Rezydencja podatkowa Cypru – europejska alternatywa z własnym zestawem pułapek

Dla polskich przedsiębiorców i inwestorów Cypr brzmi jak elegancki kompromis. Zerowy podatek od dywidend  – ale w ramach UE. Brak podatku od zysków kapitałowych z papierów wartościowych – ale z dostępem do wspólnego rynku. Możliwość uzyskania rezydencji podatkowej spędzając zaledwie sześćdziesiąt dni w roku na wyspie – ale z pełną legalnością w oczach Brukseli i wszystkich europejskich organów podatkowych.

Brzmi kusząco. I faktycznie, dla odpowiednich osób, cypryjski reżim non-domicile może być eleganckim rozwiązaniem. Jednak diabeł tkwi w szczegółach. A te szczegóły obejmują nie tylko skomplikowane definicje domicylu i surowe wymogi dokumentacyjne, ale także te same polskie pułapki, które czyhają na każdego zmieniającego rezydencję podatkową – niezależnie od tego, czy przenosi się na Cypr, do Dubaju, na Maltę, czy na Marsa.

Exit tax – problem, który podróżuje z Tobą

Polski exit tax działa dokładnie tak samo, niezależnie od tego, dokąd się przenosisz. Jeśli

• przez co najmniej pięć z dziesięciu ostatnich lat byłeś polskim rezydentem podatkowym i
• posiadasz udziały w spółkach przekraczające określony próg wartości,

w momencie utraty polskiej rezydencji podatkowej musisz zapłacić dziewiętnaście procent podatku od niezrealizowanych zysków kapitałowych.

Proszę zwrócić uwagę na kluczowe słowo: niezrealizowanych. To nie jest podatek od tego, co sprzedałeś i zarobiłeś. To podatek od tego, co posiadasz i co teoretycznie mogłoby być warte więcej niż w momencie, gdy to nabyłeś.

Przedsiębiorca, którego spółka wzrosła z wartości stu tysięcy złotych do pięciu milionów złotych, będzie musiał zapłacić exit tax od tej różnicy – prawie dziewięćset trzydzieści jeden tysięcy złotych – zanim faktycznie sprzeda jakiekolwiek udziały lub zrealizuje jakikolwiek zysk.

To nie jest teoretyczne ryzyko. To konkretne, wymierne zobowiązanie podatkowe, które powstaje automatycznie z chwilą zmiany rezydencji.

Dwie ścieżki do cypryjskiej rezydencji

Załóżmy jednak, że problem exit tax został rozwiązany z pomocą doradcy podatkowego. Teraz możemy skupić się na tym, jak faktycznie uzyskać cypryjską rezydencję podatkową.

Cypr oferuje dwa sposoby, z których jeden jest wyjątkowo atrakcyjny dla osób prowadzących międzynarodowy styl życia.

1. Pierwsza, tradycyjna ścieżka to klasyczna zasada stu osiemdziesięciu trzech dni – fizyczna obecność na Cyprze przez co najmniej połowę roku kalendarzowego, liczonego od pierwszego stycznia do trzydziestego pierwszego grudnia. Dni liczy się na podstawie stempli wjazdowych i wyjazdowych w paszporcie, przy czym dzień wyjazdu traktuje się jako dzień poza Cyprem, a dzień przyjazdu jako dzień na Cyprze. To prosta, przewidywalna zasada – ale wymaga poświęcenia połowy roku na przebywanie na wyspie.

2. Druga ścieżka, wprowadzona w styczniu 2017 roku, to rewolucyjna zasada sześćdziesięciu Pozwala ona uzyskać rezydencję podatkową spędzając na Cyprze zaledwie dwa miesiące w roku, pod warunkiem spełnienia kilku warunków łącznie:

