Zarzuty najczęściej stawiane przedsiębiorcom
Fałsz intelektualny dokumentu w postaci faktury – art. 271a KK
§ 1. Kto wystawia fakturę lub faktury, zawierające kwotę należności ogółem, której wartość lub łączna wartość jest znaczna, poświadczając nieprawdę, co do okoliczności faktycznych mogących mieć znaczenie dla określenia wysokości należności publicznoprawnej lub jej zwrotu albo zwrotu innej należności o charakterze podatkowym, lub takiej faktury, lub faktur używa, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 wobec faktury lub faktur, zawierających kwotę należności ogółem, której wartość lub łączna wartość jest większa niż pięciokrotność kwoty określającej mienie wielkiej wartości, albo z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.
§ 3. W wypadku mniejszej wagi sprawca czynu określonego w § 1 lub 2 podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Wbrew pozorom przestępstwo fałszu intelektualnego dokumentu w postaci faktury nie może zostać popełnione przez „każdego”, a jedynie przez osobę uprawnioną do wystawienia faktury lub faktur i zostaje popełnione już w chwili wystawienia takiej faktury. Jednocześnie wartość wynikająca z faktury lub faktur ma być znaczna, tj. przekraczać 200 000 złotych. Ponadto istotne jest poświadczenie nieprawdy, które polega na wskazaniu na fakturze np. okoliczności nieistniejących lub też na zatajeniu prawdy. Użycie faktury to wprowadzenie jej do obrotu prawnego. Typ kwalifikowany przestępstwa wprowadza surowszą karę dla sprawcy, jeśli kwota należności ogółem wynikająca z faktury lub faktur jest większa niż pięciokrotność kwoty określającej mienie wielkiej wartości albo kiedy sprawca uczynił sobie stałe źródło dochodu z popełnienia przestępstwa.
Zgodnie z wprowadzonymi od 1 stycznia 2019 r. przepisami art. 119a par. 1 Ordynacji podatkowej, czynność nie skutkuje osiągnięciem korzyści podatkowej, jeżeli osiągnięcie tej korzyści, sprzecznej w danych okolicznościach z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej lub jej przepisu, było głównym lub jednym z głównych celów jej dokonania, a sposób działania był sztuczny. Dostępne rozwiązania prawne należy zatem każdorazowo dostosowywać do indywidualnych potrzeb biznesowych, tak aby nie narazić się na zarzut działania sztucznego, sprzecznego w danych okolicznościach z przedmiotem i celem przepisu ustawy podatkowej. Dokładne znaczenie tych wskazań normatywnych warto w każdym wypadku skonsultować z radcą prawnym, adwokatem bądź doradcą podatkowym.
