Korzystny wyrok dla branży kryptowalutowej. Pośrednicy nie muszą płacić podatku od prowizji

Korzystny wyrok dla branży kryptowalutowej. Pośrednicy nie muszą płacić podatku od prowizji

2025-05-30

 

W wyroku z 25 marca 2025 r. WSA w Gdańsku orzekł, że firmy oferujące wymianę kryptowalut nie muszą płacić podatku od prowizji otrzymywanych w walucie wirtualnej aż do momentu wymiany tej waluty na tradycyjną, albo na towary lub usługi. Sąd uznał, że brak regulacji dotyczących ustalania wartości kryptowalut uniemożliwia określenie wysokości przychodu w momencie otrzymania prowizji.

 

Znaczenie wyroku WSA w Gdańsku w kwestii opodatkowania prowizji w kryptowalutach

Przedmiotowy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku (sygn. akt I SA/Gd 919/24) stanowi przełomowe rozstrzygnięcie w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych prowizji pobieranych w kryptowalutach przez podmioty świadczące usługi pośrednictwa w wymianie walut wirtualnych.

 

Przedmiot sporu i stan faktyczny

Przedmiotem postępowania była interpretacja przepisów ustawy o CIT w kontekście działalności spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zamierzającej świadczyć usług pośrednictwa w wymianie kryptowalut na platformie internetowej. Spółka planowała uzyskanie wpisu do rejestru działalności z zakresu walut wirtualnych zgodnie z ustawą o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, co kwalifikowałoby ją jako podmiot świadczący usługi w zakresie kryptowalut w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 12 tej ustawy (zob. jak uzyskać licencję CASP).

Model biznesowy spółki zakładał pobieranie prowizji wyłącznie w kryptowalutach, której wysokość miała być ustalana procentowo od wartości kryptowalut będących przedmiotem transakcji między użytkownikami platformy. Stanowi to standardowy model operacyjny stosowany przez kryptowalutowe giełdy i platformy wymiany.

 

Stanowisko podatnika

Spółka przyjęła stanowisko, że w momencie pobierania prowizji w kryptowalutach nie powstaje przychód w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, ani nie następuje moment rozpoznania kosztu uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 tej ustawy, co czyniłoby transakcję neutralną podatkowo. Argumentacja podatnika opierała się na przepisie art. 7b ust. 3 ustawy o CIT, który expressis verbis stanowi, że w przypadku podatników prowadzących działalność określoną w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, przychody wymienione w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f) zalicza się do przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

 

Stanowisko organu podatkowego

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przyjął odmienną interpretację, kwalifikując uzyskiwanie prowizji w kryptowalutach jako transakcję barterową. Zgodnie ze stanowiskiem organu, spółka nie dokonuje wymiany jednej kryptowaluty na inną, lecz uzyskuje kryptowalutową prowizję w zamian za usługę pośrednictwa, co stanowi barter w rozumieniu przepisów podatkowych. W konsekwencji, przychodem w takich transakcjach barterowych miałaby być wartość należnych świadczeń wzajemnych określonych w umowie, a w przypadku braku umownego określenia – wartość rynkowa.

Organ wskazał również na zastosowanie art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, zgodnie z którym datą powstania przychodu jest dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. W konsekwencji, momentem rozpoznania przychodu podatkowego miałby być dzień pobrania prowizji.

 

Rozstrzygnięcie sądu administracyjnego

WSA w Gdańsku uchylił interpretację indywidualną Dyrektora KIS, przyjmując stanowisko korzystne dla spółki. Sąd wskazał na fundamentalną lukę prawną w polskim systemie podatkowym, polegającą na braku regulacji w zakresie ustalenia kursu walut wirtualnych, analogicznej do regulacji dotyczących walut tradycyjnych, która umożliwiałaby precyzyjne ustalenie przychodu w momencie otrzymania kryptowaluty.

Kluczowym elementem argumentacji sądu było stwierdzenie, że przychód z tytułu otrzymania prowizji w kryptowalucie będzie możliwy do ustalenia dopiero w momencie wymiany wirtualnej waluty na wymierne korzyści ekonomiczne – w postaci środków pieniężnych, zapłaty za usługę lub towar. Dopiero wówczas podatnik uzyskuje realne przysporzenie majątkowe, od którego można w sposób obiektywny obliczyć podatek.

 

Podstawa prawna orzeczenia

Sąd odwołał się do utrwalonej linii orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego, przywołując wyroki: II FSK 1688/19 z 22 marca 2022 r.; II FSK 2870/18 z 10 lutego 2021 r.; oraz II FSK 3296/18 z 9 listopada 2021 r. Z judykatów tych wynika jednoznacznie, że w przypadku przychodu, którego wartość ustalona jest w sposób niepieniężny – w wirtualnej walucie – przychód w ogóle nie powstaje z uwagi na brak ustawowego mechanizmu jego wyceny (zob. reprezentacja w sądzie).

 

Konsekwencje praktyczne orzeczenia

Wyrok WSA w Gdańsku wprowadza znaczący element przewidywalności prawnej dla przedsiębiorców działających w sektorze kryptowalutowym, eliminując ryzyko płacenia podatku od hipotetycznych wartości niemożliwych do precyzyjnego określenia w momencie ich uzyskania. Orzeczenie potwierdza zasadę, że dopiero konwersja kryptowaluty na tradycyjne środki płatnicze lub inne wartości majątkowe generuje realny, mierzalny przychód podlegający opodatkowaniu.

Dla podmiotów z sektora kryptowalutowego wyrok oznacza nie tylko poprawę płynności finansowej poprzez odroczenie momentu powstania zobowiązania podatkowego, ale także ograniczenie ryzyka regulacyjnego w prowadzeniu działalności gospodarczej. Szczególnie istotne jest odwołanie się przez sąd do ugruntowanej linii orzeczniczej NSA, co sugeruje trwałość przyjętej interpretacji przepisów i potencjalnie zmniejsza przestrzeń dla przyszłych sporów z administracją skarbową.

 

Podsumowanie

Orzeczenie uwypukla szerszy problem niedostosowania polskiego systemu podatkowego do dynamicznie rozwijającej się technologii blockchain i rynku kryptowalut. Brak jednoznacznych regulacji dotyczących wyceny kryptowalut na potrzeby podatkowe pozostaje jednym z głównych wyzwań, z którymi muszą się mierzyć zarówno podatnicy, jak i organy skarbowe. W przeciwieństwie do walut tradycyjnych, dla których funkcjonują oficjalne tabele kursów publikowane przez banki centralne, w przypadku kryptowalut brak jest jednolitego, uznanego prawnie źródła informacji o ich wartości, co dodatkowo komplikuje stosowanie przepisów podatkowych.

Należy jednak podkreślić, że pomimo korzystnego dla branży orzeczenia, organy podatkowe mogą nadal prezentować odmienne stanowisko w analogicznych sprawach, co sprawia, że profesjonalne doradztwo podatkowe pozostaje niezbędnym elementem prowadzenia kryptowalutowej działalności i planowania rozliczeń podatkowych w tym sektorze (zob. doradztwo strategiczne dla firm).

 

Szczegóły w naszym artykule w Rzeczpospolitej 👇