Zmiana rezydencji podatkowej – profesjonalne doradztwo prawne

Pomyśl o przypadkowości geografii—że płaci się podatki nie ze względu na to, kim się jest, lecz gdzie się stoi. Niemiecki przedsiębiorca i cypryjski przedsiębiorca, identyczni pod każdym względem oprócz lokalizacji, zamieszkują całkowicie różne rzeczywistości fiskalne. To nie metafizyka—to fundamentalna architektura międzynarodowego prawa podatkowego.

Rezydencja podatkowa jest wyborem, choć większość ludzi nie zdaje sobie z tego sprawy. Zakładają, że obywatelstwo determinuje opodatkowanie albo że miejsce narodzin równa się trwałemu związkowi. Ani jedno, ani drugie nie jest do końca prawdziwe. Prawo tworzy przestrzenie między jurysdykcjami, progi, które można przekroczyć z intencją i planem. Nasi prawnicy działają jak kartografowie tożsamości fiskalnej—mapując nie tylko gdzie jesteś, ale gdzie mógłbyś być i co ta relokacja oznaczałaby dla twoich zobowiązań i możliwości.

Prowadzimy klientów przez formalną zmianę rezydencji podatkowej do jurysdykcji, które lepiej odpowiadają ich sytuacji: Malta dla przedsiębiorców poszukujących korzystnego traktowania dochodów zagranicznych, Cypr dla osób zarządzających międzynarodowymi inwestycjami, ZEA dla tych, którzy cenią przejrzystość regulacyjną. Około 142 tysięcy osób zamożnych zmienia rocznie swoją rezydencję podatkową—legalnie, strategicznie, skutecznie.

Ale legalność wymaga autentyczności. Zmiana rezydencji podatkowej to nie ćwiczenie papierowe—to rzeczywista relokacja życia. Organy podatkowe rozumieją różnicę między mieszkaniem gdzieś a twierdzeniem, że się tam mieszka, i dysponują narzędziami, by zweryfikować, co jest prawdą. Każda transakcja kartą płatniczą. Każdy wpis w mediach społecznościowych. Każde logowanie do sieci ujawniające faktyczną lokalizację. Każda wizyta w aptece, każdy przejazd przez bramkę elektroniczną, każde połączenie telefoniczne. Cyfrowe życie zostawia ślady, których nie da się wyedytować retrospektywnie.

Jeśli myślisz o zmianie rezydencji podatkowej, myśl o niej jako o fundamentalnej decyzji o tym, gdzie chcesz żyć, wychowywać dzieci, budować przyszłość. Jeśli odpowiedź brzmi „w Dubaju” – przenieś się do Dubaju naprawdę. Jeśli odpowiedź brzmi „w Polsce, ale chciałbym płacić mniej podatków” – to nie jest zmiana rezydencji. To jest życzeniowe myślenie. A życzeniowe myślenie w sprawach podatkowych kończy się fatalnie, o czym przekonali się Becker, Messi, Ronaldo, Shakira i dziesiątki innych.

 

 

Zmiana rezydencji podatkowej – top kierunki dla Polaków

 

Z polskiego punktu widzenia najbardziej atrakcyjna rezydencja podatkowa to rezydencja Malty, Cypru, rezydencja podatkowa Dubaju, oraz Monako.

Dlaczego? Ponieważ dla polskiego przedsiębiorcy różnica w wysokości podatku jest bardzo znacząca czy to przy ryczałcie czy na skali podatkowej w Polsce. Właściciel prosperującej spółki mierzy się z efektywną stawką 34,39% przy wypłacie dywidendy. Tymczasem w Dubaju, na Malcie czy w Monako – to potencjalnie zero procent.

