Pranie Brudnych Pieniędzy (Art. 299 KK)

Na czym polega „pranie pieniędzy”?

Przestępstwo prania brudnych pieniędzy stanowi stosunkowo nową instytucję w polskim prawie karnym. Jego penalizacja nastąpiła dopiero w 1994 roku wraz z wejściem w życie ustawy o ochronie obrotu gospodarczego. Wcześniej ewentualna represja karna ograniczała się praktycznie wyłącznie do przepisów o paserstwie, które jednak okazały się niewystarczające dla zwalczania tego złożonego zjawiska przestępczego.

Obecnie art. 299 Kodeksu karnego stanowi podstawę do ścigania osób, które wprowadzają do legalnego obiegu gospodarczego wartości majątkowe pochodzące z działalności przestępczej. Regulacja ta jest wynikiem implementacji międzynarodowych standardów wynikających z zobowiązań Polski wobec Unii Europejskiej oraz zaleceń Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF):

Art. 299 [Pranie brudnych pieniędzy]

§ 1. Kto środki płatnicze, instrumenty finansowe, papiery wartościowe, wartości dewizowe, prawa majątkowe lub inne mienie ruchome lub nieruchomości, pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego, przyjmuje, posiada, używa, przekazuje lub wywozi za granicę, ukrywa, dokonuje ich transferu lub konwersji, pomaga do przenoszenia ich własności lub posiadania albo podejmuje inne czynności, które mogą udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie ich przestępnego pochodzenia lub miejsca umieszczenia, ich wykrycie, zajęcie albo orzeczenie przepadku, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

§ 2. Karze określonej w § 1 podlega, kto będąc pracownikiem lub działając w imieniu lub na rzecz banku, instytucji finansowej lub kredytowej lub innego podmiotu, na którym na podstawie przepisów prawa ciąży obowiązek rejestracji transakcji i osób dokonujących transakcji, przyjmuje, wbrew przepisom, środki płatnicze, instrumenty finansowe, papiery wartościowe, wartości dewizowe, dokonuje ich transferu lub konwersji, lub przyjmuje je w innych okolicznościach wzbudzających uzasadnione podejrzenie, że stanowią one przedmiot czynu określonego w § 1, lub świadczy inne usługi mające ukryć ich przestępne pochodzenie lub usługi w zabezpieczeniu przed zajęciem.

Więcej informacji o regulacjach przeciwdziałania praniu pieniędzy na naszym blogu Pranie Brudnych Pieniędzy,  zaś na temat przestępczości gospodarczej i wykorzystaniu technik prania pieniędzy przeciwko konsumentom i przedsiębiorcom – na blogu Ostrzeżenia Publiczne.

Kim może być sprawca przestępstwa prania pieniędzy?

Sprawca Przestępstwa z art. 299 § 1

Zgodnie z art. 299 § 1 KK, sprawcą może być każda osoba fizyczna zdolna do ponoszenia odpowiedzialności karnej. Nie jest wymagane, aby sprawca był związany z sektorem finansowym lub strukturami przestępczości zorganizowanej. To przestępstwo powszechne, co oznacza szeroki krąg potencjalnych sprawców.

Sprawca Przestępstwa z art. 299 § 2

Przepis art. 299 § 2 KK normuje natomiast przestępstwo indywidualne, którego sprawcą może być wyłącznie:

• Pracownik banku, instytucji finansowej lub kredytowej
• Pracownik innego podmiotu zobowiązanego do rejestracji transakcji
• Osoba działająca w imieniu lub na rzecz ww. instytucji

Ta szczególna regulacja ma na celu ochronę sektora finansowego przed wykorzystaniem go do celów przestępczych.

Pranie Pieniędzy – Przedmiot Przestępstwa – Jakie Wartości Mogą Być „Prane”?

