Skarga do sądu na decyzję podatkową

SKARGA DO SĄDU NA DECYZJĘ PODATKOWĄ (tax appeal, judicial review of tax decision, Revision, recours fiscal), środek prawny służący podatnikowi do zakwestionowania przed niezależnym organem sądowym legalności lub prawidłowości decyzji wydanej przez organ administracji podatkowej. Stanowi fundamentalny element praworządności w systemach podatkowych państw demokratycznych, zabezpieczając podatnikom konstytucyjne prawo do sądu oraz umożliwiając niezależną kontrolę działalności administracji przez władzę sądowniczą lub organy quasi-sądowe.

Natura prawna

Skarga podatkowa jest szczególnym rodzajem środka zaskarżenia, który przenosi spór podatkowy z płaszczyzny administracyjnej do sądowej. Jej istotą jest zapewnienie równowagi między interesem fiskalnym państwa a prawami podatnika poprzez niezależną ocenę spornych kwestii przez bezstronny organ. Skarga może dotyczyć zarówno aspektów materialnoprawnych decyzji – takich jak błędna wykładnia przepisów, nieprawidłowe ustalenie podstawy opodatkowania czy zaniechanie stosowania ulg podatkowych – jak i proceduralnych, obejmujących naruszenie prawa do obrony, wadliwe przeprowadzenie postępowania dowodowego lub niewyjaśnienie istotnych okoliczności faktycznych.

W większości jurysdykcji skarga stanowi ostateczny etap wielostopniowego procesu odwoławczego, któremu często poprzedzają procedury wewnątrzadministracyjne. System ten, znany jako administrative review lub objection, wymaga najpierw wyczerpania środków zaskarżenia w ramach hierarchii organów podatkowych, zanim podatnik uzyska dostęp do sądu. Niektóre systemy prawne przewidują jednak możliwość bezpośredniego wniesienia sprawy do wyspecjalizowanego trybunału podatkowego, omijając w ten sposób etap kontroli administracyjnej.

Geneza historyczna

Korzenie instytucji odwoławczych w sprawach podatkowych sięgają starożytnego Rzymu. W okresie republiki funkcjonował system provocatio ad populum (odwołania do ludu), który w czasach cesarstwa przekształcił się w appellatio – procedurę umożliwiającą kierowanie skarg od decyzji urzędników do wyższych instancji, a w ostateczności do cesarza. System ten, ściśle uzależniony od posiadania obywatelstwa rzymskiego i statusu społecznego skarżącego, stanowił prototyp współczesnych procedur odwoławczych. W sprawach fiskalnych funkcjonowały odrębne mechanizmy rozstrzygania sporów między fiscus (skarbem) a osobami prywatnymi – początkowo przez prokuratorów cesarskich, a po reformie cesarza Nerwy (96-98 n.e.) przez pretorów fiskalnych a z upływem czasu także specjalnych rzeczników skarbu (advocati fisci).​

Kontrola nad poborem podatków w średniowieczu spoczywała początkowo w rękach monarchy, choć w Anglii już Magna Carta (1215) ustanowiła wymóg uzyskania zgody reprezentatywnych zgromadzeń stanowych na podatki bezpośrednie. Procedury odwoławcze były początkowo nieformalnym przywilejem monarchy, jednak stopniowo ewoluowały – szczególnie w Anglii – w kierunku bardziej systematycznych rozwiązań poprzez parlament. W okresie wczesnonowożytnym, transformacja koncepcji podziału władz (zainicjowana przez angielskich jurystów XVII wieku, a sformalizowana przez Monteskiusza w 1748 roku) stworzyła teoretyczne podstawy dla niezależnego wymiaru sprawiedliwości. W Anglii prerogacyjne nakazy sądowe, zwłaszcza certiorari, zaczęły być stopniowo stosowane od XVII wieku wobec quasi-sądowych organów administracyjnych, chociaż ich zastosowanie do spraw podatkowych było bardziej ograniczone i rozwijało się bardziej powoli niż w przypadku innych kategorii administracyjnych.