 

Czołówka destynacji:

 

Rezydencja podatkowa Dubaju (ZEA)

0% podatku dochodowego od osób fizycznych
Problem: umowa polsko-emiracka z 1993 wymaga obywatelstwa
Wymóg: 90-183 dni fizycznej obecności + substancja ekonomiczna

 

Rezydencja podatkowa Malty

Non-dom regime: podatek tylko od dochodów przekazanych na Maltę
Stabilność UE, język angielski
Wymóg: minimum 90 dni rocznie

 

 

Rezydencja podatkowa Cypru

60 dni rocznie + non-dom status
Brak podatku od dywidend i zysków kapitałowych
Bliskość kulturowa, język angielski

 

 

Rezydencja podatkowa Monako

0% podatku dochodowego
Prestiż, bezpieczeństwo, jakość życia
Wymóg: faktyczne zamieszkanie, bardzo wysokie koszty

 

 

Inne kierunki: Szwajcaria (lump-sum taxation), Portugalia (NHR regime), Włochy (flat tax 100k EUR), Arabia Saudyjska (Vision 2030)

Jednak między marzeniem o niższych podatkach a legalną, bezpieczną zmianą rezydencji leży długa droga pełna pułapek prawnych, które mogą kosztować więcej niż potencjalne oszczędności.

 

 

Zmiana rezydencji w erze cyfrowej weryfikacji

 

Świat się zmienił – metody weryfikacji także

Dwadzieścia lat temu Boris Becker przegrał sprawę o unikanie opodatkowania, bo zachował klucze do monachijskiego mieszkania, choć twierdził, że mieszka na stale w Monako. Dzisiaj taka „drobna nieuwaga” to już archeologia jednak obrazuje fundamentalną prawdę: że działania mówią głośniej niż deklaracje.

Możesz mieć najlepszych prawników, najstaranniej sporządzone dokumenty, certyfikaty rezydencji z Monako, ale jeśli zachowujesz nawet minimalne więzi z krajem wysokich podatków możesz stracić wszystko. A w erze smartfonów, GPS, kart płatniczych i mediów społecznościowych każdy moment życia pozostawia cyfrowy ślad, którego nie można wymazać.

 

Co może stawić dowód:

• Transakcje kartą płatniczą
• Posty w mediach społecznościowych z geolokalizacją
• Logowania do sieci internetowych (adresy IP)
• Realizacje recept w aptekach
• Przejazdy przez bramki drogowe (e-TOLL)
• Połączenia telefoniczne przez lokalne stacje bazowe
• Wizyty u lekarzy, fryzjerów, w klubach fitness
• Faktury za prąd, internet, telefon
• Zeznania sąsiadów, współpracowników, kontrahentów

Shakira dowiedziała się tego w 2023 roku, gdy hiszpańskie organy przesłuchały jej sąsiadów, sprawdziły wizyty u fryzjera i przeanalizowały posty na Instagramie, udowadniając, że spędziła w Hiszpanii ponad 200 dni rocznie mimo deklaracji rezydencji na Bahamach. Ugoda kosztowała ją 7,3 miliona euro.

 

Polskie kryteria rezydencji podatkowej

 

Dwa kryteria z art. 3 ustawy o PIT – proste w teorii, złożone w praktyce

 

Dla polskiego rezydenta podatkowego, który rozważa zmianę, prawo oferuje pozornie proste kryteria. Artykuł 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT)  stanowi, że osoby fizyczne podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. A za osobę mającą miejsce zamieszkania uważa się taką, która po pierwsze – posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), albo po drugie – przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Centrum interesów życiowych to konstrukcja prawna, która brzmi enigmatycznie, ale w praktyce jest brutalno konkretna. Organy podatkowe patrzą na całokształt życia.

Jesteś polskim rezydentem podatkowym, jeśli spełniasz którekolwiek z dwóch kryteriów:

1. Centrum interesów życiowych jest w Polsce (ośrodek interesów osobistych lub gospodarczych)

Organy podatkowe oceniają całokształt życia:

• Gdzie jest rodzina (małżonek, dzieci)?
• Gdzie są nieruchomości, konta bankowe, portfele inwestycyjne?
• Gdzie prowadzisz działalność, zarządzasz spółkami?
• Gdzie masz lekarza, dentystę, mechanika?
• Gdzie jesteś członkiem klubów, stowarzyszeń?
• Gdzie spędzasz weekendy, wakacje?
• Gdzie płacisz za media, usługi?