Przepis art. 299 § 1 KK zawiera zamknięty katalog przedmiotów mogących być przedmiotem prania pieniędzy:

1. Środki płatnicze – banknoty, monety oraz inne środki służące do dokonywania płatności
2. Instrumenty finansowe – szeroka kategoria obejmująca różnorodne instrumenty funkcjonujące na rynku kapitałowym
3. Papiery wartościowe – akcje, obligacje, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe itp.
4. Wartości dewizowe – zagraniczne środki płatnicze, złoto dewizowe, platyna dewizowa
5. Prawa majątkowe – prawa rzeczowe, wierzytelności, prawa autorskie i wynalazcze
6. Mienie ruchome lub nieruchomości – praktycznie każdy składnik majątkowy

Kluczowy Warunek: Pochodzenie z Korzyści Związanych z Czynem Zabronionym

Wszystkie wymienione przedmioty muszą pochodzić z korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego. Ważne jest, że ustawa posługuje się sformułowaniem „z korzyści związanych”, a nie „bezpośrednio z czynu zabronionego”. Oznacza to, że przedmiotem prania mogą być także wartości pochodzące pośrednio z przestępstwa – np. odsetki z nielegalnie uzyskanych środków czy zyski z ich inwestowania.

Co istotne, za czyn pierwotny uznaje się każdy czyn zabroniony – nie tylko przestępstwa, ale także wykroczenia i przestępstwa skarbowe. To znaczne rozszerzenie w porównaniu do pierwotnej wersji przepisu.

Czynności Sprawcze – Co Dokładnie Stanowi „Pranie Pieniędzy”?

W Ramach § 1 – Katalog Czynności

Przepis art. 299 § 1 KK przewiduje szeroki katalog czynności sprawczych:

Podstawowe czynności:

• Przyjmowanie
• Posiadanie
• Używanie
• Przekazywanie za granicę
• Wywożenie za granicę
• Ukrywanie

Czynności finansowe:

• Dokonywanie transferu
• Dokonywanie konwersji

Czynności pomocnicze:

• Pomaganie do przenoszenia własności
• Pomaganie do przenoszenia posiadania

Klauzula generalna:

• Podejmowanie innych czynności mogących udaremnić lub znacznie utrudnić:
  • Stwierdzenie przestępnego pochodzenia
  • Ustalenie miejsca umieszczenia
  • Wykrycie
  • Zajęcie
  • Orzeczenie przepadku

Ta ostatnia kategoria ma charakter uzupełniający i obejmuje wszelkie zachowania zmierzające do ukrycia nielegalnego charakteru wartości majątkowych.

W Ramach § 2 – Specyfika Sektora Finansowego

Dla pracowników instytucji obowiązanych przepis przewiduje szczególne czynności:

1. Przyjmowanie wbrew przepisom środków płatniczych, instrumentów finansowych, papierów wartościowych lub wartości dewizowych
2. Dokonywanie transferu lub konwersji tych wartości
3. Przyjmowanie w okolicznościach wzbudzających uzasadnione podejrzenie co do ich przestępnego pochodzenia
4. Świadczenie innych usług mających:
   • Ukryć przestępne pochodzenie
   • Zabezpieczyć przed zajęciem

Strona Podmiotowa – Czy Wymagana Jest Świadomość?

Umyślność jako Wymóg Podstawowy

Wszystkie typy prania pieniędzy z art. 299 KK wymagają umyślności. Sprawca musi obejmować swoim zamiarem (bezpośrednim lub ewentualnym):

• Fakt podejmowania określonych czynności sprawczych
• Okoliczność, że przedmiotem tych czynności są wartości majątkowe przestępnego pochodzenia

Szczególna Konstrukcja § 2

W przypadku przestępstwa z § 2, przepis przewiduje interesującą konstrukcję strony podmiotowej:

Przy przyjmowaniu wartości majątkowych w okolicznościach wzbudzających uzasadnione podejrzenie, ustawodawca nie wymaga pełnej świadomości co do nielegalnego pochodzenia środków. Wystarczy, że sprawca:

• Wie o okolicznościach wzbudzających podejrzenia
• Ma świadomość społecznej oceny tych okoliczności
• Nawet jeśli sam ma inne przekonanie na temat pochodzenia wartości

To szczególne ukształtowanie strony podmiotowej ma na celu ułatwienie ścigania tego typu przestępstw w sektorze finansowym.

