Prawidłowa klasyfikacja kosztów uzyskania przychodu
Podatek CIT
Prawidłowe zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez podatnika, jest jednym z najistotniejszych elementów rozliczeń z tytułu podatku dochodowego. Większość spraw podatkowych, które trafiają na wokandy sądów administracyjnych, dotyczy tego właśnie obszaru fiskalnego. Większość niejasności zaś jest rozstrzygana przez sądy na korzyść budżetu, a nie przedsiębiorcy. Pozwala na to duża ogólność i niejasność przepisów prawnych oraz słaba pozycja wyjściowa przedsiębiorców w starciu z aparatem fiskalnym.
Kancelaria Prawna Skarbiec od 10 lat pomaga przedsiębiorcom w prowadzeniu sporów z organami podatkowymi. Nasi prawnicy legitymują się doświadczeniem zdobytym m.in. w organach podatkowych. W efekcie skutecznie podważamy decyzje podatkowe, w których stwierdzono, że wydatki, które powinny być uznane za koszt w świetle obowiązujących przepisów prawa, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.
Obecnie w Polsce CIT płaci ponad 400 000 firm. Na przestrzeni ostatniej dekady stanowi to wzrost o ok. 70%. Łączne przychody tych firm w ciągu 10 lat wzrosły o 100% do blisko 3 bln zł. Nie może więc dziwić, że fiskus walczy o każdą złotówkę z tytułu CIT zwłaszcza, że dochody budżetu z tego tytułu nie rosną proporcjonalnie, bo zaledwie o 69%.
Jednak dla firm, które prowadzą inwestycje, wydatki te nie powinny stanowić dodatkowego obciążenia finansowego. Szczególnie, że obecnie przedsiębiorcy konkurują na międzynarodowym rynku z firmami, które działają zwykle w korzystniejszym otoczeniu gospodarczym, stworzonym przez rządy krajów ich rezydencji. Regulacje te, pozwalają bowiem w większym stopniu odliczać wydatki związane z działalnością gospodarczą od przychodów.
Problemy z odpowiednią kwalifikacją wydatków dotyczą zarówno drobnych wydatków, jak i wielomiliardowych transakcji. Błąd w rozliczeniach może więc kosztować przedsiębiorcę utratę nawet wielu milionów złotych. Wystarczy, że po kilku latach okaże się, że niektóre wydatki – w opinii urzędu skarbowego, nie stanowią kosztów lub dotyczą innych okresów podatkowych. W efekcie, urząd skarbowy określa przedsiębiorcy zobowiązanie podatkowe w kwocie znacznie wyższej niż zadeklarowana w zeznaniu. Dodatkowo, przedsiębiorca musi zapłacić wysokie odsetki od nieuiszczonego terminowo zobowiązania.
W ostatnich latach w kontekście podatku CIT znaczenia nabrały również przepisy prawa wspólnotowego UE oraz orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE. Wydając decyzję w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, organy podatkowe powinny brać również pod uwagę i te regulacje. Niestety, urzędy skarbowe rzadko kiedy biorą unijne przepisy pod uwagę w swoim orzecznictwie. To zaś, często powoduje, że wydana decyzja jest błędna i może (a nawet powinna) zostać zakwestionowana przez przedsiębiorcę. Przy czym, jeśli skarży wydane postanowienie, musi dodatkowo uzbroić się w dużo cierpliwości i zapewnić odpowiednie finansowanie, niezbędne do podjęcia rękawicy i prowadzenia walki o swoje prawa i (w konsekwencji) pieniądze.
Zgodnie z wprowadzonymi od 1 stycznia 2019 r. przepisami art. 119a par. 1 Ordynacji podatkowej, czynność nie skutkuje osiągnięciem korzyści podatkowej, jeżeli osiągnięcie tej korzyści, sprzecznej w danych okolicznościach z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej lub jej przepisu, było głównym lub jednym z głównych celów jej dokonania, a sposób działania był sztuczny. Dostępne rozwiązania prawne należy zatem każdorazowo dostosowywać do indywidualnych potrzeb biznesowych, tak aby nie narazić się na zarzut działania sztucznego, sprzecznego w danych okolicznościach z przedmiotem i celem przepisu ustawy podatkowej. Dokładne znaczenie tych wskazań normatywnych warto w każdym wypadku skonsultować z radcą prawnym, adwokatem bądź doradcą podatkowym.