• Pobyt na Cyprze przez co najmniej sześćdziesiąt dni w ciągu roku podatkowego – dni nie muszą być kolejne, mogą być skumulowane z krótkich wizyt rozłożonych przez cały rok.
• Nieprzebywanie w żadnym innym pojedynczym kraju przez więcej niż sto osiemdziesiąt trzy dni w tym samym roku – innymi słowy, nie można być rezydentem podatkowym nigdzie indziej według tamtejszych lokalnych kryteriów. Niebędąca rezydentem podatkowym żadnego innego kraju w tym samym roku podatkowym – to wymóg formalny, który musi być potwierdzony dokumentacją z innych jurysdykcji.
• Co kluczowe, trzeba posiadać aktywne powiązania ekonomiczne z Cyprem poprzez prowadzenie działalności gospodarczej – np. spółkę na Cyprze, zatrudnienie lub pełnienie funkcji dyrektora w spółce będącej cypryjskim rezydentem podatkowym – w dowolnym momencie roku podatkowego, nawet jeśli ta działalność później ustanie.
• Wreszcie, niezbędne jest utrzymywanie stałego miejsca zamieszkania na Cyprze – wynajmowanej lub posiadanej nieruchomości dostępnej przez cały rok, nawet jeśli faktycznie nie przebywa się w niej przez większość czasu.

Zasada sześćdziesięciu dni to niezwykła elastyczność, szczególnie atrakcyjna dla cyfrowych nomadów, międzynarodowych konsultantów i właścicieli firm prowadzących działalność w wielu krajach. Można faktycznie spędzić tylko dwa miesiące na Cyprze, resztę roku podróżując lub przebywając w innych miejscach – i formalnie pozostać cypryjskim rezydentem podatkowym.

Jednak ta elastyczność niesie ze sobą własne ryzyka, do których wrócimy później.

Status non-domicile – serce cypryjskiego systemu

Tutaj zaczyna się prawdziwa specyfika cypryjskiego modelu. Sam fakt bycia rezydentem podatkowym Cypru nie wystarcza, by uzyskać najważniejsze korzyści podatkowe. Kluczem jest status non-domicile – niebędącego cypryjskim domicelariuszem.

Pojęcie domicylu na Cyprze wywodzi się z angielskiej tradycji prawnej i jest znacznie bardziej złożone niż zwykła rezydencja. Domicyl to prawne pojęcie określające miejsce, z którym dana osoba ma najgłębsze, trwałe więzi – coś więcej niż tylko miejsce zamieszkania czy nawet centrum interesów życiowych (inaczej: ośrodek interesów życiowych). To koncepcja bliższa pojęciu prawnej przynależności do określonego systemu prawnego niż geograficznej lokalizacji.

Istnieją dwa rodzaje domicylu.

Domicyl pochodzenia to domicyl otrzymany przy urodzeniu, zazwyczaj domicyl ojca w momencie narodzin dziecka. Jeśli urodziłeś się jako dziecko Cypryjczyka mającego cypryjski domicyl, automatycznie otrzymujesz cypryjski domicyl pochodzenia – niezależnie od tego, gdzie faktycznie się urodziłeś czy gdzie dorastałeś.

Domicyl wyboru natomiast to domicyl nabyty poprzez ustanowienie fizycznej obecności w określonym miejscu z zamiarem stałego lub nieokreślonego zamieszkania tam. Nabycie domicylu wyboru wymaga nie tylko faktycznego zamieszkania, ale także udowodnienia intencji permanentnego pozostania – co jest niezwykle trudne do wykazania i łatwe do zakwestionowania.

Dla cudzoziemców przenoszących swoją rezydencję podatkową na Cypr sytuacja jest stosunkowo jasna: automatycznie uznaje się ich za non-domicile przez maksymalnie siedemnaście lat.

Czyli cudzoziemiec ma status non-domicile przez maksymalnie 17 lat zamieszkania na Cyprze.

Kiedy ten status się kończy? Gdy osoba będzie rezydentem podatkowym Cypru przez 17 lat (niekoniecznie z rzędu, ale w sumie 17 lat z ostatnich 20 lat).

Co się wtedy dzieje? Od 18. roku zamieszkiwania na Cyprze traci status non-domicile i zaczyna płacić podatki jak zwykły cypryjski rezydent – bez żadnych ulg.

Korzyści podatkowe rezydencji podatkowej Cypru

Dlaczego w ogóle rozważać Cypr?