Nowoczesne sądownictwo podatkowe ukształtowało się przede wszystkim w XIX wieku. We Francji Conseil d’État, utworzony w 1799 roku przez Bonapartego, pełnił funkcję zarówno organu doradczego rządu, jak i najwyższego sądu administracyjnego, rozpatrując w tym również odwołania od decyzji fiskalnych. W Niemczech pierwsze wyspecjalizowane sądy administracyjne (Verwaltungsgerichte) powstały w drugiej połowie XIX wieku, począwszy od Badenii (1863), a następnie Prus (1875) i Bawarii (1878). Francuski model contentieux administratif znacznie wpłynął na kształtowanie się administracyjnych systemów kontynentalnoeuropejskich, gdzie sądowa kontrola administracji rozwinęła się jako odrębna, niezależna od sądownictwa powszechnego gałąź wymiaru sprawiedliwości.​

Przełomowym momentem w rozwoju sądownictwa podatkowego było utworzenie w Stanach Zjednoczonych Board of Tax Appeals w 1924 roku – niezależnej agencji wykonawczej upoważnionej do rozpatrywania sporów podatkowych jeszcze przed zapłatą podatku przez podatnika. Ta innowacja procesowa stanowiła radykalną zmianę wobec wcześniejszego systemu, który wymagał najpierw uiszczenia zobowiązania, a dopiero następnie umożliwiał dochodzenie zwrotu przed sądem federalnym. W 1942 roku zmieniono nazwę organu na Tax Court of the United States, a w 1969 roku – w ramach reformy podatkowej – przekształcono go w niezależny sąd orzekający (United States Tax Court), działający na podstawie Artykułu I Konstytucji USA. Model amerykański wywarł wpływ na kształtowanie się analogicznych instytucji w innych krajach common law, szczególnie w Kanadzie i Australii.

Po II wojnie światowej nastąpił gwałtowny rozwój specjalistycznych trybunałów podatkowych na całym świecie. W Niemczech w 1950 roku utworzono Bundesfinanzhof (Federalny Sąd Podatkowy) jako następcę Reichsfinanzhof z 1918 roku, który stanął na czele hierarchii sądów podatkowych krajów związkowych (Finanzgerichte). W Wielkiej Brytanii system trybunałów podatkowych ewoluował od powstałych w 1799 roku General Commissioners of Income Tax, poprzez kolejne reformy w XX wieku, aż po utworzenie w 2007 roku zunifikowanego systemu trybunałów (First-tier Tribunal i Upper Tribunal) na mocy Tribunals, Courts and Enforcement Act 2007. Reforma ta konsolidowała wcześniej rozproszone trybunały specjalistyczne i stworzyła spójną strukturę odwoławczą z jasnymi ścieżkami apelacji do sądów wyższych instancji.

W państwach Europy Środkowo-Wschodniej współczesne sądownictwo administracyjne, w tym kontrola decyzji podatkowych, rozwinęło się po transformacjach ustrojowych końca XX wieku. W Polsce system ten został ustanowiony w 2002 roku na podstawie ustawy z 25 lipca 2002 roku – Prawo o ustroju sądów administracyjnych. Utworzono wówczas dwuinstancyjny system składający się z szesnastu wojewódzkich sądów administracyjnych oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie jako sądu kasacyjnego. System ten wpisuje się w europejską tradycję wyodrębnionych sądów administracyjnych rozpatrujących spory między obywatelami a organami władzy publicznej, różniąc się od modelu anglo-amerykańskiego, gdzie sprawy administracyjne często rozpoznają sądy powszechne lub wyspecjalizowane trybunały.

Systemy proceduralne

Systemy skarg podatkowych różnią się znacząco między poszczególnymi jurysdykcjami, odzwierciedlając różnice w tradycjach prawnych, strukturach ustrojowych i filozofiach regulacyjnych.