2. Fizyczna obecność w Polsce to ponad 183 dni w roku podatkowym

Proste kryterium ilościowe – ale diabeł tkwi w szczegółach dokumentacji.

 

 

Exit tax – ukryty koszt zmiany rezydencji

 

Zmiana rezydencji nie tylko otwiera drzwi (brak opodatkowania w nowym kraju), ale też może je zamknąć (konieczność zapłaty exit tax w Polsce).

Exit tax dotyczy:

• Osób będących polskimi rezydentami przez min. 5 z ostatnich 10 lat
• Posiadających udziały w spółkach o wartości powyżej określonego progu
• Opodatkowanie niezrealizowanych zysków kapitałowych w momencie utraty rezydencji

Przykład:

• Założyłeś spółkę 10 lat temu, wkładając 100 000 zł
• Dzisiaj warta 5 000 000 zł
• Exit tax: 19% od 4 900 000 zł = 931 000 zł
• Zapłacisz ZANIM sprzedasz akcje lub otrzymasz jakąkolwiek korzyść

Dla przedsiębiorców z znaczącymi pakietami udziałów może to oznaczać obciążenie w setkach tysięcy, czasem milionach złotych.

 

Korzyści ze zmiany rezydencji 

 

Nowe możliwości strukturyzacji

 

Po zgodniej z prawem zmianie rezydencji nie stosuje się polskich przepisów o zagranicznych jednostkach kontrolowanych, co otwiera możliwości:

• Spółki offshore w klasycznych rajach podatkowych
• Spółka na Cyprze z 12,5% CIT
• Spółka na Malcie z efektywnym 5% CIT
• Spółka w Dubaju z potencjalnym 0% (status QFZP)
• Spółka w Monako z 0% dla większości działalności

Więcej: Zobacz artykuły Jak miliarderzy unikają płacenia podatków: anatomia globalnego systemu optymalizacji oraz Jak utracić polską rezydencję podatkową? Praktyczny przewodnik i pomoc prawna.

,

 

Globalna walka o kapitał

 

Wielka Brytania prowadzi w statystykach odpływu zamożnych cudzoziemców, tracąc w 2025 r. 16 500 milionerów – ponad dwukrotnie więcej niż w 2024 roku. Media ochrzciły to zjawisko terminem „Wexit” – wealth exit. Zamknięcie programu Tier 1 Investor Visa w 2022 roku było pierwszym sygnałem. Zniesienie systemu non-dom w marcu 2024 roku było drugim. Budżet z października 2024, który podniósł podatki od zysków kapitałowych i spadków, był trzecim i ostatecznym. Brytyjczycy składają o 183 procent więcej wniosków o alternatywne programy rezydencyjne i obywatelstwa przez inwestycje niż rok temu. Dokąd jadą? Do ZEA, USA, Włoch, Szwajcarii.

Chiny tracą 7 800 milionerów, choć trend się stabilizuje dzięki rozwojowi technologicznych ekosystemów w Shenzhen i Hangzhou. Indie tracą 3 500, ale część wraca z Wielkiej Brytanii, przyciągana nowymi możliwościami w Bombaju i Bangalore. Korea Południowa przechodzi dramatyczny wzrost odpływu – 2 400 milionerów w 2025 roku, sześciokrotnie więcej niż trzy lata temu. Eksperci winią najwyższe na świecie stawki podatku spadkowego i od darowizn. Młodzi koreańscy milionerzy po prostu pakują się i jadą. Francja traci 800, Hiszpania 500, Niemcy 400.

Norwegia to oddzielna historia, studium przypadku o tym, jak NIE reformować systemu podatkowego. Gdy rząd podniósł w 2022 roku podatek majątkowy do 1,1 procent, około 5 000 milionerów wyprowadziło się do Szwajcarii. Polityka miała przynieść 146 milionów dolarów dodatkowych wpływów. Zamiast tego wywołała odpływ kapitału kosztujący 594 miliony dolarów utraconych dochodów podatkowych – cztery razy więcej niż zakładany zysk. Problem z norweskim podatkiem majątkowym jest matematycznie brutalny: przy 1,1 procent rocznie od majątku i 38 procentach podatku od zysków kapitałowych, trzeba sprzedać znacznie więcej aktywów niż wynosi sam podatek, aby pokryć obie daniny. Efektywnie tracisz około jednej pięćdziesiątej majątku każdego roku. Dla osoby z majątkiem 50 milionów dolarów to milion dolarów rocznie. W ciągu dziesięciu lat – dziesięć milionów. Nic dziwnego, że wyjechali.

