Common Reporting Standard CRS – globalny standard wymiany informacji

 

Wrzesień 2017 roku to chwila prawdziwej rewolucji prawnej dla osób posiadających rachunki bankowe zagranicą. W tym czasie po raz pierwszy ponad 50 krajów – w tym prawie cała Unia Europejska, Szwajcaria i niektóre tradycyjne „raje podatkowe” – automatycznie wymieniły między sobą informacje o rachunkach bankowych nierezydentów (UE z wyjątkiem Austrii, która rozpoczęła wymianę dopiero w 2018 roku). Nie na żądanie. Nie w ramach śledztwa. Automatycznie – każdy rachunek, każda osoba, której rezydencja podatkowa różni się od kraju prowadzenia rachunku.

 

Legendarna szwajcarska tajemnica bankowa, karaibskie konta offshore, luksemburskie struktury optymalizacyjne – wszystko to stało się nagle przezroczyste dla władz skarbowych na całym świecie. Common Reporting Standard (CRS) zmienił reguły gry fundamentalnie i nieodwracalnie.

Jeśli masz lub planujesz mieć zagraniczne konto bankowe rachunek inwestycyjny, polisę inwestycyjną, udział w zagranicznym funduszu, trust, fundację czy jakąkolwiek inną zagraniczną strukturę finansową – Common Reporting Standard (CRS) dotyczy Cię bezpośrednio. I jeśli myślisz, że możesz to zignorować, mam dla Ciebie złe wiadomości.

 

Co to jest Common Reporting Standard i dlaczego w ogóle powstał?

 

Common Reporting Standard to globalny system automatycznej wymiany informacji podatkowych opracowany przez OECD w 2014 roku. Ale żeby zrozumieć, dlaczego powstał, musimy cofnąć się nieco dalej.

Przez dekady międzynarodowa współpraca podatkowa opierała się na zasadzie „wymiany informacji na żądanie”. Urząd skarbowy w Polsce, podejrzewając że Jan Kowalski ma niezadeklarowane konto w Szwajcarii, musiał wystąpić z formalnym wnioskiem do szwajcarskich władz podatkowych, udowodnić, że ma uzasadnione podstawy do podejrzeń, i czekać miesiące bądź lata na odpowiedź. Szwajcarska tajemnica bankowa oznaczała, że takie wnioski rzadko kończyły się sukcesem.

System był nieskuteczny z definicji. Działał tylko wtedy, gdy władze skarbowe już coś podejrzewały i wiedziały, gdzie szukać. A jak można żądać informacji o czymś, o czym nie wiesz, że istnieje?

Kryzys finansowy 2008-2009 i rosnące deficyty budżetowe sprawiły, że cierpliwość rządów się wyczerpała. Najpierw Stany Zjednoczone w 2010 roku jednostronnie narzuciły światu FATCA (Foreign Account Tax Compliance Act) – prawo zmuszające zagraniczne banki do raportowania o amerykańskich klientach pod groźbą 30% podatku u źródła od wszelkich płatności z USA. To było brutalne, ale skuteczne.

OECD wykorzystało momentum i stworzyło globalną wersję FATCA – właśnie Common Reporting Standard (CRS). Różnica? FATCA to wymiana jednostronna (świat raportuje do USA). CRS to wymiana wielostronna (wszyscy uczestniczący raportują sobie nawzajem). I o ile przy FATCA można było argumentować amerykańskim imperializmem finansowym, o tyle przy CRS trudno znaleźć winnych – system został zaakceptowany przez G20, OECD i większość światowych gospodarek.

Jak to działo w praktyce? Historia ekspansji CRS

2014 rok – Narodziny standardu

W lutym 2014 OECD publikuje Common Reporting Standard. Do końca roku 47 krajów deklaruje jego wdrożenie – wszystkie państwa OECD plus kluczowe gospodarki rozwijające się: Chiny, Indie, Brazylia, RPA, Arabia Saudyjska, Singapur. To jest bezprecedensowa koalicja.