Główną zaletą statusu non-domicile jest zwolnienie ze Special Defence Contribution – specjalnego podatku obronnego, który dotyka wyłącznie osoby będące jednocześnie cypryjskimi rezydentami podatkowymi i posiadające cypryjski domicyl.

SDC to dodatkowy podatek nakładany na dochody pasywne, wprowadzony pierwotnie jako tymczasowy środek fiskalny podczas kryzysu finansowego, ale – jak to bywa z tymczasowymi podatkami – utrwalony na stałe.

Osoby non-domicile są całkowicie zwolnione z SDC od następujących źródeł dochodu:

• Dywidendy – zero procent SDC w porównaniu z siedemnastoma procentami dla osób z domicylem – od dywidend ze wszystkich źródeł na świecie, zarówno z cypryjskich, jak i zagranicznych spółek. Dla właściciela dochodowej spółki, który regularnie wypłaca sobie dywidendy, różnica między siedemnastoma procentami a zerem może oznaczać dziesiątki, a czasem setki tysięcy euro oszczędności rocznie.
• Dochody z odsetek – zero procent SDC w porównaniu z trzydziestoma procentami dla osób z domicylem od pasywnych odsetek – od wszystkich dochodów z odsetek z depozytów bankowych i innych źródeł globalnie. Trzydzieści procent to dotkliwa stawka, zwłaszcza dla osób posiadających znaczące oszczędności. Jej eliminacja czyni Cypr atrakcyjnym dla zarządzania płynnymi aktywami.
• Dochody z najmu – zero procent SDC w porównaniu z trzema procentami od siedemdziesięciu pięciu procent brutto dochodu z najmu dla osób z domicylem – od dochodów z najmu nieruchomości na całym świecie. Należy jednak zauważyć, że dochód z najmu cypryjskich nieruchomości pozostaje przedmiotem standardowego progresywnego podatku dochodowego po dwudziestooprocentowym odliczeniu, więc korzyść dotyczy głównie nieruchomości zagranicznych.

Dodatkowo wszyscy cypryjscy rezydenci podatkowi, niezależnie od statusu domicylu, korzystają z szeregu innych korzyści, które czynią Cypr jedną z najbardziej przyjaznych podatkowo jurysdykcji w Unii Europejskiej:

• Brak podatku od zysków kapitałowych z papierów wartościowych – zyski ze sprzedaży akcji, obligacji i innych papierów wartościowych są całkowicie wolne od podatku. Wyjątek stanowią zyski z cypryjskich nieruchomości i akcji czerpiących co najmniej pięćdziesiąt procent swojej wartości z cypryjskich nieruchomości, które podlegają dwudziestoprocentowemu podatkowi od zyskw kapitałowych. Dla inwestora giełdowego czy właściciela portfela międzynarodowych akcji oznacza to, że może kupować i sprzedawać bez żadnych konsekwencji podatkowych.
• Cypr nie nakłada podatku od spadków, darowizn ani podatku majątkowego, co czyni go idealnym dla planowania spadkowego i ochrony majątku. Można przekazywać majątek następnym pokoleniom bez fiskalnego uszczuplenia wartości. Można otrzymywać darowizny od rodziny bez żadnych zobowiązań podatkowych. To znacząca korzyść dla osób zarządzających majątkiem rodzinnym.

Rezydencja na Cyprze a polskie realia

Do tej pory wszystko brzmi wspaniale. Sześćdziesiąt dni na pięknej śródziemnomorskiej wyspie, zerowy podatek od dywidend i odsetek, brak podatku od zysków kapitałowych, status w ramach Unii Europejskiej, dostęp do ponad sześćdziesięciu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Cypr wydaje się idealnym rozwiązaniem – wszystkie korzyści optymalizacji podatkowej przy pełnej zgodności z europejskim prawem.

Jednak polska rzeczywistość podatkowa nie znika wraz z zakupem biletu do Larnaki.

