Wynagrodzenie wspólników za świadczenia niepieniężne to koszt podatkowy spółki

Z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej wystąpiła spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, świadcząca usługi szeroko pojętego konsultingu. Wspólnikami spółki są dwie osoby fizyczne, których zamiarem jest wprowadzenie do umowy spółki zapisu zgodnego z art. 176 § 1 KSH, zobowiązującego wspólników do świadczeń niepieniężnych na rzecz spółki w zamian za ustalone wynagrodzenie. Będą to usługi konsultingowe, czyli zbieżne z działaniami prowadzonymi przez spółkę. Wspólnicy nie będą w żaden sposób zatrudnieni w spółce.

W związku z powyższym powstało pytanie czy  wnioskodawca (Sp. z o.o.) w zdarzeniu przyszłym będzie uprawniony do zaliczania w koszty uzyskania przychodów planowanych wypłat na rzecz wspólników z tytułu wynagrodzeń za świadczenia niepieniężne na rzecz spółki.

W ocenie podatnika wydatki takie powinny stanowić koszty uzyskania przychodów, ponieważ wypełniają wszystkie przesłanki wskazane w art. 15 ustawy o CIT i nie są uznawane za wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ustawy o CIT.

Organ podatkowy odniósł się w pierwszej kolejności do ogólnych zasad kwalifikacji wydatków w koszty uzyskania przychodów. Dyrektor KIS analizował w szczególności związek przyczynowo skutkowy pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu oraz charakter świadczenia udziałowców na rzecz spółki.

W tym zakresie organ potwierdził, że świadczenie usług konsultingowych przez wspólników jest wykorzystywane do osiągania przychodu przez spółkę, zatem wystąpi związek przyczynowo skutkowy.

Jednocześnie organ zaznaczył, że jednostronne świadczenie spółki na rzecz jej udziałowca w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 38 Ustawy o CIT, to takie świadczenie, któremu nie odpowiada wzajemne świadczenie udziałowca na rzecz spółki. W przedstawionym przypadku takie świadczenie nie wystąpi, zatem nie będzie wyłączenia tego typu wydatków na podstawie art. 16 ust 1 ustawy o CIT. W konsekwencji Dyrektor KIS potwierdził, że tego rodzaju wydatki mogą stanowić koszty podatkowe dla spółki.

Warto zaznaczyć, że w dokonanej analizie organ odniósł się także do postanowień art. 176 § 1 i § 2 KSH zgodnie z którymi, jeżeli wspólnik ma być zobowiązany do powtarzających się świadczeń niepieniężnych, w umowie spółki należy oznaczyć rodzaj i zakres takich świadczeń, a wynagrodzenie wspólnika za takie świadczenia na rzecz spółki jest wypłacane niezależnie od tego czy spółka wykazuje zysk. Zatem wspólnicy powinni w umowie spółki określić swoje wynagrodzenia, tak aby interpretacja była dla nich wiążąca.

Kwalifikacja świadczeń niepieniężnych związanych z działalnością spółki, a wykonanych przez jej udziałowców nie powinna budzić wątpliwości, ponieważ takie działania spełniają wszystkie kryteria kwalifikacji do kosztów podatkowych.

Warto zwrócić uwagę na sposób kalkulacji wynagrodzenia wspólników, który zgodnie z przepisami o cenach transferowych powinien być oparty o warunki rynkowe, ponieważ spółka i jej udziałowcy to podmioty powiązane w rozumieniu ustawy o CIT. Dla zabezpieczenia pozycji podatkowej w tym zakresie, warto jest zrobić analizę porównywalnych usług świadczonych przez inne podmioty na rynku.

Na marginesie można dodać, że rozwiązanie wynikające z art. 176 KSH stało się ostatnio bardzo popularne za sprawą Polskiego Ładu. Wynika to głównie z faktu, że wynagrodzenia wypłacane wspólnikom ze spółki z.o.o. nie są objęte obowiązkiem rozliczenia składki zdrowotnej. Innymi słowy wspólnicy mogą w ten sposób wykonywać czynności tożsame, z tymi które są w ofercie spółki, czyli właściwie świadczyć pracę, a ich wynagrodzenie nie będzie oskładkowane.

Autor: Robert Nogacki, Kancelaria Prawna Skarbiec