2016 rok – Unia Europejska wdraża Common Reporting Standard (CRS)

UE formalnie włącza CRS do swojego prawa poprzez nowelizację Dyrektywy o współpracy administracyjnej (DAC2). Dla państw członkowskich przestaje to być dobrowolne – staje się obowiązkiem prawnym. Szwajcaria, mimo że nie jest w UE, również deklaruje wdrożenie. To był przełomowy moment – kraj, który przez dekady budował swoją pozycję finansową na tajemnicy bankowej, samoczynnie ją ogranicza.

2017 rok – Pierwsza wymiana danych

We wrześniu 2017 roku ponad 50 krajów (tzw. early adopters) przeprowadza pierwszą automatyczną wymianę informacji. Miliony rachunków bankowych, miliardy euro, dolarów, funtów – wszystko to staje się nagle widoczne dla władz skarbowych.

2018 rok – Druga fala

W 2018 dołącza kolejnych 50+ krajów, w tym Australia, Kanada, Japonia, Rosja, Hongkong, Zjednoczone Emiraty Arabskie. Zasięg Common Reporting Standard (CRS) staje się prawdziwie globalny. Tradycyjne raje podatkowe jak Bahamy, Bermudy, Kajmany, Monaco, Liechtenstein – wszystkie są już w systemie.

2019-2025 – Konsolidacja i rozszerzanie

Kolejne lata to systematyczna ekspansja. Gruzja dołącza w 2018, Oman w 2019, Katar w 2019, Peru w 2019. Lista uczestników przekracza 120 krajów. W 2025 dołącza Armenia, w 2026 Mongolia i Kamerun, w 2027 dołączyć ma nawet Papua Nowa Gwinea. To już nie jest trend – to nowa rzeczywistość.

Kto wciąż pozostaje poza systemem? Dokładna lista

Według stanu na 2025 rok 97 krajów nie uczestniczy w Common Reporting Standard (CRS). Brzmi jak dużo? Ale gdy przyjrzysz się tej liście, szybko zobaczysz, że większość to kraje o marginalnym znaczeniu dla międzynarodowych finansów.

Afryka (42 kraje poza CRS)

Algeria, Angola, Benin, Botswana, Burkina Faso, Burundi, Kamerun (dołącza 2026), Republika Zielonego Przylądka, Czad, Republika Środkowoafrykańska, Komory, Kongo, Wybrzeże Kości Słoniowej, Dżibuti, Demokratyczna Republika Konga, Egipt, Gwinea Równikowa, Erytrea, Eswatini, Etiopia, Gabon, Gambia, Ghana, Gwinea, Gwinea Bissau, Lesotho, Liberia, Libia, Madagaskar, Malawi, Mali, Mauretania, Mozambik, Namibia, Niger, Sierra Leone, Somalia, Sudan Południowy, Sudan, Tanzania, Togo, Tunezja (dołącza 2025), Zimbabwe.

Czy którykolwiek z tych krajów stanowi atrakcyjną destinację dla międzynarodowego wealth management? Z wyjątkiem może Botswany czy Egiptu – raczej nie.

Azja (20 krajów poza CRS)

Afganistan, Armenia (dołącza wrzesień 2025), Bangladesz, Bhutan, Kambodża, Iran, Irak, Kirgistan, Laos, Mongolia (dołącza 2026), Myanmar, Nepal, Korea Północna, Filipiny, Sri Lanka, Syria, Tadżykistan, Turkmenistan, Uzbekistan, Wietnam, Jemen.

Filipiny to jedyny kraj na tej liście, który ma w miarę rozwinięty sektor bankowy i mógłby teoretycznie służyć jako hub finansowy. Ale filipińska gospodarka i stabilność polityczna nie sprawiają, że byłby to rozsądny wybór dla długoterminowego zarządzania majątkiem.

Europa (5 krajów poza CRS)

Białoruś, Bośnia i Hercegowina, Kosowo, Macedonia Północna, Serbia.