Pozorność zmiany rezydencji – cypryjska wersja

Tutaj pojawia się najbardziej podstępny problem. Zasada sześćdziesięciu dni brzmi cudownie – dwa miesiące na Cyprze, dziesięć miesięcy gdzie indziej. Ale polski organ podatkowy, który widzi, że ktoś spędza te pozostałe dziesięć miesięcy głównie w Polsce, będzie miał poważne pytania. A pytania mogą prowadzić do bardzo nieprzyjemnych konsekwencji.

Przykład:

Wyobraźmy sobie przedsiębiorcę, nazwijmy go Piotrem, który formalnie przenosi rezydencję na Cypr. Wynajmuje apartament w Limassol z roczną umową najmu, rejestruje się jako dyrektor cypryjskiej spółki holdingowej, spędza wymagane sześćdziesiąt dni na wyspie – starannie dokumentując każdy dzień stemplami paszportowymi, rachunkami hotelowymi, fakturami za wynajem samochodu, dowodami rezerwacji restauracji. Otrzymuje cypryjski Tax Identification Number i certyfikat rezydencji podatkowej. Formalnie wszystko jest w porządku.

Ale przez pozostałe trzysta pięć dni w roku Piotr faktycznie mieszka w swoim warszawskim mieszkaniu. Jego żona i dzieci mieszkają w Warszawie. Dzieci chodzą do warszawskiej szkoły. Piotr przychodzi codziennie rano do warszawskiej kawiarni, gdzie spotyka się z polskimi kontrahentami, prowadzi negocjacje biznesowe, zarządza swoją firmą. Większość jego klientów to polskie przedsiębiorstwa. Fakturuje z cypryjskiej spółki, ale pracę wykonuje siedząc w Warszawie przy swoim polskim laptopie podłączonym do polskiego internetu.

Piotr korzysta z polskiego systemu opieki zdrowotnej – zapisany jest do polskiego lekarza rodzinnego, chodzi do polskiego dentysty, miał w zeszłym roku zabieg w polskim szpitalu. Ma polskiego fryzjera, polski siłownię, polskie konto Netflix. Jego samochód jest zarejestrowany w Polsce. Jego książki biblioteczne są w polskiej bibliotece. Jego pies jest zarejestrowany w warszawskim urzędzie dzielnicy.

Co się stanie, gdy polski urząd skarbowy przyjrzy się tej sytuacji bliżej?

Centrum interesów życiowych – test, który można oblać

Argumentacja polskiego fiskusa będzie prosta i – prawdę mówiąc – trudna do obalenia: zmiana rezydencji ma charakter pozorny. Centrum interesów życiowych Piotra – zarówno osobistych, jak i gospodarczych – nadal znajduje się w Polsce. Cypryjska rezydencja to fasada, konstrukcja stworzona wyłącznie dla celów uniknięcia opodatkowania, pozbawiona rzeczywistej substancji ekonomicznej.

Polski organ podatkowy może wtedy zakwestionować utratę polskiej rezydencji podatkowej, argumentując, że Piotr przez cały czas pozostawał polskim rezydentem zgodnie z polską ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych – ponieważ jego centrum interesów życiowych pozostało w Polsce. Fakt posiadania cypryjskiego certyfikatu rezydencji nie będzie rozstrzygający, jeśli faktyczne okoliczności wskazują na zachowanie polskiej rezydencji.

Polska ustawa o PIT stanowi, że za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce uważa się osobę, która posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych – ośrodek interesów życiowych – albo przebywa w Polsce dłużej niż sto osiemdziesiąt trzy dni w roku podatkowym. Proszę zwrócić uwagę na spójnik „lub” – wystarczy spełnić jedno z tych kryteriów.

Jeśli Piotr faktycznie mieszka w Polsce przez większość roku, jeśli tutaj są jego żona i dzieci, jeśli tutaj prowadzi swój biznes, jeśli tutaj ma swoje główne powiązania społeczne, kulturalne i ekonomiczne – to posiada w Polsce ośrodek interesów życiowych. I zgodnie z polskim prawem podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów globalnych.

