Kryptowaluty

Kryptowaluty – klasa cyfrowych aktywów wykorzystujących kryptografię asymetryczną do zabezpieczenia transakcji i kontroli emisji nowych jednostek, funkcjonujących w zdecentralizowanych sieciach opartych na technologii blockchain lub pokrewnych rozwiązaniach rozproszonego rejestru (distributed ledger technology). Stanowią nową kategorię instrumentów finansowych charakteryzującą się brakiem centralnego organu emisyjnego, algorytmicznie określoną polityką monetarną oraz istotną zmiennością wartości rynkowej, reprezentując fundamentalną innowację w teorii pieniądza elektronicznego i systemach płatniczych.

Definicja i właściwości konstytutywne

Kryptowaluty definiuje się jako cyfrowe lub wirtualne waluty zabezpieczone mechanizmami kryptograficznymi, które uniemożliwiają ich fałszowanie lub podwójne wydatkowanie w środowisku rozproszonym. W odróżnieniu od tradycyjnych walut fiducjarnych emitowanych i kontrolowanych przez banki centralne, kryptowaluty opierają swoje funkcjonowanie na kryptograficznych mechanizmach konsensusu umożliwiających walidację transakcji bez konieczności zaufania scentralizowanej instytucji pośredniczącej.

Właściwości konstytutywne kryptowalut obejmują decentralizację – brak pojedynczego punktu kontroli lub awarii w architekturze systemu; nieodwracalność transakcji – sfinalizowane transfery nie mogą być jednostronnie cofnięte bez zgody odbiorcy; pseudonimowość – adresy kryptograficzne portfeli nie są bezpośrednio powiązane z tożsamością prawną użytkowników w warstwie protokołu, choć analiza łańcucha transakcji może umożliwić częściową deanonimizację; programowalność – możliwość implementacji złożonych reguł biznesowych i warunków transakcyjnych za pomocą skryptów lub inteligentnych kontraktów; oraz globalną dostępność – funkcjonowanie niezależnie od granic geograficznych i jurysdykcji państwowych.

Taksonomia i systemy klasyfikacyjne

Europejska Grupa Doradcza ds. Sprawozdawczości Finansowej (EFRAG) zaproponowała trójkategoryjny system klasyfikacji kryptoaktywów dla celów rachunkowości i regulacji. Tokeny płatnicze (payment tokens) funkcjonują jako środki wymiany i rezerwuary wartości w transakcjach ekonomicznych. Tokeny inwestycyjne (investment tokens) reprezentują roszczenia dłużne, udziały kapitałowe lub inne formy uczestnictwa w zyskach przedsięwzięć gospodarczych. Tokeny użytkowe (utility tokens) zapewniają dostęp do określonych produktów, usług lub funkcjonalności w ramach ekosystemów blockchain, nie stanowiąc z założenia instrumentów inwestycyjnych.

Główne kategorie funkcjonalne kryptowalut

Bitcoin i archetyp kryptowaluty

Bitcoin pozostaje prototypową kryptowalutą, której wprowadzenie w 2009 roku zapoczątkowało rozwój całego ekosystemu aktywów cyfrowych. System Bitcoin zaimplementował mechanizm Proof-of-Work jako pierwszy skuteczny protokół konsensusu w środowisku pozbawionym zaufania oraz wprowadził koncepcję deterministycznie ograniczonej podaży monetarnej z górnym limitem 21 milionów jednostek. Znaczenie Bitcoin wykracza poza aspekty stricte techniczne, stanowiąc punkt odniesienia dla całego rynku kryptowalut pod względem kapitalizacji rynkowej, adopcji instytucjonalnej oraz rozwoju infrastruktury regulacyjnej i technicznej.

