Dlatego ustalenie celu czynności powinno mieć swój kontekst gospodarczy.
Badanie celów gospodarczych transakcji, czy struktur stanowi nieodłączny element każdej kontroli podatkowej prowadzonej w kontekście hipotetycznego użycia klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania.
Samą korzyść podatkową zdefiniowano natomiast w art. 3 pkt 18 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym będzie nią:
- niepowstanie zobowiązania podatkowego, odsunięcie w czasie powstania zobowiązania podatkowego lub obniżenie jego wysokości,
- powstanie lub zawyżenie straty podatkowej,
- powstanie nadpłaty lub prawa do zwrotu podatku albo zawyżenie kwoty nadpłaty lub zwrotu podatku,
- brak obowiązku pobrania podatku przez płatnika, jeżeli wynika on z okoliczności wskazanych w lit. a.
Powyższa definicja stanowi definicję legalną, a do tego ma na tyle uniwersalny charakter, że odnosi się do innych tego rodzaju zwrotów zawartych zarówno w Ordynacji podatkowej, jak i innych ustawach podatkowych.