Umowa polsko-cypryjska – klauzule, które mogą nie pomóc

W tym momencie ktoś może powiedzieć: ale przecież Polska i Cypr są związane umową o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jeśli ktoś kwalifikuje się jako rezydent obu krajów, umowa zawiera klauzule tie-breaker, które mają rozstrzygnąć, które państwo ma prawo opodatkowania.

To prawda. Umowa polsko-cypryjska, podobnie jak większość umów opartych na Modelowej Konwencji OECD, przewiduje hierarchię kryteriów rozstrzygających: najpierw bada się, gdzie dana osoba ma stałe ognisko domowe. Jeśli ma je w obu krajach, sprawdza się, gdzie znajduje się ośrodek interesów życiowych. Jeśli to nie rozstrzyga, liczy się miejsce zwykłego pobytu, a w ostateczności – obywatelstwo.

Jednak te kryteria nie działają jak automatyczny mechanizm przyznający pierwszeństwo cypryjskiej rezydencji tylko dlatego, że ktoś ma cypryjski certyfikat. To ramy do analizy faktów. I jeśli fakty wskazują, że ktoś formalnie ma cypryjską rezydencję, ale faktycznie prowadzi życie w Polsce – ośrodek interesów życiowych będzie w Polsce.

Stałe ognisko domowe? Jeśli Piotr ma mieszkanie zarówno na Cyprze, jak i w Polsce, ale w polskim mieszkaniu faktycznie mieszka jego rodzina, gdzie jego dzieci mają swoje pokoje, gdzie spędza większość czasu – to jego prawdziwe stałe ognisko domowe jest w Polsce, nie w wynajętym apartamencie w Limassol, który w rzeczywistości jest pusty przez większość roku.

Ośrodek interesów życiowych? To kryterium bierze pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem. Jeśli wszystkie te elementy wskazują na Polskę, to właśnie tam znajduje się ośrodek interesów życiowych.

Polski fiskus dysponuje coraz bardziej wyrafinowanymi narzędziami weryfikacji.

• Automatyczna wymiana informacji CRS,
• analizy transakcji kartami płatniczymi pokazujące,
• gdzie faktycznie są dokonywane zakupy,
• geolokalizacja połączeń telefonicznych,
• aktywność w mediach społecznych ujawniająca faktyczne miejsce pobytu,
• faktury z polskich firm usługowych – fryzjer, dentysta, mechanik samochodowy, szkoła jazdy konnej dla dzieci

– wszystko to może zostać wykorzystane do wykazania, że rzeczywiste centrum życia pozostało w Polsce.

Problemy z powrotem – retrospektywne zakwestionowanie

Podobnie jak w przypadku każdej zmiany rezydencji podatkowej, osoby wracające do Polski po kilku latach życia na Cyprze mogą napotkać retrospektywne problemy. Polski organ podatkowy może argumentować, że cała konstrukcja miała charakter tymczasowy, motywowany wyłącznie unikaniem opodatkowania, pozbawiony zamiaru trwałej zmiany miejsca życia.

Jeśli ktoś po trzech czy pięciu latach wraca do Polski, polski fiskus może postawić pytanie: czy rzeczywiście zamierzał Pan na stałe zamieszkać na Cyprze, czy raczej był to tymczasowy zabieg podatkowy? Dowodami na pozorność mogą być: zachowanie polskiego mieszkania przez cały czas, nie wyprowadzenie się rodziny, kontynuacja głównej działalności biznesowej z Polski, utrzymywanie większości powiązań społecznych i zawodowych w Polsce.

Konsekwencje mogą być dotkliwe: konieczność wyjaśniania i bronienia swojego statusu za lata wstecz, dodatkowe rozliczenia podatkowe, zapłata zaległych podatków wraz z odsetkami za kilka lat. Jeśli fiskus uzna, że zmiana rezydencji była pozorna od samego początku, będzie żądał rozliczenia wszystkich dochodów osiągniętych w tym okresie według polskich stawek podatkowych – plus dziewiętnaście procent podatku od dywidend, który był rzekomo uniknięty przez cypryjską konstrukcję, plus odsetki za zwłokę liczące się od momentu, gdy podatek pierwotnie był należny.