Bałkany stopniowo się dostosowują – Macedonia Północna i Serbia najprawdopodobniej dołączą do CRS w ciągu najbliższych lat pod presją UE jako część procesu akcesyjnego.

Ameryki (12 krajów poza CRS)

Boliwia, Kuba, Dominikana, Salwador, Gwatemala, Gujana, Haiti, Honduras, Nikaragua, Paragwaj, Surinam, Wenezuela, Stany Zjednoczone.

Tak, dobrze przeczytałeś – Stany Zjednoczone nie uczestniczą w Common Reporting Standard (CRS). Największa gospodarka świata, globalne centrum finansowe, kraj który narzucił światu FATCA – nie wymienia automatycznie informacji w ramach CRS. USA stosują wyłącznie FATCA i wymianę bilateralną na zasadzie wzajemności z wybranymi krajami.

Czy to oznacza, że amerykańskie banki to nowa Szwajcaria? Teoretycznie – tak. Praktycznie – nie do końca. Po pierwsze, otwarcie rachunku w amerykańskim banku jako nierezydent jest skomplikowane i często niemożliwe bez amerykańskiej obecności fizycznej czy biznesowej. Po drugie, USA mają własne, drakońskie regulacje dotyczące amerykańskich rezydentów podatkowych, więc jeśli sam jesteś Amerykaninem, nie pomoże Ci to w niczym.

Oceania (10 krajów poza CRS)

Fidżi, Kiribati, Mikronezja, Nauru, Palau, Papua Nowa Gwinea (dołącza 2027), Wyspy Salomona, Timor Wschodni, Tonga, Tuvalu.

Pacyficzne mikro-państwa. Żadne nie ma infrastruktury finansowej, która mogłaby służyć jako międzynarodowe centrum wealth management.

Inne

Watykan – jedyny kraj europejski poza systemem Common Reporting Standard (CRS), który rzeczywiście ma rozwinięty sektor finansowy. Ale IOR (Instituto per le Opere di Religione, potocznie „bank watykański”) obsługuje przede wszystkim instytucje kościelne i nie jest dostępny dla przeciętnych klientów.

Co dokładnie jest raportowane? Nie ma sekretów

Gdy otwierasz rachunek w banku w kraju uczestniczącym w Common Reporting Standard (CRS), musisz wypełnić formularz samodzielnej certyfikacji (self-certification). To nie jest opcja – to wymóg prawny. Bank nie otworzy Ci rachunku bez tego formularza.

Co musisz zadeklarować:

• Pełne imię i nazwisko (lub nazwa podmiotu)
• Aktualny adres zamieszkania/siedziby
• Wszystkie kraje Twojej rezydencji podatkowej – jeśli jesteś rezydentem podatkowym w więcej niż jednym kraju (np. mieszkasz pół roku w Polsce, pół roku w Hiszpanii), musisz wskazać oba
• Numer identyfikacji podatkowej (TIN) dla każdego kraju rezydencji – w Polsce to NIP dla firm i PESEL dla osób fizycznych
• Data i miejsce urodzenia (dla osób fizycznych)
• Typ rachunku i jego przeznaczenie

Co bank raportuje do władz podatkowych:

Raz do roku bank przekazuje do krajowego organu podatkowego szczegółowy raport zawierający:

• Wszystkie dane identyfikacyjne z formularza self-certification
• Numer rachunku
• Saldo rachunku na koniec roku kalendarzowego – dokładna kwota, nie zaokrąglona
• Wszystkie dochody wypłacone na rachunek w ciągu roku:
  • Odsetki od depozytów
  • Dywidendy od akcji i funduszy
  • Przychody ze sprzedaży papierów wartościowych (wartość brutto transakcji, nie zysk)
  • Inne dochody kapitałowe

Następnie krajowy organ podatkowy (w przypadku Polski – Szef Krajowej Administracji Skarbowej) przekazuje te informacje do władz podatkowych kraju Twojej rezydencji. W praktyce oznacza to, że polski urząd skarbowy otrzymuje kompletne informacje o Twoim szwajcarskim rachunku – ile tam masz, ile zarobiłeś, jakie były obroty.