Altcoiny i innowacje drugiej generacji

Terminem altcoiny (alternative coins) określa się kryptowaluty opracowane po Bitcoin, często wprowadzające znaczące innowacje technologiczne lub funkcjonalne. Ethereum stanowi najważniejszą platformę drugiej generacji, implementującą kompletny język programowania Turing-zupełny umożliwiający tworzenie inteligentnych kontraktów (smart contracts) – samowykonywalnych programów działających na blockchainie bez możliwości cenzury lub ingerencji stron trzecich. Cardano i Polkadot reprezentują systemy trzeciej generacji wykorzystujące mechanizmy Proof-of-Stake charakteryzujące się znacząco zwiększoną efektywnością energetyczną względem tradycyjnego Proof-of-Work. Monero i Zcash stanowią specjalizowane kryptowaluty prywatności implementujące zaawansowane techniki kryptograficzne (ring signatures, zero-knowledge proofs) dla zwiększonej anonimowości transakcji.

Stablecoiny i mechanizmy stabilizacji wartości

 Stablecoiny stanowią wyspecjalizowaną kategorię kryptowalut zaprojektowanych dla minimalizacji zmienności wartości poprzez powiązanie z aktywami referencyjnymi o stabilnej wycenie. System klasyfikacji stablecoinów opiera się na mechanizmach zabezpieczenia i stabilizacji wartości.

Stablecoiny zabezpieczone walutami fiducjarnymi (fiat-collateralized) utrzymują rezerwy w tradycyjnych walutach narodowych (zwykle dolar amerykański) przechowywanych przez emitenta lub instytucje powiernicze, przy teoretycznie pełnym pokryciu emisji tokenów aktywami rezerwowymi. Tether (USDT) i USD Coin (USDC) reprezentują największe implementacje tego modelu, choć kwestionowane są stopień transparentności rezerw oraz rzeczywiste pokrycie emisji.

Stablecoiny zabezpieczone kryptowalutami (crypto-collateralized) wykorzystują nadkolateralizację w innych kryptoaktywach połączoną z automatycznymi mechanizmami stabilizacji realizowanymi przez inteligentne kontrakty. DAI emitowane przez protokół MakerDAO stanowi najważniejszą implementację tego podejścia, gdzie stabilność wartości jest utrzymywana poprzez dynamiczne dostosowywanie poziomu kolateralizacji oraz mechanizmy likwidacji niedostatecznie zabezpieczonych pozycji.

Stablecoiny algorytmiczne (algorithmic stablecoins) wykorzystują algorytmiczne mechanizmy dostosowywania podaży tokenów bez zewnętrznego zabezpieczenia, opierając się wyłącznie na zachętach ekonomicznych i teorii gier dla utrzymania parytetu z aktywem referencyjnym. Badania teoretyczne i empiryczne wskazują na inherentną niestabilność tego modelu jako emergentną właściwość wymagającą ciągłego utrzymywania zaufania rynkowego. Katastrofalna porażka stablecoina algorytmicznego TerraUSD (UST) w maju 2022 roku, który utracił 65% wartości w ciągu trzech dni inicjując lawinę likwidacji o wartości przekraczającej 40 miliardów dolarów, empirycznie potwierdziła te teoretyczne przewidywania.

Tokeny ekosystemu zdecentralizowanych finansów

Zdecentralizowane finanse (Decentralized Finance, DeFi) reprezentują ekosystem protokołów finansowych działających na infrastrukturze blockchain bez tradycyjnych pośredników instytucjonalnych. Tokeny DeFi obejmują różnorodne kategorie funkcjonalne.

Tokeny zarządzania (governance tokens) przyznają posiadaczom uprawnienia do głosowania nad parametrami protokołu, proponowanymi zmianami i alokacją zasobów wspólnych, implementując modele zdecentralizowanego zarządzania inspirowane teoriami demokracji deliberatywnej. Uniswap (UNI) i Compound (COMP) stanowią prominentne przykłady tego modelu.

Tokeny płynności (liquidity tokens) reprezentują udziały w pulach płynności zdecentralizowanych giełd (automated market makers), umożliwiając dostarczycielom płynności udział w opłatach transakcyjnych proporcjonalnie do ich kontrybucji kapitałowej.