System amerykański charakteryzuje się wyjątkową elastycznością procesową. United States Tax Court rozpatruje spory przed formalnym naliczeniem podatku przez Internal Revenue Service, co umożliwia podatnikom uniknięcie konieczności zapłaty kwestionowanej należności przed rozstrzygnięciem sporu. Podatnicy mogą również wybrać alternatywne drogi sądowe – po zapłacie podatku mogą wnieść sprawę do federalnego sądu okręgowego (Federal District Court), gdzie przysługuje prawo do procesu z udziałem ławy przysięgłych, lub do Court of Federal Claims, specjalizującego się w sprawach przeciwko rządowi federalnemu. Od orzeczeń tych sądów przysługuje apelacja do właściwego Circuit Court of Appeals, a ostatecznie do Supreme Court of the United States. Ta wielość ścieżek procesowych pozwala podatnikom dostosować strategię postępowania do specyfiki sprawy i preferowanych procedur dowodowych.

System niemiecki jest ściśle zhierarchizowany i dwuinstancyjny. Finanzgerichte (sądy podatkowe poszczególnych krajów związkowych) orzekają w pierwszej instancji, rozpatrując zarówno kwestie faktyczne, jak i prawne w pełnym zakresie. Od ich orzeczeń przysługuje Revision (rewizja) do Bundesfinanzhof w Monachium, który jako najwyższy sąd podatkowy Niemiec koncentruje się wyłącznie na kwestiach prawnych. Rewizja jest ograniczona do zarzutów naruszenia prawa materialnego lub procesowego i ma na celu zapewnienie jednolitości orzecznictwa w całym kraju. System niemiecki wyróżnia się wysokim stopniem specjalizacji – sędziowie sądów podatkowych często posiadają wykształcenie nie tylko prawnicze, ale również ekonomiczne, a w składach orzekających zasiadają również ławnicy reprezentujący środowiska gospodarcze.

System francuski opiera się na trójstopniowej hierarchii sądów administracyjnych. Sprawy podatkowe najpierw trafiają do tribunaux administratifs (trybunałów administracyjnych), następnie mogą być kierowane do cours administratives d’appel (sądów apelacyjnych), a w ostatniej instancji do Conseil d’État jako najwyższego organu sądownictwa administracyjnego. Conseil d’État, choć formalnie powiązany z administracją, działa poprzez Sekcję Sporu (Section du Contentieux) jako całkowicie niezależny sąd, który rozpatruje dziesiątki tysięcy spraw rocznie, w tym liczne sprawy o fundamentalnym znaczeniu dla wykładni prawa fiskalnego. System francuski cechuje się znaczną formalizacją procedury oraz silną pozycją rapporteur public (poprzednio commissaire du gouvernement) – niezależnego urzędnika przedstawiającego w całkowitej niezależności opinię prawną w sprawie. Od 2005-2006 roku, na skutek wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, rapporteur public nie uczestniczy już w deliberacjach w tribunaux administratifs i cours administratives d’appel, choć uczestniczy (bez prawa głosu) w deliberacjach Conseil d’État, chyba że strona złoży sprzeciw.​

System brytyjski po reformie z 2007 roku stanowi model zunifikowanej struktury trybunałowej. Sprawy podatkowe najpierw trafiają do First-tier Tribunal (Tax Chamber), który rozpatruje sprawy w różnych kategoriach proceduralnych – od uproszczonych spraw rozstrzyganych na podstawie dokumentów (Default Paper Cases), poprzez sprawy standardowe, po procedurę kompleksową dla skomplikowanych zagadnień prawnych. Kategoryzacja spraw opiera się na złożoności sprawy, a nie na progu finansowym. Od orzeczeń First-tier Tribunal przysługuje apelacja do Upper Tribunal (Tax and Chancery Chamber), która wymaga jednak uzyskania pozwolenia na podstawie błędu prawa. Upper Tribunal działa jako sąd wyższej instancji o jurysdykcji porównywalnej z High Court w sprawach sądowej kontroli. Od jego orzeczeń można apelować do Court of Appeal, a ostatecznie do Supreme Court, choć w praktyce sprawy podatkowe rzadko docierają na ten najwyższy szczebel – w roku 2021 zaledwie 5 spraw trafiło do Supreme Court, a średnio 13-28 spraw rocznie trafia do Court of Appeal.