W skrajnych przypadkach może to prowadzić do postępowań karnych skarbowych za uchylanie się od opodatkowania – przestępstwo zagrożone karą pozbawienia wolności. Nie jest to teoretyczne ryzyko. Polskie organy ścigania w ostatnich latach wyraźnie zwiększyły aktywność w zakresie przestępstw podatkowych, szczególnie gdy podejrzewają świadome, systematyczne unikanie opodatkowania poprzez sztuczne konstrukcje.

Dokumentacja – ciężar dowodu leży na podatniku

W sporze z polskim organem podatkowym o miejsce rezydencji ciężar dowodu spoczywa na podatniku. To ty musisz udowodnić, że faktycznie przeniosłeś swoje centrum życiowe na Cypr, że zmiana nie ma charakteru pozornego, że rzeczywiście tam mieszkasz i prowadzisz życie.

Samo posiadanie cypryjskiego certyfikatu rezydencji nie wystarczy. To jest dowód, że spełniłeś formalne cypryjskie wymogi, ale nie jest dowodem, że utraciłeś polską rezydencję. Polski fiskus będzie żądał dokumentacji pokazującej faktyczne życie na Cyprze.

Rachunki za media z cypryjskiego mieszkania – ale czy wynika z nich rzeczywiste zużycie energii, wody, odpowiadające faktycznemu zamieszkiwaniu, czy są to minimalne opłaty abonamentowe za pusty apartament? Transakcje kartami płatniczymi na Cyprze – ale czy są regularne, codzienne zakupy w lokalnych supermarketach, czy sporadyczne rachunki z restauracji podczas krótkich wizyt? Zapisy w cypryjskim systemie opieki zdrowotnej – czy korzystałeś z lokalnych lekarzy, dentystów, czy nadal jeździłeś na wszystkie wizyty do Polski?

Szkoła dla dzieci – czy dzieci chodzą do szkoły na Cyprze, czy zostały w polskiej szkole w Warszawie? Gdzie mieszka małżonek – czy przeprowadził się z tobą, czy pozostał w Polsce? Gdzie są twoje zwierzęta domowe – czy pies został w Polsce pod opieką rodziny, czy zabrałeś go na Cypr i zarejestrował w lokalnym systemie?

To wszystko są konkretne pytania, na które polski organ podatkowy będzie żądał konkretnych odpowiedzi poparte dokumentacją. I jeśli okaże się, że faktyczne życie toczyło się w Polsce, a Cypr był jedynie kartką papieru – konsekwencje będą poważne.

Dla kogo rezydencja podatkowa Cypru ma sens?

Po tym wszystkim, co napisałem, można odnieść wrażenie, że zmiana rezydencji na Cypr to ryzykowne przedsięwzięcie nie warte zachodu. Ale to nie jest prawda dla wszystkich.

Cypr może mieć sens dla osób, które rzeczywiście, autentycznie przenoszą swoje centrum życiowe na wyspę. Ktoś, kto przeprowadza się tam z rodziną, zapisuje dzieci do lokalnej szkoły, rozwija biznes związany z rynkami śródziemnomorskimi, Bliskiego Wschodu czy Afryki, buduje tam swoje życie społeczne i zawodowe – dla takiej osoby cypryjska rezydencja może być prawdziwym, legalnym, obronnym rozwiązaniem przynoszącym znaczące korzyści podatkowe.

Ma sens dla osób z bardzo znaczącymi dochodami pasywnymi – dywidendami, odsetkami – gdzie oszczędność siedemnastu czy trzydziestu procent rocznie liczy się w dziesiątkach lub setkach tysięcy euro. Wtedy korzyść uzasadnia zarówno koszt profesjonalnego doradztwa, jak i wysiłek związany z faktyczną zmianą miejsca życia.

Ma sens dla osób prowadzących prawdziwie międzynarodowy styl życia – cyfrowych nomadów, międzynarodowych konsultantów, którzy faktycznie nie spędzają więcej niż kilka miesięcy rocznie w żadnym pojedynczym kraju. Dla nich zasada sześćdziesięciu dni daje legalną kotwicę podatkową bez konieczności rezygnacji z mobilności.