Aktywa syntetyczne (synthetic assets) stanowią tokeny odzwierciedlające wartość zewnętrznych aktywów finansowych (akcje, towary, waluty) poprzez mechanizmy kolateralizacji i systemów oracle dostarczających dane cenowe, umożliwiając ekspozycję na tradycyjne rynki finansowe bez konieczności posiadania aktywów bazowych.

Analiza topologii sieci DeFi ujawnia wysoki stopień wzajemnych powiązań między protokołami, gdzie najczęstszą aktywnością finansową pozostaje wymiana kryptoaktywów na zdecentralizowanych giełdach, podczas gdy stablecoiny zapewniają około 45% całkowitej płynności w tych systemach, pełniąc funkcję stabilnego numéraire dla wyceny i wymiany.

Mechanizmy konsensusu i walidacji transakcji

Proof-of-Work i konkurencja obliczeniowa

Proof-of-Work (dowód pracy) stanowi mechanizm konsensusu wymagający od uczestników sieci (górników) rozwiązywania intensywnych obliczeniowo zagadek kryptograficznych dla walidacji bloków transakcji i ich dołączenia do kanonicznego łańcucha. Proces ten polega na znajdowaniu wartości parametru nonce, która po połączeniu z danymi bloku i wielokrotnym zahaszowaniu funkcją kryptograficzną (SHA-256 w przypadku Bitcoin) produkuje wynik spełniający arbitralne kryterium trudności – zazwyczaj rozpoczynający się określoną liczbą zer binarnych.

System zapewnia bezpieczeństwo poprzez ekonomiczną teorię gier, gdzie koszt przeprowadzenia ataku na sieć (wymagający kontroli większości mocy obliczeniowej) przekracza potencjalne korzyści z manipulacji historią transakcji. Algorytm dynamicznego dostosowywania trudności zapewnia homeostazę tempa generowania bloków niezależnie od fluktuacji całkowitej mocy obliczeniowej sieci.

Kluczowe właściwości Proof-of-Work obejmują wysokie bezpieczeństwo kryptograficzne wynikające z asymetrii kosztów między tworzeniem a weryfikacją dowodów pracy, odporność na ataki 51% przy wystarczającej decentralizacji mocy obliczeniowej, deterministyczną finalizację transakcji po określonej liczbie bloków potwierdzających, oraz znaczne zużycie energii elektrycznej stanowiące fundamentalne ograniczenie architektury (sieć Bitcoin zużywa około 150 terawatogodzin rocznie, porównywalnie z rocznym zużyciem średniej wielkości państwa).

Proof-of-Stake i ekonomiczne zabezpieczenie sieci

Proof-of-Stake (dowód stawki) zastępuje konkurencję obliczeniową ekonomicznym mechanizmem stakingu, gdzie walidatorzy są wybierani do tworzenia bloków proporcjonalnie lub quasi-proporcjonalnie do ilości posiadanych i zablokowanych (zestakowanych) tokenów. Mechanizm ten fundamentalnie zmienia strukturę zachęt ekonomicznych, eliminując wyścig zbrojeń w sprzęcie obliczeniowym charakterystyczny dla Proof-of-Work.

Przewagi Proof-of-Stake nad Proof-of-Work obejmują dramatyczną redukcję zużycia energii – przejście Ethereum z Proof-of-Work na Proof-of-Stake w ramach aktualizacji zwanej „The Merge” w roku 2022 zmniejszyło zużycie energii sieci o szacowane 99,95%; zwiększoną przepustowość transakcyjną wynikającą z krótszych czasów bloku i możliwości paralelizacji; obniżone bariery wejścia dla walidatorów, choć minimalny próg stakingu może nadal stanowić istotną barierę ekonomiczną; oraz mechanizm ekonomicznej finalizacji gdzie walidatorzy działający wbrew protokołowi tracą część zestakowanych środków (slashing).

Transformacja Ethereum stanowi najważniejszy przypadek implementacji Proof-of-Stake w skali przemysłowej, demonstrując praktyczną wykonalność przejścia z energochłonnego mechanizmu konsensusu na efektywną energetycznie alternatywę w funkcjonującej sieci o kapitalizacji przekraczającej setki miliardów dolarów.