System polski charakteryzuje się dwuinstancyjną strukturą sądów administracyjnych. Wojewódzkie sądy administracyjne orzekają jako sądy pierwszej instancji, przeprowadzając kontrolę kasacyjną, czyli badając legalność zaskarżonej decyzji bez możliwości zmiany jej merytorycznej treści. Sąd administracyjny nie może samodzielnie ustalić wysokości zobowiązania podatkowego ani wydać decyzji administracyjnej – może jedynie uchylić wadliwą decyzję i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania przez organ podatkowy. Od wyroków wojewódzkich sądów administracyjnych przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który koncentruje się na kwestiach prawnych i zapewnieniu jednolitości orzecznictwa. Skarga kasacyjna może być oparta wyłącznie na ściśle określonych podstawach, takich jak naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, naruszenie przepisów postępowania mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy, lub brak właściwości organu.

System japoński charakteryzuje się silnym naciskiem na przedsądowe rozwiązywanie sporów. Sprawy podatkowe najpierw trafiają do National Tax Tribunal na poziomie administracyjnym, gdzie przeprowadzana jest dogłębna analiza zagadnień faktycznych i prawnych. Dopiero po wyczerpaniu tej procedury podatnicy mogą kierować sprawy do sądów powszechnych. System japoński cechuje się relatywnie niskim poziomem sporności – przedsiębiorstwa często przeprowadzają szczegółową analizę kosztów i korzyści przed podjęciem decyzji o zaskarżeniu, a kultura korporacyjna preferuje rozwiązania polubowne nad konfrontację sądową.

Współczesne wyzwania i trendy

Instytucja skargi do sądu na decyzję podatkową stoi obecnie przed szeregiem wyzwań wynikających z globalizacji gospodarki, rosnącej kompleksowości systemów podatkowych oraz postępu technologicznego. Główne obszary problemowe obejmują zapewnienie rzeczywistego dostępu do wymiaru sprawiedliwości dla małych podatników, którzy często nie dysponują środkami finansowymi na pokrycie kosztów profesjonalnej reprezentacji prawnej i długotrwałych postępowań sądowych. Wiele jurysdykcji wprowadza w związku z tym uproszczone procedury, niższe opłaty sądowe i możliwość reprezentacji we własnym zakresie w sprawach o niskiej wartości spornej.

Kolejnym wyzwaniem jest adaptacja procedur sądowych do transgranicznych sporów podatkowych, które wymagają stosowania konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, dyrektyw unijnych i standardów OECD. Wzrasta znaczenie procedur wzajemnego porozumiewania się (Mutual Agreement Procedure) oraz arbitrażu podatkowego jako alternatywnych mechanizmów rozwiązywania konfliktów międzynarodowych. Implementacja pakietu BEPS (Base Erosion and Profit Shifting) oraz rozwój cyfrowej gospodarki stawiają przed sądami podatkowymi nowe pytania prawne dotyczące stałego miejsca prowadzenia działalności, cen transferowych w transakcjach niematerialnych i charakteryzacji dochodów z działalności cyfrowej.

Coraz więcej państw rozwija alternatywne metody rozwiązywania sporów podatkowych, takie jak mediacja, negocjacje przedsądowe i programy dobrowolnego ujawnienia. Mają one na celu odciążenie sądów, przyspieszenie rozstrzygania konfliktów i redukcję kosztów ponoszonych zarówno przez podatników, jak i administrację. Jednocześnie wzrasta znaczenie uprzednich porozumień cenowych (Advance Pricing Agreements) i wiążących interpretacji podatkowych jako instrumentów prewencyjnych, które pozwalają uniknąć sporów podatkowych zanim jeszcze do nich dojdzie.

