Problematyka indywidualnych interpretacji prawa podatkowego

W związku z wprowadzeniem reformy KAS od 1 marca 2017 r. każdy podmiot stosunków prawnych, w tym przedsiębiorca, może wystąpić do dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Składający wniosek obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego będących przedmiotem wniosku, jak również do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionych okoliczności sprawy.

Oznacza to, że przedsiębiorca, który zwróci się z pytaniem do organu interpretacyjnego, jest zobowiązany do zaprezentowania własnego poglądu co do sposobu interpretacji przepisów podatkowych. Może przy tym – a wręcz powinien – wspomagać się dotychczasową linią orzeczniczą sądów administracyjnych i organów podatkowych.

Dyrektor KIS dokonuje oceny prawnej stanowiska wnioskodawcy na podstawie ściśle zakreślonego opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz w granicach zadanego pytania, dlatego też wnioskodawca powinien możliwie szczegółowo określić zakres powziętych wątpliwości i wskazać organowi sedno problemu.

Tryb postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej określają art. 14b i następne Ordynacji podatkowej. Minister Finansów ustalił w drodze rozporządzenia wzór wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Wniosek podlega opłacie w wysokości 40 zł od każdego odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przepisy nie przewidują ograniczeń co do ilości stanów faktycznych bądź zdarzeń przyszłych będących przedmiotem wniosku.

Szczególnie ważne jest natomiast, aby wnioskodawca uiścił stosowną opłatę w wysokości odpowiadającej wszystkim przedstawionym stanom faktycznym (zdarzeniom przyszłym). W dalszej kolejności organ zweryfikuje, czy przedłożony wniosek spełnia pozostałe wymogi formalne, tj. czy wniosek jest podpisany, czy złożono oświadczenie pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, że okoliczności przedstawione w treści wniosku nie są przedmiotem toczącego się już postępowania przed urzędem skarbowym lub celno-skarbowym, oraz czy dołączono odpowiednie pełnomocnictwa (w przypadku podmiotów reprezentowanych przez pełnomocników).

Jeżeli nie została uiszczona od wniosku opłata w odpowiedniej wysokości lub stwierdzono inne braki formalne wniosku, organ interpretacyjny wystosuje wezwanie do wnioskodawcy w celu niezwłocznego usunięcia braków formalnych w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Po upewnieniu się przez organ, iż wniosek spełnia wszelkie wymogi formalne, interpretację indywidualną wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednakże nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku. Z punktu widzenia przedsiębiorcy trzymiesięczny termin oczekiwania na wiążącą odpowiedź fiskusa jest co najmniej uciążliwy.

Na szczęście, pomimo tak długiego okresu na załatwienie sprawy, urzędnicy coraz częściej wydają interpretacje indywidualne przed końcem wskazanego terminu. Dla przykładu, w 2016 r. średnio 45% wszystkich opracowanych rozstrzygnięć dotyczących interpretacji indywidualnych zostało wydanych w terminie nieprzekraczającym dwóch miesięcy. Wysoce prawdopodobne jest, że odsetek ten będzie wzrastał w kolejnych latach.

Rozstrzygnięcie organu w trybie interpretacji sprowadza się do dokonania oceny, czy stanowisko przedstawione przez wnioskodawcę jest prawidłowe czy też nie. Jeżeli organ stwierdzi, że jest ono nieprawidłowe, interpretacja zawierać musi wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym.

Interpretacja indywidualna jest aktem administracyjnym podlegającym kontroli sądów administracyjnych. Oznacza to, że wnioskodawcy, który nie zgadza się z rozstrzygnięciem dyrektora KIS, przysługuje skarga na interpretację do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Istotne jest, że bez względu na wartość ewentualnego zobowiązania podatkowego będącego przedmiotem interpretacji wpis od skargi na ten akt jest wpisem stałym (wynosi 200 zł). Jego wysokość jest niezależna od wartości przedmiotu zaskarżenia.

Istotą interpretacji jest zapewnienie ochrony prawnej wnioskodawcy w sytuacji, gdy ten zastosuje się do niej, a organ nie uwzględni jej treści w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej. Przedsiębiorca nie poniesie negatywnych skutków finansowych, jeśli postąpił zgodnie z treścią interpretacji, o której wydanie wnioskował. Co więcej, interpretacja zachowuje moc prawną nieograniczoną w czasie, chyba że zaistnieją przesłanki skutkujące jej zmianą, wygaśnięciem lub uchyleniem. Jednakże nawet wtedy wnioskodawca nie będzie narażony na odpowiedzialność karną skarbową za powstałe zaległości podatkowe.

Jednak diabeł tkwi w szczegółach – przy sporządzaniu wniosku o wydanie interpretacji szczególnie istotna jest precyzja w przedstawieniu okoliczności sprawy oraz dokładne sformułowanie pytania. Od tego, jaki będzie wniosek, zależy, jaka będzie treść interpretacji i w jakim stopniu zapewni ona bezpieczeństwo prawne wnioskodawcy. Bez wątpienia zatem interpretacja indywidualna jest obecnie jedną z bardziej pożądanych i wiążących opinii fiskusa, zwłaszcza w tych obszarach, które stwarzają najwięcej wątpliwości interpretacyjnych.

Kancelaria Prawna Skarbiec