Ale jest też druga strona tej historii – kraje, które wygrywają tę globalną grę o kapitał. Zjednoczone Emiraty Arabskie przyjmą 9 800 milionerów w 2025 roku, więcej niż jakikolwiek inny kraj. Dubaj oficjalnie zajmuje pierwsze miejsce wśród miast globalnie, witając ponad 7 100 milionerów i ponad 200 centi-milionerów o wartości netto przekraczającej sto milionów dolarów. Arabia Saudyjska to najszybciej rosnące miejsce docelowe – 2 400 milionerów w 2025, wzrost o 700 procent w stosunku do poprzedniego roku. Ambitny program Vision 2030, megaprojekty jak NEOM i Red Sea Project, Saudi Green Card oferująca stałą rezydencję bez sponsorów – wszystko to działa.

Stany Zjednoczone przyjmą 7 500 milionerów. Pomimo wewnętrznych napięć politycznych Ameryka nadal przyciąga kapitał skalą możliwości inwestycyjnych i stabilnością instytucjonalną. Europa ma swoich zwycięzców: Włochy przyjmą 3 600, Szwajcaria 3 000, Portugalia 1 400, Grecja 1 200. Singapur 1 600. Kanada i Australia po około tysiąc każde.

Z polskiego punktu widzenia najbardziej atrakcyjne pozostają jednak: rezydencja podatkowa Malty, rezydencja podatkowa Cypru, rezydencja podatkowa Dubaju, oraz rezydencja podatkowa Monako.

 

 

Jak nie zmieniać rezydencji podatkowej – case studies

 

Kiedy klucze mówią więcej niż deklaracje: Boris Becker i lekcja autentyczności

 

Historie zamożnych ludzi walczących z organami podatkowymi to nie tylko plotki ze świata celebrytów. To case studies, które pokazują, jak naprawdę wygląda weryfikacja zmiany rezydencji podatkowej. I niewiele spraw jest tak pouczających jak historia Borisa Beckera.

W latach osiemdziesiątych i wczesnych dziewięćdziesiątych Becker był na szczycie tenisowego świata i zarabiał fortunę. Oficjalnie twierdził, że jego główną rezydencją jest Monako, raj podatkowy, a w Monachium bywa tylko okazjonalnie. Niemieckie organy podatkowe prowadziły dochodzenie od 1996 do 2002 roku. I znalazły coś, co pozornie było drobiazgiem: Becker zachował klucze do monachijskiego mieszkania.

Mieszkanie należało do jego siostry, czynsz płacili rodzice, Becker nie przebywał tam dłużej niż 183 dni w roku. Wszystko formalnie w porządku. Ale miał klucze. Ten detal okazał się decydujący. Urząd podatkowy uznał, że skoro Becker zachował klucze, jego główne miejsce zamieszkania nie było jasno i wyłącznie na Morzu Śródziemnym. Utrzymywał dostępność do niemieckiej nieruchomości, miał możliwość korzystania z niej w każdej chwili, więc faktycznie tam mieszkał.

W październiku 2002 roku Becker został skazany za uchylanie się od płacenia podatków za lata 1991-1993, unikając około 1,7 miliona euro w podatkach. Mimo zapłaty trzech milionów dolarów zaległych podatków i odsetek przed procesem, prokuratura domagała się trzech i pół roku więzienia. Sędzia Huberta Knoeringer ostatecznie dała mu wyrok w zawieszeniu na dwa lata i grzywnę 500 000 euro, ratując go przed niemieckim więzieniem. Wyrok oznaczał też zakaz prowadzenia niemieckich firm, gdyż uznano go za niewiarygodnego.