Zagrożenia Karne i Typy Kwalifikowane

Typy Podstawowe (§ 1 i § 2)

Przestępstwa z § 1 i § 2 zagrożone są karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Typy Kwalifikowane

Działanie w porozumieniu z innymi osobami (§ 5):

• Kara: od roku do lat 10 pozbawienia wolności
• Wymóg: współdziałanie z co najmniej dwiema innymi osobami
• Porozumienie może dotyczyć różnych form współdziałania (nie tylko współsprawstwa)

Osiągnięcie znacznej korzyści majątkowej (§ 6):

• Kara: od roku do lat 10 pozbawienia wolności
• Dodatkowo możliwa kara grzywny do 3000 stawek dziennych
• „Znaczna korzyść” oznacza wartość przekraczającą 200 000 zł

Przygotowanie (§ 6a)

Nawet samo przygotowanie do przestępstwa z § 1 lub § 2 jest karalne – grozi za nie kara do 3 lat pozbawienia wolności.

Obligatoryjny Przepadek – Konsekwencje Majątkowe

Przepis art. 299 § 7 KK przewiduje obligatoryjny przepadek:

1. Przedmiotów pochodzących bezpośrednio lub pośrednio z przestępstwa prania pieniędzy
2. Korzyści uzyskanych z tego przestępstwa
3. Równowartości powyższych, gdy orzeczenie przepadku rzeczy nie jest możliwe

Przepadku nie orzeka się (w całości lub części), jeżeli przedmiot lub korzyść podlegają zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu podmiotowi.

Co istotne, przepis ten rozszerza zakres stosowania przepadku także na przedmioty pochodzące pośrednio z przestępstwa – co stanowi odstępstwo od ogólnych zasad z art. 44 KK.

Pranie pieniędzy – Klauzula Niekaralności – „Czynny Żal”

Artykuł 299 § 8 KK przewiduje możliwość uniknięcia odpowiedzialności karnej, jeżeli sprawca:

Obligatoryjnie:

1. Dobrowolnie ujawnił wobec organu powołanego do ścigania przestępstw
2. Informacje dotyczące osób uczestniczących w popełnieniu przestępstwa
3. Okoliczności popełnienia przestępstwa
4. Co zapobiegło popełnieniu innego przestępstwa

Fakultatywnie (nadzwyczajne złagodzenie): Jeżeli sprawca czynił starania zmierzające do ujawnienia tych informacji i okoliczności, sąd stosuje nadzwyczajne złagodzenie kary.

Warunki Zastosowania Klauzuli

„Dobrowolność” oznacza działanie:

• Z własnej woli
• Bez zewnętrznego nacisku
• Z inicjatywy sprawcy

„Zapobieżenie popełnieniu innego przestępstwa” wymaga:

• Aby chodziło o konkretne, możliwe do określenia przestępstwo
• W stadium przygotowania lub usiłowania (nie dokonania)
• Rzeczywistego zapobieżenia jego popełnieniu

Warto podkreślić, że ta instytucja ma charakter obligatoryjny – sąd nie ma uznania i musi odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli warunki są spełnione.

Skala Zjawiska – Dane Statystyczne

Według sprawozdań Generalnego Inspektora Informacji Finansowej:

W 2022 roku:

• Otrzymano 4505 zawiadomień o transakcjach podejrzanych (SAR)
• Wszczęto 2166 postępowań analitycznych
• Przekazano do prokuratur 326 zawiadomień o podejrzeniu przestępstwa z art. 299 KK
• Wartość majątkowa objęta zawiadomieniami: ponad 2,87 mld zł

W postępowaniach sądowych:

• Wszczęto 316 postępowań karnych
• Skazano prawomocnie 236 osób
• Orzeczono przepadek mienia na kwotę ok. 213 mln zł

Te liczby pokazują skalę zjawiska i aktywność organów ścigania w zwalczaniu prania pieniędzy w Polsce.

Praktyczne Konsekwencje dla Instytucji Obowiązanych

Obowiązki Instytucji Finansowych

Ustawa o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu nakłada na tzw. instytucje obowiązane szereg obowiązków:

1. Identyfikacja i weryfikacja klienta
2. Stosowanie środków bezpieczeństwa finansowego
3. Rejestracja transakcji i osób dokonujących transakcji
4. Zgłaszanie transakcji podejrzanych do GIIF
5. Prowadzenie polityki przeciwdziałania praniu pieniędzy

Naruszenie tych obowiązków przez pracownika lub osobę działającą w imieniu instytucji może prowadzić do odpowiedzialności karnej z art. 299 § 2 KK.