Rozwój technologii informacyjnych umożliwia również wdrażanie systemów elektronicznych akt sądowych, wideokonferencji w rozprawach oraz platform do składania wniosków i pism procesowych online, co zwiększa dostępność wymiaru sprawiedliwości i redukuje bariery geograficzne. Jednocześnie cyfryzacja stwarza nowe wyzwania związane z ochroną danych osobowych, bezpieczeństwem informacji i zapewnieniem równego dostępu do wymiaru sprawiedliwości dla podmiotów niezaznajomionych z nowymi technologiami.

Znaczenie ustrojowe

Instytucja skargi do sądu na decyzję podatkową stanowi nieodzowny element demokratycznego państwa prawa, chroniąc podatników przed arbitralnością administracji i zapewniając równowagę między interesem fiskalnym państwa a prawami jednostki. Niezależna kontrola sądowa decyzji podatkowych służy nie tylko ochronie praw indywidualnych podatników, ale również kształtowaniu jednolitej wykładni prawa podatkowego, zapewnieniu przewidywalności i pewności prawa oraz wzmacnianiu zaufania społecznego do systemu podatkowego. W dobie rosnącej mobilności kapitału i międzynarodowej konkurencji podatkowej praworządny i transparentny system rozstrzygania sporów podatkowych stanowi istotny czynnik konkurencyjności gospodarczej państw i bezpieczeństwa prawnego dla inwestorów zagranicznych.

— — —

Skargę na decyzję podatkową wnosi się do właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał decyzję podatkową w drugiej instancji. Skargę należy wysłać listem poleconym do organu podatkowego II instancji (organ odwoławczy).

Kancelaria Skarbiec może pomóc podatnikom w przygotowaniu skargi do sądu na decyzję podatkową poprzez:

• Analizę decyzji podatkowej – Kancelaria Skarbiec może przeanalizować decyzję podatkową, aby zidentyfikować ewentualne błędy lub nieprawidłowości, które mogą stanowić podstawę do złożenia skargi do sądu;
• Przygotowanie dokumentacji – Kancelaria Skarbiec może pomóc w zebraniu odpowiedniej dokumentacji oraz sporządzeniu skargi do sądu, zawierającej argumenty i dowody popierające stanowisko podatnika;
• Reprezentacja przed sądem – Kancelaria Skarbiec może reprezentować podatnika przed sądem w sprawie skargi na decyzję podatkową, prowadząc merytoryczne i prawne argumenty oraz dbając o jego interesy w toku postępowania sądowego.
• Doradztwo i konsultacje – Kancelaria Skarbiec może udzielać podatnikowi wsparcia oraz doradztwa prawno-podatkowego w związku z procesem składania skargi do sądu oraz reprezentacji przed sądem.

Dzięki profesjonalnej pomocy Kancelarii Prawnej Skarbiec, podatnicy mogą skutecznie bronić swoich praw oraz uzyskać pozytywne rozstrzygnięcie w sprawie skargi na decyzję podatkową.

Reprezentacja przed sądami administracyjnymi to usługa świadczona przez doświadczonych prawników, którzy specjalizują się w prawie administracyjnym i prawie procesowym. Kancelaria Prawna Skarbiec, której właściciel Robert Nogacki został uznany przez tygodnik „Wprost” za jednego z najlepszych w kraju ekspertów w zakresie walki z urzędniczym bezprawiem, oferuje kompleksową reprezentację przed sądami administracyjnymi Klientom, których interesy zostały naruszone wskutek niezgodnego z prawem działania aparatu państwowego.