Struktury pasywne – dodatkowe wymogi

Jeśli Twoim rachunkiem dysponuje nie osoba fizyczna bezpośrednio, ale struktura prawna – trust, fundacja, spółka holdingowa – bank musi dodatkowo zidentyfikować i zaraportować controlling persons (beneficjentów rzeczywistych). To oznacza, że nie możesz ukryć się za korporacyjną strukturą. Bank przebije się przez wszystkie warstwy i ustali, kto faktycznie kontroluje aktywa.

Definicja controlling persons jest szeroka – to osoby posiadające bezpośrednio lub pośrednio ponad 25% udziałów, osoby sprawujące kontrolę poprzez inne mechanizmy (np. szczególne prawa głosu), założyciele w trustach, beneficjenci fundacji. Zasadniczo każdy, kto ma rzeczywistą korzyść z aktywów.

CARF – CRS dla kryptowalut. Koniec anonimowości Bitcoin?

Jeśli myślałeś, że kryptowaluty to sposób na ominięcie Common Reporting Standard (CRS), mam dla Ciebie złe wiadomości. W 2022 roku OECD opublikowało Crypto-Asset Reporting Framework (CARF) – dedykowany system raportowania transakcji kryptowalutowych, który zacznie działać równolegle z CRS od 1 stycznia 2026 roku.

Jak działa CARF?

CARF nakłada obowiązki raportowe na Reporting Crypto-Asset Service Providers (RCASPs) – podmioty świadczące usługi związane z kryptoaktywami:

• Giełdy kryptowalut – zarówno centralizowane (Binance, Coinbase, Kraken) jak i zdecentralizowane DEX-y, które mają wystarczający poziom kontroli nad transakcjami
• Dostawcy portfeli custodial – podmioty przechowujące klucze prywatne w imieniu klientów
• Brokerzy i dealerzy kryptoaktywów
• Operatorzy bankomatów kryptowalutowych
• Wybrane platformy DeFi – o ile sprawują faktyczną kontrolę nad transakcjami

Co obejmuje CARF?

Raportowane kryptoaktywa:

• Bitcoin, Ethereum i wszystkie główne kryptowaluty
• Stablecoiny (USDT, USDC, DAI, etc.)
• NFT o wartości handlowej
• Tokeny DeFi
• Instrumenty pochodne oparte na kryptoaktywach

Wyłączenia:

• Waluty cyfrowe banków centralnych (CBDC) – bo są z definicji w pełni transparentne dla państwa
• Produkty e-money o określonych parametrach regulacyjnych
• Kryptoaktywa o zamkniętej pętli (closed-loop) używane wyłącznie w ograniczonym ekosystemie (np. punkty lojalnościowe)

Jakie informacje będą raportowane?

CARF jest znacznie bardziej inwazyjny niż tradycyjny CRS:

• Każda wymiana kryptoaktywów na walutę fiat – sprzedałeś Bitcoin za euro? Raportowane.
• Każda wymiana między kryptoaktywami – zamieniłeś Bitcoin na Ethereum? Raportowane.
• Transfery kryptoaktywów – w tym płatności detaliczne powyżej 50,000 USD
• Pełne dane użytkownika – imię, nazwisko, adres, rezydencja podatkowa, TIN
• Rodzaj i wartość kryptoaktywów w każdej transakcji
• Data i kwota transakcji

Pierwsza wymiana danych w ramach CARF nastąpi w 2027 roku za rok 2026. Oznacza to, że już za kilkanaście miesięcy giełdy kryptowalut zaczną zbierać szczegółowe dane o rezydencji podatkowej użytkowników i raportować wszystkie ich transakcje.

Co to oznacza w praktyce?