Ta sprawa uczy czegoś fundamentalnego: działania mówią głośniej niż deklaracje. Możesz mieć najlepszych prawników, najstaranniej sporządzone dokumenty, certyfikaty rezydencji z Monako, ale jeśli zachowujesz nawet minimalne więzi z krajem wysokich podatków – takie jak posiadanie kluczy do rodzinnej nieruchomości – możesz stracić wszystko.

 

Michael Schumacher i szwajcarski „foreigner without income”

 

Kiedy Michael Schumacher przeniósł się z Niemiec do Szwajcarii w 1996 roku, uciekał przed 42-procentowym podatkiem dochodowym, 53-procentowym podatkiem od inwestycji i 5-procentową daniną solidarnościową na odbudowę wschodnich Niemiec. Szwajcarski rząd zaklasyfikował Schumachera jako „foreigner without income” – cudzoziemca bez dochodu – opodatkowując go od wydatków, a nie od dochodów. To specjalne rozwiązanie dostępne dla prominentnych cudzoziemców.

Bazując na kosztach mieszkaniowych, Schumacher płacił około 980 000 dolarów rocznie w szwajcarskich podatkach. To ułamek tego, co wygenerowałby jego szacowany roczny dochód 30-70 milionów dolarów pod niemieckim systemem podatkowym. Rozwiązanie stało się politycznie kontrowersyjne. Szwajcarska socjaldemokratka Suzanne Oberholzer uruchomiła „Inicjatywę Schumiego”, próbując zmusić parlament do ustalenia wyższych stawek podatku dochodowego dla zamożnych ekspatów.

W 2012 roku sam Schumacher protestował przeciwko proponowanym szwajcarskim podwyżkom podatków, grożąc wyjazdem, jeśli podatki „lump sum” zostaną podniesione. W 2003 roku, gdy Niemcy borykały się ze spadającymi wpływami podatkowymi i cięciami wydatków, nawet minister finansów Hans Eichel publicznie skrytykował Schumachera i innych bohaterów sportowych jak Franz Beckenbauer za ich „niepatriotyczny” eksodus podatkowy.

Historia Schumachera pokazuje polityczny wymiar zmiany rezydencji. Kiedy jesteś publiczną postacią, twoja decyzja o relokacji podatkowej staje się sprawą narodową. Media i politycy będą cię oskarżać o brak patriotyzmu. Społeczeństwo będzie cię osądzać. A rządy mogą zmienić przepisy właśnie po to, żeby utrudnić ci życie.

 

Shakira i kwestia 183 dni

 

Kolumbijska gwiazda popu Shakira stanęła przed hiszpańskimi zarzutami oszustwa podatkowego koncentrującymi się na tym, gdzie faktycznie mieszkała między 2012 a 2014 rokiem. Prokuratorzy twierdzili, że spędzała ponad 183 dni rocznie w Hiszpanii (uzyskują automatycznie rezydencję podatkową), oficjalnie deklarując rezydencję na Bahamach, unikając około 14,5 miliona euro w podatkach.

Hiszpańskie władze budowały swoją sprawę metodycznie: przeprowadzały wywiady z sąsiadami Shakiry, sprawdzały jej posty w mediach społecznościowych, weryfikowały płatności u fryzjerów i przeglądały dokumentację klinik zdrowia podczas jej ciąży. Według prokuratury Shakira mieszkała w Hiszpanii ze swoim ówczesnym chłopakiem, piłkarzem Barcelony Gerardem Piqué, spędzając ponad 200 dni rocznie w kraju od 2012 do 2014 roku.

Shakira utrzymywała, że prowadziła „nomadyczny styl życia” ze względu na międzynarodowe trasy koncertowe i obowiązki jurora w The Voice w USA, przenosząc się na stałe do Barcelony dopiero przed narodzeniem drugiego syna w styczniu 2015 roku. Oficjalnie zadeklarowała Hiszpanię jako swoją rezydencję podatkową w 2015 roku i już zapłaciła 17,2 miliona euro w podatkach.