Alternatywne architektury konsensusu

Rozwój technologii blockchain napędza innowacje w mechanizmach konsensusu dążące do optymalizacji trilematu blockchain – teoretycznej niemożności jednoczesnego osiągnięcia optymalnej decentralizacji, bezpieczeństwa i skalowalności.

Delegated Proof-of-Stake (DPoS) implementuje model demokracji przedstawicielskiej, gdzie posiadacze tokenów głosują na ograniczoną liczbę delegatów odpowiedzialnych za walidację bloków, zwiększając przepustowość kosztem pewnego stopnia decentralizacji.

Practical Byzantine Fault Tolerance (pBFT) i pokrewne algorytmy konsensusu bizantyjskiego osiągają finalizację transakcji poprzez wielofazową komunikację między węzłami, tolerując do jednej trzeciej nieuczciw ych lub wadliwych uczestników, charakteryzując się niskim opóźnieniem ale ograniczoną skalowalnością liczby walidatorów.

Proof-of-Authority (PoA) wykorzystuje reputację i tożsamość preautoryzowanych walidatorów, sacrifyując decentralizację dla wysokiej wydajności i znajdując zastosowanie w blockchanach prywatnych lub konsorjowych.

Badania eksperymentalne eksplorują mechanizmy konsensusu wspomagane sztuczną inteligencją oraz hybrydowe architektury łączące różne podejścia dla osiągnięcia optymalnej równowagi między konkurującymi celami projektowymi.

Waluty cyfrowe banków centralnych

Waluty cyfrowe banków centralnych (Central Bank Digital Currencies, CBDC) reprezentują cyfrową formę pieniądza krajowego emitowaną i kontrolowaną przez banki centralne jako cyfrowy odpowiednik gotówki lub rezerw bankowych. W fundamentalnym odróżnieniu od kryptowalut, CBDC zachowują scentralizowaną kontrolę regulacyjną i architektury zaufania przy wykorzystaniu technologii cyfrowych i potencjalnie elementów distributed ledger technology.

Motywy rozwoju CBDC obejmują złożony kompleks celów polityki publicznej: inkluzję finansową poprzez zapewnienie dostępu do podstawowych usług płatniczych dla populacji nieobsługiwanych przez tradycyjny sektor bankowy; efektywność operacyjną systemu płatniczego poprzez redukcję kosztów transakcyjnych i czasów rozliczeń; wzmocnienie transmisji polityki monetarnej poprzez nowe narzędzia implementacji stóp procentowych i potencjalnie ujemnych stóp w kryzysach; obronę suwerenności monetarnej wobec zagrożeń ze strony prywatnych kryptowalut i walut cyfrowych zagranicznych banków centralnych; oraz katalizowanie innowacji finansowych poprzez stworzenie platformy dla nowych usług i modeli biznesowych.

Taksonomia architektur CBDC

Klasyfikacja CBDC opiera się na dwóch fundamentalnych wymiarach: dostępności (użytkownicy końcowi) oraz architektury technologicznej (organizacja systemu).

CBDC detaliczne (retail CBDC) są projektowane dla gospodarstw domowych, przedsiębiorstw i instytucji niefinansowych jako cyfrowy ekwiwalent gotówki, zapewniając środek płatniczy dla transakcji detalicznych. CBDC hurtowe (wholesale CBDC) są ograniczone do instytucji finansowych i służą rozliczeniom międzybankowym oraz operacjom na rynkach finansowych, stanowiąc potencjalnie cyfrową ewolucję rezerw banku centralnego.

Architektury technologiczne obejmują model dwupoziomowy (two-tier), gdzie bank centralny emituje CBDC do pośredników finansowych obsługujących użytkowników końcowych, zachowując istniejącą strukturę sektora bankowego; model bezpośredni (direct), gdzie bank centralny utrzymuje bezpośrednie relacje z użytkownikami końcowymi, wymagający znacznej rozbudowy infrastruktury operacyjnej banku centralnego; oraz architektury hybrydowe łączące elementy obu podejść dla optymalizacji efektywności operacyjnej.