Dla kogo cypryjska rezydencja to pułapka?

Natomiast Cypr staje się pułapką dla tych, którzy traktują go jako sztuczkę podatkową, a nie rzeczywistą zmianę miejsca życia. Dla kogoś, kto chce zachować wszystkie elementy życia w Polsce – rodzinę, biznes, klientów, przyjaciół, lekarzy, styl życia – ale jednocześnie magicznie uniknąć polskich podatków przez posiadanie cypryjskiego certyfikatu, to droga do poważnych kłopotów.

To pułapka dla osób nieprzygotowanych na konfrontację z polskim fiskusem, nieposiadających dokumentacji potwierdzającej rzeczywiste życie na Cyprze, nie rozumiejących konsekwencji exit tax, nie zdających sobie sprawy z mechanizmów retrospektywnego kwestionowania rezydencji.

To pułapka dla tych, którzy wierzą w gotowe schematy sprzedawane przez firmy obiecujące „kompleksową obsługę relokacji” za stosunkowo niewielkie pieniądze. Jeśli coś brzmi zbyt dobrze, żeby mogło być prawdą – prawdopodobnie nie jest prawdą.

Rezydencja to życiowa decyzja, nie schemat podatkowy

Zmiana rezydencji podatkowej z Polski na Cypr to nie jest finansowy instrument do optymalizacji podatkowej. To życiowa decyzja o przeniesieniu się do innego kraju, przyjęciu innego stylu życia, funkcjonowaniu w innej kulturze i systemie prawnym.

Jeśli podchodzisz do tego właśnie w ten sposób – jako do faktycznej emigracji, z wszystkimi jej konsekwencjami – i korzyści podatkowe są przyjemnym dodatkiem do tej decyzji, a nie jej główną motywacją, masz szansę na sukces.

Ale jeśli traktujesz cypryjską rezydencję jako technikę podatkową, sposób na obejście polskich przepisów przy zachowaniu życia w Polsce – ryzykujesz, że pewnego dnia znajdziesz się w znacznie gorszej sytuacji niż gdybyś po prostu pozostał polskim rezydentem i płacił polskie podatki uczciwie.

Cypr to piękna wyspa, członek Unii Europejskiej, jurysdykcja o uznanym systemie prawnym i podatkowym. Dla właściwych osób, podchodzących do sprawy z należytą starannością i realistycznymi oczekiwaniami, może być doskonałym miejscem do życia i prowadzenia działalności. Ale magiczną różdżką usuwającą polskie zobowiązania podatkowe bez faktycznej zmiany życia – nie jest i nigdy nie będzie.

Robert Nogacki

Założyciel i partner zarządzający kancelarii prawnej Skarbiec, uznanej przez Dziennik Gazeta Prawna za jedną z najlepszych firm doradztwa podatkowego w Polsce (2023, 2024). Doradca prawny z 19-letnim doświadczeniem, obsługujący przedsiębiorców z listy Forbesa oraz innowacyjne start-upy. Jeden z najczęściej cytowanych ekspertów w dziedzinie prawa handlowego i podatkowego w polskich mediach, regularnie publikujący w Rzeczpospolitej, Gazecie Wyborczej i Dzienniku Gazecie Prawnej. Autor publikacji „AI Decoding Satoshi Nakamoto. Sztuczna inteligencja na tropie twórcy Bitcoina” oraz współautor nagrodzonej książki „Bezpieczeństwo współczesnej firmy”. Profil na LinkedIn: 18.5 tys. obserwujących, 4 miliony wyświetleń rocznie. Nagrody: czterokrotny laureat Medalu Europejskiego, Złotej Statuetki Polskiego Lidera Biznesu, tytułu „Międzynarodowej Kancelarii Prawniczej Roku w Polsce w zakresie planowania podatkowego”. Specjalizuje się w strategicznym doradztwie prawnym, planowaniu podatkowym i zarządzaniu kryzysowym dla biznesu.