Ryzyko dla Pracowników Sektora Finansowego

Pracownicy banków i instytucji finansowych znajdują się w szczególnej sytuacji:

Z jednej strony:

• Mają obowiązek realizacji transakcji klientów
• Podlegają tajemnicy bankowej
• Muszą dbać o relacje z klientami

Z drugiej strony:

• Ponoszą odpowiedzialność za przyjmowanie wartości majątkowych „wbrew przepisom” lub „w okolicznościach wzbudzających uzasadnione podejrzenie”
• Muszą zgłaszać podejrzane transakcje

Ta sytuacja wymaga szczególnej czujności i znajomości przepisów zarówno przez same instytucje, jak i ich pracowników.

Relacja do Innych Przestępstw

Pranie Pieniędzy a Paserstwo

Przestępstwo prania pieniędzy (art. 299 KK) różni się od paserstwa (art. 291-292 KK):

Paserstwo:

• Dotyczy rzeczy uzyskanych za pomocą czynu zabronionego
• Pochodzenie musi być bezpośrednie
• Wymaga świadomości co do nielegalnego pochodzenia

Pranie pieniędzy:

• Dotyczy szerokiego katalogu wartości majątkowych
• Pochodzenie może być pośrednie (z korzyści związanych z czynem)
• Szerszy katalog czynności sprawczych

Czy Sprawca Przestępstwa Pierwotnego Może Odpowiadać za Pranie?

Tak! Od nowelizacji z 2000 roku przepis nie wyklucza odpowiedzialności sprawcy przestępstwa bazowego za pranie pieniędzy. Oznacza to, że ta sama osoba może odpowiadać zarówno za:

1. Przestępstwo pierwotne (np. oszustwo, kradzież)
2. Następcze wprowadzenie uzyskanych wartości do obrotu (pranie pieniędzy)

W takiej sytuacji możliwe są dwa scenariusze:

• Kara łączna (jeśli oba przestępstwa popełniono przed zapadnięciem pierwszego wyroku)
• Przestępstwo współukarane (jeśli ciężar jednego przestępstwa znacznie przewyższa drugie)

Harmonizacja z Prawem Unijnym

Polskie przepisy o praniu pieniędzy są wynikiem implementacji szeregu dyrektyw unijnych (tzw. dyrektyw AML – Anti-Money Laundering):

1. Pierwsza dyrektywa AML (1991) – podstawowa regulacja
2. Druga dyrektywa AML (2005) – rozszerzenie zakresu
3. Trzecia dyrektywa AML (2006) – przepisy wykonawcze
4. Czwarta dyrektywa AML (2015) – aktualizacja standardów
5. Piąta dyrektywa AML (2018) – rozszerzenie o kryptowaluty
6. Szósta dyrektywa AML (2018) – harmonizacja sankcji karnych

Polska jest także związana zaleceniami FATF (Financial Action Task Force) – międzynarodowej organizacji zajmującej się zwalczaniem prania pieniędzy.

Niewielkie Różnice

Pomimo harmonizacji, istnieją pewne różnice między regulacją polską a unijną:

• Strona podmiotowa: dyrektywy unijne w niektórych przypadkach wymagają działania „w celu” osiągnięcia określonego skutku, podczas gdy polski art. 299 KK takiego wymogu nie zawiera
• Zakres czynów bazowych: katalog określony w dyrektywach jest nieco węższy niż polski „każdy czyn zabroniony”

Ewolucja Przepisów – Historia Zmian

1994 – Pierwsza Regulacja

Ustawa o ochronie obrotu gospodarczego wprowadza art. 5 penalizujący pranie pieniędzy, ale:

• Bardzo wąski katalog przedmiotów (tylko określone środki płatnicze)
• Ograniczenie do zorganizowanych grup przestępczych
• Enumeratywny katalog przestępstw bazowych

1998 – Kodeks Karny

Art. 299 w pierwotnej wersji rozszerza zakres, ale wciąż:

• Wymaga popełnienia przestępstwa bazowego „przez inne osoby”
• Zachowuje związek z przestępczością zorganizowaną