Stan globalnych implementacji i badań pilotażowych

Według badań Bank for International Settlements z 2024 roku, 91% z 93 badanych banków centralnych aktywnie prowadzi prace badawcze lub rozwojowe nad CBDC, co świadczy o globalnym zainteresowaniu tą innowacją monetarną. Cztery CBDC detaliczne funkcjonują operacyjnie w skali produkcyjnej: Sand Dollar na Bahamach, DCash w regionie Wschodnich Karaibów, eNaira w Nigerii oraz JAM-DEX na Jamajce, dostarczając empirycznych danych o rzeczywistej adopcji i wyzwaniach implementacyjnych.

Najambitniejszym projektem pozostaje chiński e-CNY (digital yuan), który w fazie pilotażowej utworzył ponad 260 milionów cyfrowych portfeli i przetwarza transakcje o wartości przekraczającej setki miliardów yuanów, demonstrując możliwość implementacji CBDC detalicznego w skali populacji przekraczającej miliard osób. Europejski Bank Centralny prowadzi fazę przygotowawczą projektu Digital Euro, badając implikacje technologiczne, prawne i ekonomiczne emisji cyfrowego euro. Inicjatywa Project mBridge stanowi wielostronny projekt badawczy banków centralnych eksplorujący wykorzystanie CBDC dla efektywnych płatności transgranicznych poprzez wspólną platformę distributed ledger.

Badania empiryczne wykorzystujące modele równowagi ogólnej wskazują na znaczące korzyści makroekonomiczne z wprowadzenia CBDC, w tym poprawę dobrobytu społecznego poprzez zwiększoną konkurencję w sektorze bankowym, alternatywne opcje oszczędzania dla gospodarstw domowych oraz potencjalnie efektywniejszą alokację kredytu w gospodarce.

Kryptowaluty – publikacje Kancelarii Skarbiec

Kremlowska lekcja ekonomii: jak Putin przypadkowo wytłumaczył amerykańską dominację finansową

2025-10-08: We wrześniu 2025 r., podczas Wschodniego Forum Ekonomicznego we Władywostoku, Anton Kobjakow – doradca Putina do spraw ekonomicznych – wygłosił przemówienie, które przejdzie do historii jako jeden z najbardziej kontrowersyjnych opisów amerykańskiej potęgi finansowej. Kobjakow opisał rzekomy spisek mający na celu „wymazanie” 37-bilionowego długu publicznego za pomocą kryptowalut. Według rosyjskiej narracji, Ameryka miała przekonwertować swój dług na stablecoiny, następnie strategicznie zdewaluować dolara, by „zacząć od zera” z czystą kartą finansową. Brzmiało to jak scenariusz filmu o Jamesie Bondzie napisany przez kogoś, kto słyszał o bitcoinie tylko z drugiej ręki. Problem w tym, że szukając spisku, Rosjanie natknęli się na coś znacznie bardziej wyrafinowanego – system tak elegancki, że działa całkowicie jawnie, a jednocześnie pozostaje niewidoczny dla większości obserwatorów. Kreml próbował zdemaskować amerykańskie machinacje, a skończył na przypadkowym napisaniu najlepszego studium przypadku nowoczesnej inżynierii finansowej.

KAS rozpoczyna kryptopolowanie

2025-05-09: Na początku 2018 r. premier Mateusz Morawiecki zapowiadał zdecydowane działania polskiego rządu wobec kryptowalut, porównując technologię blockchain do piramid finansowych typu Amber Gold. Ogłoszono powołanie zespołu składającego się z przedstawiciela Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, szefa Komisji Nadzoru Finansowego, a także koordynatora służb specjalnych, Prokuratora Krajowego i ministra spraw wewnętrznych. Zespół ten miał być odpowiedzialny za identyfikację oraz ocenę ryzyk związanych z inwestowaniem przez polskich obywateli w kryptowalut

Korzystny wyrok dla branży kryptowalutowej. Pośrednicy nie muszą płacić podatku od prowizji