Erozję pseudonimowości transakcji kryptowalutowych. Jeśli korzystasz z regulowanej giełdy kryptowalut (a większość osób korzysta – bo to jedyny praktyczny sposób na kupno i sprzedaż większych kwot), Twoje transakcje będą widoczne dla urzędu skarbowego. Wszystkie. Każda sprzedaż, każda wymiana, każdy transfer powyżej progu.

Teoretycznie możesz przejść na fully decentralized solutions – własny wallet, peer-to-peer transactions, DEX-y bez KYC. Praktycznie – to jest skomplikowane i ryzykowne (bo nie masz żadnej ochrony w przypadku błędu czy oszustwa). A w momencie, gdy będziesz chciał skonwertować swoje kryptoaktywa na fiat i wypłacić do banku – system Cię dopadnie, bo bank zapyta skąd masz te pieniądze.

CRS 2.0 – Fintech i e-money w nowej rzeczywistości

Równolegle z CARF, OECD znowelizowało tradycyjny CRS, tworząc tzw. CRS 2.0, który rozszerza definicję instytucji finansowych o nowe kategorie podmiotów:

E-money institutions

Instytucje pieniądza elektronicznego – podmioty oferujące cyfrowe portfele, karty prepaid, inne formy elektronicznego przechowywania wartości. Myślisz o Revolut, Wise, N26, PayPal? Dokładnie te podmioty.

Wcześniej wiele z tych instytucji znajdowało się w szarej strefie – nie były klasycznymi bankami, więc nie zawsze jasne było, czy podlegają CRS. Teraz już jest jasne – podlegają.

Dostawcy CBDC

Cyfrowe waluty banków centralnych to przyszłość, nad którą pracuje większość głównych banków centralnych (cyfrowe euro, cyfrowy yuan, digital pound). CRS 2.0 przewiduje, że podmioty obsługujące CBDC będą miały obowiązki raportowe analogiczne do banków.

Wzmocnione wymogi due diligence

CRS 2.0 wprowadza również bardziej szczegółowe wymogi raportowe:

• Typ rachunku – depozytowy, inwestycyjny, ubezpieczeniowy, equity
• Typ controlling person – w przypadku struktur pasywnych bank musi wskazać, czy dana osoba jest beneficjentem, settlorem, powiernikiem, etc.
• Potwierdzenie ważności self-certification – banki muszą aktywnie weryfikować, czy dane podane przez klienta są aktualne i prawdziwe
• Rozszerzone raportowanie o pośrednie inwestycje w kryptoaktywa – jeśli Twój fundusz inwestycyjny czy wehikuł posiada ekspozycję na kryptowaluty, to również podlega raportowaniu

Co to wszystko oznacza dla Ciebie? Praktyczne konsekwencje

Jeśli masz lub planujesz zagraniczny rachunek – pełna transparentność

Zapomnij o „ukrytych” rachunkach. Jeśli jesteś polskim rezydentem podatkowym i masz rachunek w Szwajcarii, polski urząd skarbowy wie o tym.

Trust na Jersey? Fundacja w Liechtensteinie? Spółka holdingowa na Kajmanach? Wszystkie te struktury muszą ujawnić swoich beneficjentów rzeczywistych. Bank, który obsługuje te struktury, raportuje nie tylko o rachunkach samej struktury, ale również o controlling persons.

Oznacza to, że nawet jeśli formalnie rachunek należy do spółki czy fundacji, Twoje dane jako beneficjenta rzeczywistego zostaną przekazane do polskiego urzędu skarbowego (jeśli jesteś polskim rezydentem).

Jeśli inwestujesz w kryptowaluty – koniec anonimowości

Od 2026 roku giełdy kryptowalut zaczną raportować Twoje transakcje. Każda sprzedaż, każda wymiana, każdy transfer – widoczne dla fiskusa. Jeśli zarobiłeś na Bitcoinie i nie zapłaciłeś podatku, urząd skarbowy się o tym dowie.