W dniu otwarcia procesu w listopadzie 2023 roku Shakira osiągnęła ugodę w ostatniej chwili, przyjmując trzyletni wyrok w zawieszeniu i grzywny 7,3 miliona euro, aby uniknąć do ośmiu lat więzienia. W swoim oświadczeniu powiedziała, że rozwiązała sprawę „mając na uwadze najlepszy interes moich dzieci” i aby „przejść poza stres i emocjonalny ciężar”.

Sprawa pokazuje, że organy podatkowe coraz częściej używają cyfrowych śladów, dokumentacji dostawców usług i zeznań świadków, aby ustalić faktyczną fizyczną obecność, utrudniając utrzymanie fikcyjnych roszczeń rezydencji. Posty na Instagramie, wizyty u fryzjera, zapisy w klinikach – wszystko to staje się dowodem. W erze cyfrowej nie można udawać, że się gdzieś nie jest, gdy telefon, karty płatnicze i media społecznościowe mówią coś innego.

 

 

Gérard Depardieu: gdy patriotyzm spotyka się z portfelem

 

Egzyl podatkowy francuskiego aktora Gérarda Depardieu w 2012 roku stał się głównym skandalem politycznym we Francji. Gdy prezydent François Hollande wprowadził plany opodatkowania wysokich dochodów na poziomie 75 procent, Depardieu zarejestrował się jako rezydent Néchin w Belgii – zaledwie 800 metrów od francuskiej granicy.

Francuski premier Jean-Marc Ayrault skrytykował ten ruch jako „tandetny”, „żałosny” i zasugerował, że Depardieu „uchyla się od swoich patriotycznych obowiązków”. Depardieu odpowiedział dobitnie w otwartym liście: „Wyjeżdżam, bo wierzycie, że sukces, twórczość, talent, cokolwiek innego musi być ukarane”. Twierdził, że 70 procent jego zarobków szło na podatki po prawie 50 latach pracy.

W lutym 2025 roku francuscy prokuratorzy otworzyli dochodzenie w sprawie kwalifikowanego uchylania się od płacenia podatków i prania pieniędzy dotyczące belgijskiej rezydencji podatkowej Depardieu, mając na celu ustalenie, czy faktycznie mieszkał w Néchin, czy spędzał dłuższe okresy we Francji, niż pozwalał na to jego status.

W zaskakującym zwrocie akcji rosyjski prezydent Władimir Putin zaoferował Depardieu rosyjskie obywatelstwo w grudniu 2012 roku, które aktor przyjął. Putin osobiście wręczył Depardieu rosyjski paszport w Soczi w styczniu 2013 roku. Depardieu otrzymał preferencyjne traktowanie podatkowe w Rosji według stawki 6 procent – połowa stawki dla większości rezydentów fiskalnych.

 

Johnny Hallyday: gdzie jest dom legendy?

Warto pamiętać, że zmiana rezydencji może też powodować zmianę przepisów właściwych dla spraw spadkowych, o czym piszemy w osobnym artykule „Zmiana rezydencji podatkowej a kwestie spadkowe„. Ma to istotne znaczenie, ponieważ przepisy o zasadach spadkobrania i zachowku są na świecie bardzo różnorodne („Zachowek i compulsory share w systemach prawnych świata – analiza porównawcza w kontekście międzynarodowego planowania spadkowego„).

Johnny Hallyday to postać, której znaczenia dla Francji trudno przecenić. Przez ponad pół wieku był niekoronowanym królem francuskiego rocka, artystą, który wypełniał stadiony i sprzedał ponad sto milionów płyt. Dla Francuzów był tym, czym Elvis Presley dla Amerykanów – ikoną narodową, symbolem pokolenia, żywą legendą. Gdy zmarł w grudniu 2017 roku, Paryż stanął w miejscu. Jego pogrzeb na Polach Elizejskich zgromadził prawie milion osób.