Skarga do sądu na decyzję podatkową – publikacje Kancelarii Skarbiec

Robert Nogacki: Wniesienie skargi do sądu administracyjnego przez e-Urząd nie uzasadnia jej odrzucenia

2025-11-18: WSA w Opolu stanął przed pozornie prostym problemem proceduralnym. Radca prawny wniósł skargę na decyzję Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w sprawie wiążącej informacji stawkowej, ale zrobił to przez e-Urząd Skarbowy zamiast przez e-PUAP. Sąd nie miał wątpliwości – skargę należy odrzucić jako niedopuszczalną. Organ podatkowy przekazał wprawdzie całą dokumentację do sądu przez e-PUAP, sąd potwierdził otrzymanie skargi i wszystko przebiegało zgodnie z procedurą, ale pełnomocnik wybrał niewłaściwy system teleinformatyczny na samym początku. NSA w postanowieniu z 17 września 2025 r. kategorycznie odrzucił to rozumowanie.

Robert Nogacki: Świadomość braku płatności podatku nie wystarcza: przełomowa opinia Rzecznik TSUE w kwestii odpowiedzialności VAT

2025-10-29: W dniu 4 września 2025 roku Rzecznik Generalna TSUE Juliane Kokott przedstawiła opinię w sprawie C-121/24, która może fundamentalnie zmienić sposób stosowania odpowiedzialności solidarnej w VAT w całej Unii Europejskiej. Sprawa dotyczy bułgarskiej spółki Vaniz, która nabywała pojazdy i usługi od Stars International w 2017 roku. Wszystkie faktury zostały opłacone, VAT odliczony prawidłowo, jednak dostawca mimo złożenia deklaracji nie wpłacił podatku. Po jego upadłości w 2019 roku i wykreśleniu z rejestru w 2020 roku, organy podatkowe w 2022 roku obciążyły Vaniz solidarną odpowiedzialnością za niezapłacony przez nieistniejącego już kontrahenta podatek. Sąd administracyjny w Wielkim Tyrnowie zwrócił się do TSUE z pytaniem, czy taka praktyka jest zgodna z prawem unijnym. Opinia Rzecznik wyznacza nowe standardy, które mogą mieć istotne znaczenie również dla stosowania polskich przepisów o odpowiedzialności solidarnej.

Robert Nogacki: Prawne znaczenie podania PESEL w skargach do sądów administracyjnych

2025-10-06: Orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 2 września 2025 r. o sygn. II FZ 65/25 stanowi istotny głos w dyskusji dotyczącej znaczenia wymogów formalnych w postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w szczególności obowiązku podania numeru PESEL w skargach wnoszonych przez osoby fizyczne. Sprawa ta nie tylko ilustruje rygorystyczne podejście judykatury do przestrzegania procedur formalnych, ale również potwierdza i rozwija wcześniejsze stanowisko NSA wyrażone w fundamentalnej uchwale II GPS 3/22 z dnia 3 lipca 2023 r.

Robert Nogacki: Zaskarżenie części decyzji a koszty sporów podatkowych 

2025-08-07: Wpis sądowy w sprawach o należności pieniężne dochodzone przed sądami administracyjnymi wylicza się procentowo od wartości zaskarżenia. Im wyższa wartość skarżonego zobowiązania tym wyższy koszt wpisu musi ponieść skarżący. Wysokość wpisu ma więc istotne znaczenie dla tego, kto odważy się „pójść z urzędnikami do sądu”.

Robert Nogacki: Sąd musi rozpoznać wniesioną przeciw organowi skargę, jeśli sam organ potwierdził wyczerpanie środków zaskarżenia na drodze administracyjnej

2019-11-07: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uzależnia możliwość wniesienia skargi na akt lub czynność organu od uprzedniego wyczerpania przez skarżącego środków zaskarżenia na drodze administracyjnej. W czerwcu 2019 r. WSA w Warszawie odrzucił wniesioną skargę właśnie z uwagi na brak realizacji tego wymogu poprzez niezłożenie przez skarżącego zażalenia do organu administracyjnego drugiej instancji. Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 25 września 2019 r. uchylił to rozstrzygnięcie, wskazując, że skarżący wyczerpał przedsądowe środki zaskarżenia, skoro przyznał się do tego sam organ (sygn. akt II OSK 2610/19).