2025-05-30: W wyroku z 25 marca 2025 r. WSA w Gdańsku orzekł, że firmy oferujące wymianę kryptowalut nie muszą płacić podatku od prowizji otrzymywanych w walucie wirtualnej aż do momentu wymiany tej waluty na tradycyjną, albo na towary lub usługi. Sąd uznał, że brak regulacji dotyczących ustalania wartości kryptowalut uniemożliwia określenie wysokości przychodu w momencie otrzymania prowizji. Przedmiotowy wyrok (sygn. akt I SA/Gd 919/24) stanowi przełomowe rozstrzygnięcie w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych prowizji pobieranych w kryptowalutach przez podmioty świadczące usługi pośrednictwa w wymianie walut wirtualnych.

Tether – wiarygodny token płatniczy czy waluta finansowego podziemia?

2025-03-12: Kryptowaluta tether (USDT), czyli stablecoin powiązana z wartością dolara amerykańskiego, stała się istotnym elementem światowego systemu finansowego. Pod względem wolumenu i zysków porównuje się ją do globalnych systemów płatności i firm inwestycyjnych. Każdego dnia użytkownicy dokonują transakcji z użyciem kryptowaluty tether o wartości 190 miliardów USD. Według The Wall Street Journal, w 2023 r. przez ten „cyfrowy dolar” przepłynęło niemal tyle samo pieniędzy, co przez karty Visa, a zysk firmy emitującej popularny token był wyższy niż największego na świecie funduszu zarządzającego aktywami, BlackRock. Struktura własnościowa Tether Holdings pozostaje w dużej mierze tajna, a jej działania są ukrywane przed rządem Stanów Zjednoczonych. Firmą zarządza były chirurg plastyczny Giancarlo Devasini mieszkający na Francuskiej Riwierze, a zatrudnia ona mniej niż 100 pracowników, podczas gdy dzienne obroty z użyciem tether liczone są w setkach miliardów dolarów. USDT można wymienić na inne tokeny lub tradycyjne waluty za pośrednictwem giełd i lokalnych brokerów.

Rozliczenie kryptowalut w Polsce, a w innych jurysdykcjach podatkowych

2022-03-22: Osoby obracające wirtualną walutą dobrze wiedzą jak duże problemy ze zrozumieniem charakteru tego obrotu mieli regulatorzy prawa w Polsce. Największym nonsensem było opodatkowanie podatkiem od czynności cywilnoprawnych każdego dokonanego obrotu. Twórcy tego regulacyjnego bubla przyznali się do błędu i poprawili prawo. Czy odpowiada ono na realia rynku i jest zadawalające dla handlujących bitcoinem zarówno profesjonalnie jak i amatorsko? A jak do rozliczeń kryptowalut podchodzi się w innych krajach?

Geneza pierwszej kryptowaluty – Wielka kariera kryptowaluty – część I 

2018-03-18: Zgodnie z definicją Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego, „kryptowaluty, „waluty” wirtualne lub „waluty” cyfrowe są cyfrową reprezentacją wartości, nieemitowaną przez bank centralny ani organ publiczny, niekoniecznie powiązaną z walutą określonego kraju, lecz uznawaną przez osoby fizyczne i prawne za środek płatniczy. Mogą one być przenoszone, przechowywane albo podlegać handlowi elektronicznemu”. Jednak pod względem formalnoprawnym nie są one pieniądzem elektronicznym. Według Wikipedii kryptowaluta lub waluta kryptograficzna to „rozproszony system księgowy (blockchain) bazujący na kryptografii, przechowujący informację o stanie posiadania w umownych jednostkach. Stan posiadania związany jest z poszczególnymi węzłami systemu („portfelami”) w taki sposób, aby kontrolę nad danym portfelem miał wyłącznie posiadacz odpowiadającego mu klucza prywatnego i niemożliwe było dwukrotne wydanie tej samej jednostki”.