Ale śmierć Hallydaya wywołała nie tylko narodową żałobę, lecz także jeden z najbardziej medialnych sporów spadkowych ostatnich lat. W 2014 roku, trzy lata przed śmiercią, Hallyday sporządził testament w Kalifornii, w którym pozostawił cały swój majątek – szacowany na setki milionów euro – swojej czwartej żonie Laeticia i ich dwóm adoptowanym córkom. Dwójka jego starszych dzieci z poprzednich związków, David i Laura, zostało całkowicie pominiętych.

Hallyday przeprowadził się do Szwajcarii w 2007 roku, aby uciec od francuskich podatków, mówiąc Paris Match: „Jestem zmęczony płaceniem podatków… Po prawie 50 latach ciężkiej pracy moja rodzina zasługuje na życie w spokoju. Jednak 70 procent moich zarobków idzie na podatki”. Później ustanowił domicylu w Kalifornii dla celów podatkowych.

Starsze dzieci zakwestionowały testament w oparciu o francuskie zasady przymusowego dziedziczenia (réserve héréditaire), które uniemożliwiają wydziedziczenie dzieci. Kluczowe pytanie brzmiało: czy Hallyday był „zwykle rezydentem” we Francji czy w USA w momencie swojej śmierci w grudniu 2017 roku?

W maju 2019 roku sąd w Nanterre orzekł, że Hallyday był rzeczywiście „zwykle rezydentem” we Francji pomimo jego „wędrownego i cygańskiego stylu życia”, nieruchomości w USA i kalifornijskiego domicylu. Sąd mocno ważył fakt, że Hallyday pozostał francuską ikoną, występując w koncertach w głównych francuskich miejscach do końca swojego życia, na których był obecny „szacowny francuski publiczność”. Jego syn David przedstawił dowody z Instagrama pokazujące, że Hallyday spędził 151 dni we Francji w 2015 roku i 168 dni w 2016 roku.

Ta interpretacja unijnego rozporządzenia spadkowego oznaczała, że francuskie prawo stosowało się do światowych aktywów Hallyday, wymagając 18,75 procent „udziałów zastrzeżonych” dla każdego z jego czworga dzieci. Sprawa ilustruje, jak tożsamość kulturowa i publiczna percepcja mogą wpływać na ustalenia rezydencji, nawet dla osób z formalną rezydencją prawną gdzie indziej. Dla francuskiego fiskusa Hallyday był zbyt francuski, żeby być Amerykaninem – śpiewał po francusku, dla Francuzów, we Francji. Gdzie indziej spał, nie miało znaczenia.

 

Nasze usługi w zakresie zmiany rezydencji podatkowej

 

Nie sprzedajemy „pakietów relokacyjnych”. Oferujemy kompleksowe doradztwo prawno-podatkowe dla osób rzeczywiście planujących przeniesienie życia.

 

Zakres usług – 5 etapów

 

---

Etap 1: Audyt i ocena wykonalności (4-6 tygodni)

Co robimy:

• • • • • • • Szczegółowa analiza obecnej sytuacji podatkowej, rodzinnej i biznesowej
            • Identyfikacja potencjalnych jurysdykcji (Dubaj, Malta, Cypr, Monako, inne)
            • Kalkulacja exit tax i całościowych kosztów zmiany rezydencji
            • Mapowanie ryzyk prawnych i podatkowych
            • Ocena: czy w Twoim przypadku korzyści > ryzyko

Co otrzymujesz:

• Pisemną opinię prawną o wykonalności projektu
• Szczegółową kalkulację kosztów vs oszczędności (perspektywa 5-10 lat)
• Analizę ryzyk z oceną prawdopodobieństwa i konsekwencji
• Rekomendację: „warto” / „nie warto” / „warunkowo”

Jeśli uznamy, że ryzyko przewyższa korzyści – powiemy to wprost na tym etapie.

