Opodatkowanie transakcji wirtualnych

Jeżeli sprzedaż wirtualnych przedmiotów nie ma charakteru zorganizowanego, a zatem nie można nazwać jej działalnością gospodarczą, istnieją dwie możliwości rozliczenia uzyskanego przychodu.

Pierwszy z nich zakłada, że mamy do czynienia z przychodem z odpłatnego zbycia praw majątkowych. W drugim przypadku natomiast, jeżeli regulamin gry dopuszcza możliwość sprzedaży określonych, wirtualnych przedmiotów, mamy do czynienia z przychodem z tak zwanych innych źródeł.

W odniesieniu do obu form zastosowanie znajdzie skala podatkowa i stawka 18% lub 32%. Poza tym konieczne będzie wykazanie przychodu w deklaracji PIT-36.

Oczywiście nie jest wykluczone również pomniejszenie uzyskanego przychodu o wydatki faktycznie poniesione w celu nabycia wirtualnych przedmiotów. Istotne jest jednak prawidłowe udokumentowanie takich wydatków. W kontekście transakcji wirtualnych poza działalnością gospodarczą należy również wskazać, że często odbywają się one z udziałem osób małoletnich.

Z kolei bazując na przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody małoletnich co do zasady dolicza się do dochodów rodziców.

To oni powinni zatem wykazać uzyskany dochód w składanej deklaracji. Dodatkowo w kontekście wirtualnej sprzedaży prowadzonej poza działalnością gospodarczą należy zauważyć, że tego typu transakcje wiążą się również z koniecznością uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych. Ten powinien natomiast wynieść 1% wartości transakcji.

Z kolei w sytuacji, gdy sprzedaż określonych, wirtualnych przedmiotów ma charakter zorganizowany i jest źródłem regularnych dochodów, należy już mówić o działalności gospodarczej.

Możliwe jest zatem rozliczenie podatku w formie ryczałtu. Transakcje wirtualne kwalifikują się bowiem do tych, pochodzących z działalności usługowych. Zbycie wirtualnych przedmiotów należy zatem opodatkować stawką 3% (ryczałt od przychodów ewidencjonowanych).

W tym zakresie istnieje jednak jeden warunek – sprzedawane przedmioty musiały bowiem istnieć już wcześniej i nie podlegać przetworzeniu. Taka interpretacja przepisów podatkowych została potwierdzona między innymi w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 stycznia 2018 r., znak 0113-KDIPT2-1.4011.457.2017.1.MM.

Z drugiej strony natomiast, jeżeli doszło do samodzielnego wytworzenia sprzedawanych przedmiotów, będziemy już mieli do czynienia ze stawką 8,5%.

Takie stanowisko również znalazło swoje potwierdzenie w interpretacji podatkowej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (z 25 kwietnia 2018 r., znak 0113-KDIPT2-1.4011.107.2018.2MM).

Tego typu transakcje mogą nawet spotkać się z jeszcze wyższą stawką – 17%. Jest ona bowiem właściwa dla usług związanych z zapisywaniem programów komputerowych. Skoro zatem sprzedający sam wytworzył produkt i jednocześnie musiał zainstalować dodatkowe programy w celu jego wytworzenia, konieczne będzie zastosowanie stawki 17%.

Oczywiście ryczałt od przychodów ewidencjonowanych nie stanowi standardowej, domyślnej metody rozliczania. Właśnie dlatego konieczne jest zgłoszenie tego faktu do właściwego organu skarbowego z zachowaniem ustawowych terminów na dokonanie tej czynności. Osoby fizyczne mogą zdecydować się na tę formę opodatkowania do 20 stycznia lub do 20 dnia miesiąca, następującego po tym, w którym rozpoczęto działalność.

W kontekście transakcji wirtualnych oraz dokonywania ich w ramach prowadzonej działalności gospodarczej istotny jest również podatek VAT.

Obrót wirtualnymi przedmiotami niewątpliwie należy uznać za świadczenie usług. Z kolei transakcja zbycia wirtualnego przedmiotu będzie sprzedażą usług elektronicznych, wskazaną w art. 2 pkt 26 ustawy o podatku VAT. Co do zasady stawka podatku wyniesie zatem 23%. Istnieje jednak drobny wyjątek.

Jeżeli obrót firmy dotyczący transakcji wirtualnych nie przekroczył w badanym roku kwoty 200 000 zł, możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia podmiotowego, wskazanego w art. 113 ustawy o podatku VAT.

Dokonana sprzedaż zostanie zatem zwolniona od podatku (do wartości sprzedaży nie zostanie wliczona kwota podatku). Ewentualny obowiązek podatkowy w takiej sytuacji powstanie dopiero wtedy, gdy firma przekroczy 200 000 zł obrotu.

W kontekście sprzedaży wirtualnych przedmiotów należy również pamiętać, że jako fragmenty kodu programu komputerowego, objęte są one ochroną praw autorskich, zresztą podobnie jak same programy komputerowe.

Teoretycznie zatem istnieje pewne ograniczenie, które nie pozwala graczom/użytkownikom programu na swobodną sprzedaż nabytych w ten sposób produktów.

Umowa licencyjna, którą akceptuje użytkownik, zawiera bowiem wyłącznie uprawnienie do korzystania z danego dobra, czyli swoistą licencję. Dalsza sprzedaż wirtualnych przedmiotów może natomiast stać się nielegalnym procederem.

Opodatkowanie transakcji wirtualnych może mieć zatem różny charakter, w zależności od specyfiki danej transakcji oraz systemu powiązań istniejącego pomiędzy poszczególnymi transakcjami.

Odmienne zasady będziemy stosować wtedy, gdy mamy do czynienia z jednorazową czynnością, a inne w odniesieniu do czynności stanowiących stałe źródło dochodu.

Podobnie odmienności pojawią się wtedy, gdy takiej wirtualnej transakcji próbuje dokonać małoletni oraz wtedy, gdy robią to dorośli. Warto również szczegółowo przeanalizować wszelkie umowy licencyjne i regulaminy konkretnej gry lub programu, ponieważ mogą się tam znajdować postanowienia, które narzucają określony sposób opodatkowania albo wręcz ograniczają możliwość przeprowadzania tego typu transakcji.

Autor: Kancelaria Prawna Skarbiec