Bitcoin projektem służb specjalnych – Wielka kariera kryptowaluty – część II

2018-03-18: Dlaczego Satoshi Nakamoto nie chce się ujawnić? Czy gdyby rzeczywiście był jedną osobą fizyczną, a nie grupą zachowującą anonimowość, to do dzisiaj pozostawałby w ukryciu i nie podjąłby należnych mu ok. 3 mld dolarów za bitcoiny (kwota według cen z przełomu 2017/2018 r.)? Nie sposób dzisiaj odpowiedzieć na te pytania. A jeśli twórcą bitcoina jest NSA, to dlaczego po prostu nie przyznaje się do prawa własności? Tu odpowiedź może być tylko jedna – anonimowość zapewnia agencji możliwość kontrolowania stworzonego przez nią kryptowalutowego systemu finansowego.

Czy kryptowaluty mogą być traktowane jak akcje i obligacje?

2024-01-30: Sędziowie federalni w USA rozważają, czy waluty cyfrowe powinny podlegać tym samym regulacjom, co akcje i obligacje. Wynik ich rozważań może mieć wpływ na przyszłość kryptowalut. Przez ponad dekadę pionierzy branży kryptowalut wyobrażali sobie cyfrowe monety jako alternatywną gałąź finansów, sektor poza systemowy, który działałby poza zasięgiem dużych banków i rządowych organów regulacyjnych. Jednak w miarę jak waluty cyfrowe, takie jak Bitcoin i Ethereum stawały się coraz bardziej popularne, branża krypto zderzyła się z decyzją amerykańskiego sądu najwyższego z 1946 roku, która stworzyła tzw. test Howey’a, czyli analizą prawną określającą, kiedy produkt finansowy podlega tym samym surowym przepisom co akcje i obligacje.

Banki wypowiadają kryptowalutowe konta

2017-08-23: Po ośmiu latach inkorporowania walut wirtualnych do polskiego obrotu prawnego instytucje państwowe idą z nimi na wojnę. Do antybitcoinowej ofensywy przystąpiły też banki, które wypowiadają istniejące kryptowalutowe konta i nie chcą zakładać nowych. Pytanie brzmi: w jakim stopniu te działania opierają się na strachu przed aparatem państwowym, a w jakim są otwartą walką z konkurencją?

Malta – legalny raj dla kryptowaluty

2017-09-13: Nie ulega wątpliwości, że Republika Malty należy obecnie do najbardziej atrakcyjnych pod względem gospodarczym państw Unii Europejskiej. Sukces ekonomiczny Malty opiera się na dwóch stabilnych filarach. Pierwszym z nich jest konkurencyjna i innowacyjna gospodarka narodowa, w dużej mierze oparta na kapitale zagranicznym, drugim natomiast – elastyczny system podatkowy, słusznie uznawany za wzór optymalizacji obciążeń fiskalnych w Europie.

Robert Nogacki

Założyciel i partner zarządzający kancelarii prawnej Skarbiec, uznanej przez Dziennik Gazeta Prawna za jedną z najlepszych firm doradztwa podatkowego w Polsce (2023, 2024). Doradca prawny z 19-letnim doświadczeniem, obsługujący przedsiębiorców z listy Forbesa oraz innowacyjne start-upy. Jeden z najczęściej cytowanych ekspertów w dziedzinie prawa handlowego i podatkowego w polskich mediach, regularnie publikujący w Rzeczpospolitej, Gazecie Wyborczej i Dzienniku Gazecie Prawnej. Autor publikacji „AI Decoding Satoshi Nakamoto. Sztuczna inteligencja na tropie twórcy Bitcoina” oraz współautor nagrodzonej książki „Bezpieczeństwo współczesnej firmy”. Profil na LinkedIn: 18.5 tys. obserwujących, 4 miliony wyświetleń rocznie. Nagrody: czterokrotny laureat Medalu Europejskiego, Złotej Statuetki Polskiego Lidera Biznesu, tytułu „Międzynarodowej Kancelarii Prawniczej Roku w Polsce w zakresie planowania podatkowego”. Specjalizuje się w strategicznym doradztwie prawnym, planowaniu podatkowym i zarządzaniu kryzysowym dla biznesu.