 

 

---

Etap 2: Strategia prawno-podatkowa (6-8 tygodni)

Co robimy:

• • • • • • • Wybór optymalnej jurysdykcji z uzasadnieniem prawnym i podatkowym
            • Opracowanie strategii minimalizacji exit tax
            • Plan przeniesienia centrum życiowego (elementy substancji ekonomicznej)
            • Strategia minimalizacji więzi z Polską (nieruchomości, spółki, rodzina)
            • Harmonogram implementacji z kamieniami milowymi
            • Plan strukturyzacji biznesu w nowej jurysdykcji (jeśli dotyczy)
            • Planowanie spadkowe – zmiana rezydencji zmienia prawo spadkowe

Co otrzymujesz:

• Pisemną strategię prawno-podatkową
• Szczegółowy harmonogram
• Checklistę dokumentów do przygotowania
• Budżet z podziałem na koszty prawne, podatkowe, relokacyjne
• Scenariusze awaryjne („co jeśli…”)

---

Etap 3: Przygotowanie do zmiany rezydencji (3-6 miesięcy)

Co robimy:

• • • • • • Pomoc w uzyskaniu interpretacji indywidualnej od polskich organów (jeśli wskazane)
          • Przygotowanie dokumentacji dla polskiego fiskusa
          • Strategia zapłaty / odroczenia exit tax
          • Koordynacja z kancelariami w docelowej jurysdykcji (Malta, Dubaj, Cypr, Monako)
          • Plan rozwiązania polskich zobowiązań (nieruchomości, umowy, działalność)
          • Doradztwo w sprawach rodzinnych (szkoły, przeprowadzka rodziny)

Co otrzymujesz:

• Komplet dokumentów dla organów podatkowych
• Kontakt z weryfikowanymi partnerami w docelowej jurysdykcji
• Plan działań krok po kroku
• Bieżące konsultacje prawne

Współpraca z:

• Kancelariami prawnymi w ZEA, na Malcie, Cyprze
• Doradcami podatkowymi w docelowej jurysdykcji
• Dostawcami usług relokacyjnych (szkoły, mieszkania, ubezpieczenia)

---

Etap 4: Implementacja i przeprowadzka (6-12 miesięcy)

Co robimy:

• • • • • • Nadzór nad procesem uzyskania wiz rezydenckich
          • Pomoc w założeniu spółki w docelowej jurysdykcji (jeśli dotyczy)
            • Spółka w Dubaju (mainland vs strefa wolnocłowa, status QFZP)
            • Spółka na Malcie
            • Spółka na Cyprze
            • Spółka w Monako
          • Wsparcie w otwarciu rachunków bankowych w nowej jurysdykcji
          • Przygotowanie systemu dokumentowania fizycznej obecności
          • Koordynacja z polskimi organami (deklaracje, interpretacje)
          • Reprezentacja w ewentualnych sporach z polskim fiskusem

Co otrzymujesz:

• System dokumentacji substancji ekonomicznej
• „Playbook” – co robić, czego unikać w pierwszych 12-24 miesiącach
• Bieżące wsparcie prawne w Polsce i w nowej jurysdykcji
• Pomoc w nagłych sytuacjach (kontrole, pytania organów)

---

Etap 5: Obrona statusu i wsparcie długoterminowe (ongoing)

Co robimy:

• • • • • • Monitorowanie zgodności z wymogami rezydencji (90/183 dni, substancja)
          • Przegląd dokumentacji co 6-12 miesięcy
          • Aktualizacja strategii przy zmianach przepisów
          • Przygotowanie na ewentualną kontrolę polskiego fiskusa
          • Reprezentacja w postępowaniach podatkowych (jeśli wystąpią)
          • Plan awaryjny na wypadek powrotu do Polski

Co otrzymujesz:

• Roczne przeglądy prawno-podatkowe
• Alerty o zmianach przepisów
• Priorytetowy dostęp do konsultacji
• Reprezentację procesową (jeśli potrzebna)
  

  ---

Artykuły powiązane tematycznie

Zmiana rezydencji podatkowej a kwestie spadkowe

Zachowek i compulsory share w systemach prawnych świata – analiza porównawcza w kontekście międzynarodowego planowania spadkowego

Cypryjskie spółki pod lupą – prawne pułapki dla polskich przedsiębiorców w erze zwiększonej transparentności

Bez obywatelstwa Emiratów rezydencja Dubaju nie chroni przed opodatkowaniem w Polsce

Precedensowa interpretacja ws. opodatkowania dochodów Polaka mieszkającego w Emiratach