2000 – Pierwsza Nowelizacja

• Usunięcie ograniczenia „przez inne osoby” – sprawca przestępstwa bazowego może też odpowiadać za pranie
• Otwarty katalog przestępstw bazowych
• Rozszerzenie katalogu przedmiotów
• Dodanie przepisu o przepadku (§ 7)

2009 – Druga Nowelizacja

• Dodanie „instrumentów finansowych” do katalogu przedmiotów
• Rozszerzenie kręgu sprawców § 2 o osoby działające „w imieniu lub na rzecz” instytucji
• Usunięcie § 3 i § 4 (ich funkcję przejęła ustawa o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy)

2015 – Trzecia Nowelizacja

• Dodanie czynności sprawczych: posiadanie, używanie, ukrywanie, dokonywanie transferu lub konwersji
• Wprowadzenie karalności przygotowania (§ 6a)
• Najszersza jak dotąd penalizacja – odpowiedź na rekomendacje Moneyval

Najczęstsze Problemy Interpretacyjne

1. Granice „Pochodzenia z Korzyści” z Przestępstwa

Problem: Jak daleko sięga „pośrednie” pochodzenie z przestępstwa?

Przykład:

• Sprawca kradnie 100 000 zł
• Kupuje za nie akcje spółki
• Akcje przynoszą dywidendę 10 000 zł
• Za dywidendę kupuje samochód
• Sprzedaje samochód i kupuje nieruchomość

Czy nieruchomość pochodzi z korzyści związanych z kradzieżą?

Rozwiązanie: Stosowanie kryterium ekonomicznego – o ile stopień „zabrudzenia” jest większy niż nieznaczny. Każda sytuacja wymaga indywidualnej oceny, uwzględniającej:

• Liczbę „ogniw” w łańcuchu transakcji
• Proporcję środków legalnych do nielegalnych
• Związek przyczynowy z przestępstwem bazowym

2. „Wbrew Przepisom” vs. „W Okolicznościach Wzbudzających Podejrzenie”

Problem: Jaka jest relacja między tymi dwiema przesłankami w § 2?

Analiza:

• „Wbrew przepisom” – obiektywne naruszenie norm prawnych
• „W okolicznościach wzbudzających podejrzenie” – subiektywna ocena sprawcy

Wniosek: To dwie alternatywne podstawy odpowiedzialności. Możliwe są sytuacje:

• Działanie wbrew przepisom, ale bez podejrzeń co do pochodzenia środków → brak karalności (znikomy stopień szkodliwości)
• Działanie zgodnie z przepisami, ale w podejrzanych okolicznościach → karalność z § 2

3. Podwójne Zagrożenie dla Sprawcy Przestępstwa Bazowego

Problem: Czy dopuszczalne jest skazanie tej samej osoby za przestępstwo bazowe i za pranie pieniędzy?

Odpowiedź: Tak, ale z zastrzeżeniami:

Generalnie:

• To dwa odrębne przestępstwa
• Możliwa kara łączna
• Lub zastosowanie konstrukcji „czynów współukaranych”

Czyny współukarane: Jeżeli:

• Przestępstwa łączy bliskość czasowa i sytuacyjna
• Jedno ma charakter główny, drugie uboczny
• Ciężar jednego znacznie przewyższa drugie

Wówczas ukaranie następuje tylko za przestępstwo główne.

Rola Generalnego Inspektora Informacji Finansowej

GIIF (Generalny Inspektor Informacji Finansowej) pełni kluczową rolę w systemie przeciwdziałania praniu pieniędzy:

Główne Zadania:

1. Gromadzenie i analiza informacji o transakcjach podejrzanych
2. Współpraca z instytucjami obowiązanymi
3. Przekazywanie zawiadomień do prokuratury
4. Współpraca międzynarodowa z odpowiednikami FIU
5. Nadzór nad przestrzeganiem ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy

Uprawnienia Szczególne:

• Wstrzymanie transakcji – Generalny Inspektor w przypadku uznania, że transakcja, może mieć związek z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu, przekazuje instytucji obowiązanej żądanie wstrzymania transakcji lub blokady rachunku na okres nie dłuższy niż 96 godzin
• Przekazanie informacji do Prokuratury – Generalny Inspektor zawiadamia właściwego prokuratora o podejrzeniu popełnienia przestępstwa prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu
• Dostęp do informacji objętych tajemnicą bankową i zawodową

GIIF funkcjonuje w strukturze Ministerstwa Finansów jako polska jednostka analityki finansowej (FIU).