Robert Nogacki: Skuteczne zaskarżenie decyzji organu uniemożliwia dokonanie potrąceń z wpłat podatnika na poczet zaległości podatkowych

2022-01-24: Podatnik wpłacił w urzędzie skarbowym 50 000 zł, ale naczelnik urzędu zamiast na wskazany przez niego cel, zaliczył wpłatę na poczet zaległości podatkowych. Podatnik wniósł skargę na takie działanie organu i wygrał.

Robert Nogacki: Przedmiot i podstawy skargi kasacyjnej w postępowaniu sądowoadministracyjnym

2021-07-06: Skarga kasacyjna w postępowaniu sądowoadministracyjnym jest zwykłym środkiem odwoławczym i można ją wnieść od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie. Skargę kasacyjną wnosi się do WSA przez profesjonalnego pełnomocnika adwokata, radcę prawnego, a w sprawach obowiązków podatkowych i celnych także przez doradcę podatkowego (przymus radcowsko-adwokacki). Podstawy skargi kasacyjnej to uchybienia, które mogą być przedmiotem formułowanych zarzutów zmierzających do uchylenia lub zmiany zaskarżonego orzeczenia. Można je co do zasady podzielić na dwie kategorie. Istotne jest, aby konstruując zarzuty skargi kasacyjnej nie pomijać jednostek redakcyjnych przepisu, lecz dokładnie i szczegółowo wskazać naruszony przepis.

Robert Nogacki: Zaniedbania procesowe organu nie mogą być prostowane przez inny organ w trybie nadzwyczajnym

2019-12-03: Organ podatkowy wydał korzystną dla przedsiębiorcy decyzję zwalniającą go na pewien okres z podatku od nieruchomości. Po upływie tego okresu przedsiębiorca nadal korzystał z nadanego mu zwolnienia, aż do zamknięcia działalności gospodarczej. Gdy organ się zorientował, próbował „naprawić” swój błąd, występując do organu wyższej instancji o stwierdzenie nieważności wydanej przez siebie decyzji. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie uchylił jednak decyzję samorządowego kolegium odwoławczego stwierdzającą nieważność decyzji organu pierwszej instancji, orzekając, że: „…zaniedbania procesowe organu nie mogą być prostowane poprzez stosowanie trybów nadzwyczajnych” (wyrok z 6 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Lu 306/19).

Robert Nogacki

Założyciel i partner zarządzający kancelarii prawnej Skarbiec, uznanej przez Dziennik Gazeta Prawna za jedną z najlepszych firm doradztwa podatkowego w Polsce (2023, 2024). Doradca prawny z 19-letnim doświadczeniem, obsługujący przedsiębiorców z listy Forbesa oraz innowacyjne start-upy. Jeden z najczęściej cytowanych ekspertów w dziedzinie prawa handlowego i podatkowego w polskich mediach, regularnie publikujący w Rzeczpospolitej, Gazecie Wyborczej i Dzienniku Gazecie Prawnej. Autor publikacji „AI Decoding Satoshi Nakamoto. Sztuczna inteligencja na tropie twórcy Bitcoina” oraz współautor nagrodzonej książki „Bezpieczeństwo współczesnej firmy”. Profil na LinkedIn: 18.5 tys. obserwujących, 4 miliony wyświetleń rocznie. Nagrody: czterokrotny laureat Medalu Europejskiego, Złotej Statuetki Polskiego Lidera Biznesu, tytułu „Międzynarodowej Kancelarii Prawniczej Roku w Polsce w zakresie planowania podatkowego”. Specjalizuje się w strategicznym doradztwie prawnym, planowaniu podatkowym i zarządzaniu kryzysowym dla biznesu.