Co więcej – jeśli w przeszłości zarobiłeś na kryptowalutach i nie rozliczyłeś tego, masz jeszcze czas na czynny żal. Dobrowolne ujawnienie zaległości podatkowych przed tym, zanim urząd się o tym dowie samodzielnie, znacząco redukuje odpowiedzialność. Po 2027 roku, gdy urzędy zaczną otrzymywać dane z CARF, ta możliwość może być już teoretyczna.

Jeśli korzystasz z fintech – nie unikniesz raportowania

Revolut, Wise, N26, PayPal – wszystkie te platformy podlegają CRS (lub będą podlegać w ramach CRS 2.0). Nie są to banki w tradycyjnym sensie, ale z punktu widzenia przepisów podatkowych są traktowane analogicznie. Twoje salda i obroty są raportowane do władz podatkowych kraju Twojej rezydencji.

Zaostrzenie egzekucji

Wdrożenie standardu to jedno, egzekucja to drugie. Pierwsze lata CRS to był okres łagodnego wprowadzania – banki uczyły się procedur, urzędy skarbowe uczyły się analizować otrzymane dane. Teraz system jest dojrzały i egzekucja się zaostrza.

Więcej audytów, systematyczne kontrole przypadków rozbieżności między raportowanymi a deklarowanymi dochodami, wyższe kary za nieprawidłowości. Global Forum on Transparency and Exchange of Information for Tax Purposes regularnie dokonuje peer reviews – ocen jak poszczególne kraje implementują i egzekwują CRS. Kraje z niewystarczającą egzekucją są publicznie nazywane i napiętnowane, co tworzy presję na poprawę.

Integracja z innymi systemami compliance

CRS nie działa w próżni. Jest coraz bardziej zintegrowany z:

• Rejestrami beneficjentów rzeczywistych (UBO registers) – Unia Europejska wymaga, by każde państwo członkowskie prowadziło centralny rejestr beneficial owners dla spółek i trustów. Dane z CRS są cross-referencowane z tymi rejestrami.
• Systemami AML (Anti-Money Laundering) – banki łączą procedury CRS z procedurami przeciwdziałania praniu pieniędzy, tworząc kompleksowy obraz ryzyka klienta.
• Automatyczną wymianą rulings podatkowych – w ramach innych dyrektyw UE następuje automatyczna wymiana informacji o tax rulings i advance pricing agreements.

To tworzy wielowarstwową sieć transparentności, w której ukrycie czegokolwiek staje się coraz trudniejsze.

Rozszerzenie na nowe klasy aktywów

CARF to dopiero początek. OECD już pracuje nad rozszerzeniem raportowania na kolejne obszary:

• NFT i metaverse assets – jak traktować cyfrową sztukę, wirtualne nieruchomości, in-game items o wartości handlowej?
• Tokenizowane aktywa – akcje, obligacje, nieruchomości reprezentowane jako tokeny na blockchain – jak je raportować?
• DeFi – zdecentralizowane finanse stanowią wyzwanie, bo często nie ma centralnego podmiotu, który mógłby raportować. OECD szuka sposobów na objęcie tego sektora.

Co powinieneś zrobić? Praktyczne kroki

1. Uporządkuj swoją sytuację podatkową – teraz

Jeśli masz zagraniczne rachunki, struktury, kryptowaluty i nie rozliczałeś ich prawidłowo – czas działać. Każdy rok zwłoki to kolejny rok potencjalnych odsetek i kar, a po 2027 (gdy zacznie działać CARF) prawdopodobieństwo, że urząd skarbowy dowie się o Twoich zaległościach, zbliży się do 100%.

Czynny żal to instrument pozwalający na dobrowolne ujawnienie niezadeklarowanych dochodów przed tym, jak urząd skarbowy wszczął postępowanie. Skutkuje znaczącym obniżeniem kar (lub całkowitym z nich zwolnieniem w niektórych przypadkach). Ale musisz działać zanim urząd się dowie – a z CRS i CARF urząd prędzej czy później się dowie.