 

Jak Chronić Się Przed Zarzutem Prania Pieniędzy?

Dla Przedsiębiorców i Osób Fizycznych:

1. Dokumentuj źródła pochodzenia większych kwot pieniężnych
2. Zachowaj umowy i faktury potwierdzające legalność transakcji
3. Unikaj transakcji gotówkowych na duże kwoty
4. Weryfikuj kontrahentów przed znacznymi transakcjami
5. Zasięgnij porady prawnej w przypadku wątpliwości

Dla Instytucji Obowiązanych:

1. Wdrożenie skutecznej polityki przeciwdziałania praniu pieniędzy
2. Szkolenia pracowników w zakresie identyfikacji transakcji podejrzanych
3. Procedury weryfikacji klientów (KYC – Know Your Customer)
4. System monitoringu transakcji
5. Wyznaczenie oficera AML odpowiedzialnego za zgodność z przepisami

Dla Pracowników Sektora Finansowego:

1. Znajomość procedur obowiązujących w instytucji
2. Czujność wobec nietypowych transakcji
3. Zgłaszanie podejrzeń przełożonym/oficerowi AML
4. Dokumentowanie wszelkich nietypowych okoliczności
5. Unikanie działań mogących zostać zinterpretowane jako pomoc w praniu pieniędzy

Podsumowanie – Kluczowe Wnioski

1. Szeroki zakres kryminalizacji: Przepis art. 299 KK obejmuje szeroki katalog czynności i wartości majątkowych, co czyni go narzędziem o bardzo szerokim zastosowaniu.
2. Nie tylko przestępczość zorganizowana: Wbrew początkowym założeniom, przestępstwo prania pieniędzy może popełnić każdy, nie tylko członek zorganizowanej grupy przestępczej.
3. Pośrednie pochodzenie wystarczy: Kluczowe sformułowanie „z korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego” oznacza, że przedmiotem prania mogą być także wartości pochodzące pośrednio z przestępstwa.
4. Szczególna odpowiedzialność sektora finansowego: Pracownicy instytucji obowiązanych podlegają surowszej odpowiedzialności (§ 2) ze względu na ich szczególną pozycję w systemie finansowym.
5. Możliwość bezkarności: Klauzula czynnego żalu (§ 8) daje szansę uniknięcia kary, ale wymaga rzeczywistego zapobieżenia popełnieniu innego przestępstwa.
6. Surowe sankcje: Przestępstwo zagrożone jest karą do 8 lat (typy podstawowe) lub do 10 lat (typy kwalifikowane) pozbawienia wolności, plus obligatoryjny przepadek.
7. Ciągła ewolucja: Przepisy o praniu pieniędzy są systematycznie aktualizowane w odpowiedzi na zobowiązania międzynarodowe i zmieniające się metody działania przestępców.

Kiedy Warto Skonsultować Się z Prawnikiem?

Ze względu na złożoność przepisów i poważne konsekwencje prawne, warto zasięgnąć porady prawnej w szczególności gdy:

• Prowadzisz działalność gospodarczą i masz wątpliwości co do legalności pochodzenia środków od kontrahenta
• Jesteś pracownikiem instytucji finansowej i masz wątpliwości co do swoich obowiązków
• Nie jesteś pewien czy Twój kontrahent nie próbuje wykorzystać Cię do transakcji naruszającej art. 299 KK
• Chcesz wdrożyć w swojej firmie skuteczne procedury przeciwdziałania praniu pieniędzy
• Planujesz większą transakcję i chcesz upewnić się, że nie narazisz się na zarzuty, szczególnie jeśli są to transakcje z takimi krajami jak Rosja, Iran, Korea Północna czy Wenezuela

Kancelaria Prawna „Skarbiec” specjalizuje się w prawie karnym gospodarczym oraz międzynarodowym prawie podatkowym. Nasze doświadczenie obejmuje zarówno obronę w postępowaniach karnych, jak i doradztwo prewencyjne dla przedsiębiorców i instytucji finansowych. Jeśli potrzebujesz pomocy w zakresie przepisów o praniu pieniędzy – skontaktuj się z nami.