2. Przeanalizuj, czy Twoje struktury są optymalne

Jeśli masz zagraniczne struktury (spółki, trusty, fundacje) stworzone przed erą CRS, prawdopodobnie były projektowane z myślą o prywatności lub optymalizacji podatkowej, które już nie działają. Teraz, gdy wszystko jest transparentne, pytanie brzmi: czy te struktury wciąż mają sens?

W wielu przypadkach okaże się, że skomplikowana struktura offshore generuje wysokie koszty obsługi prawnej i księgowej, nie dając już żadnych realnych korzyści podatkowych. Może być lepiej zlikwidować strukturę i uprościć sytuację.

3. Nie ufaj „ekspertom” obiecującym cudowne rozwiązania

Rynek wciąż pełen jest doradców oferujących „w pełni legalne” sposoby na ominięcie CRS, ukrycie aktywów, zminimalizowanie podatków do zera. Większość z tych schematów to albo czysty nonsens, albo agresywne planowanie podatkowe balansujące na granicy legalności (lub już po jej drugiej stronie).

Pamiętaj: jeśli coś brzmi zbyt dobrze, żeby było prawdziwe – prawdopodobnie nie jest prawdziwe. Jeśli „ekspert” obiecuje Ci kompletną prywatność finansową w erze Common Reporting Standard – albo nie rozumie systemu, albo świadomie Cię oszukuje.

4. Rozważ profesjonalne doradztwo – ale właściwe

Profesjonalne doradztwo podatkowe w kontekście międzynarodowym ma sens – ale tylko jeśli pochodzi od prawdziwych ekspertów rozumiejących CRS, FATCA, CARF i krajowe przepisy podatkowe. To musi być doradca znający nie tylko prawo polskie, ale również międzynarodowe standardy i przepisy zagranicznych jurysdykcji.

Nasza kancelaria od 20 lat doradza klientom w zakresie strukturyzacji międzynarodowej, compliance podatkowego i transparentnej optymalizacji. Pomagamy nie w ukrywaniu aktywów – to jest niemożliwe i nielegalne – ale w legalnym, transparentnym zarządzaniu międzynarodowymi strukturami przy pełnej zgodności z wymogami CRS, FATCA i polskimi przepisami podatkowymi.

Podsumowanie: nowa rzeczywistość wymaga nowego myślenia

Common Reporting Standard zmienił świat finansów na zawsze. Era tajemnicy bankowej się skończyła. Era offshore tax avoidance się skończyła. Nadchodzące wdrożenie CARF zamknie również furtkę kryptowalutową. To nie jest kwestia „czy” – to kwestia „kiedy” i dla większości odpowiedź brzmi: już się stało.

Dla osób prowadzących legalne biznesy, rozliczających się zgodnie z przepisami i transparentnie zarządzających swoimi finansami – CRS nie jest zagrożeniem. Wręcz przeciwnie, usuwa on niejasności, daje pewność prawną, eliminuje konkurencję ze strony tych, którzy oszukują system.

Dla osób próbujących unikać opodatkowania – opcje się wyczerpały. Można to zaakceptować i dostosować się, płacąc należne podatki. Można dobrowolnie ujawnić przeszłe zaległości (czynny żal) i zacząć od nowa. Można też ignorować rzeczywistość i czekać, aż system Cię dopadnie – bo prędzej czy później dopadnie.

Wybór należy do Ciebie. Ale nie mów, że nie zostałeś ostrzeżony.

Kancelaria Prawna Skarbiec oferuje kompleksowe doradztwo w zakresie compliance CRS, FATCA i CARF, pomocy w dobrowolnym ujawnieniu zaległości podatkowych oraz transparentnej strukturyzacji międzynarodowej dla klientów prowadzących legalną działalność gospodarczą. Nie pomagamy w ukrywaniu aktywów – pomagamy w legalnym i optymalnym zarządzaniu nimi w pełnej zgodności z przepisami.

Warto również przeczytać inną publikację powiązaną z tematem: Tax Information Exchange Agreements (artykuł w języku angielskim).