Prawo celne

Kancelaria Prawna Skarbiec jest przygotowana merytorycznie oraz posiada kompetentny zespół prawników do reprezentowania Klientów w postepowaniach z zakresu Prawa celnego. Zakres reprezentowania Klientów Kancelarii dotyczy zarówno zastępstwa procesowego przed organami I i II instancji, jak również reprezentacji przed WSA i NSA w sprawach celnych.

Przede wszystkim dla podmiotów dla których import towarów jest podstawową formą działalności i tego importu dokonuje z dalekich jurysdykcji, gdzie procedura zakupu towaru, a następnie przywozu na obszar celny UE, trwa wiele miesięcy. W takiej sytuacji importer posiadający lub korzystający ze składu celnego może taki towar zamówić wcześniej, przetransportować na teren UE i bez uiszczania należności celno-podatkowej przechowywać do czasu gdy sytuacja na rynku wewnętrznym UE będzie najbardziej korzystna.

Wielu przedsiębiorców dokonujących importu towarów, szczególnie z krajów Dalekiego Wschodu, w których prawa własności intelektualnej, jak również normy bezpieczeństwa produktów (normy, które obowiązują w UE) nie są przestrzegane, zetknęło się z problemem zakupu towarów, które naruszały te prawa i normy. Należy zauważać, że towary naruszające prawa własności intelektualnej oraz normy związane z bezpieczeństwem towarów, nie mogą być dopuszczone do obrotu na terenie UE.

W związku z tym wszelkie próby związane z wprowadzeniem takiego towaru na obszar celny UE może skończyć się dla importera dużymi stratami finansowymi, ponieważ taki towar jest zatrzymywany przez organy celne, a następnie niszczony. Dodatkowo importer za próbę wprowadzenia takich towarów na obszar celny Wspólnoty Europejskiej może odpowiadać karnie.

Korzyści osiągane przez klientów dzięki skorzystaniu z doradztwa podatkowego dotyczącego:

• audytu:
  • wskazanie obszarów ryzyka w prowadzonej działalności gospodarczej z zakresu Wspólnotowego Prawa Celnego,
  • wdrożenia procedur umożliwiających identyfikację obszarów ryzyka z zakresu Wspólnotowego Prawa Celnego,
  • skutecznego wdrożenia środków naprawczych,
  • wdrożenia środków umożliwiających zapobieganie powstawaniu nieprawidłowości w przyszłości.
• opiniowania:
  • minimalizacja ryzyka podatkowo–celnego z tytułu planowanych transakcji zarówno pod kątem ewentualnych należności publiczno-prawnych, jak również zgodności transakcji z przepisami wspólnotowymi.
• optymalizacji:
  • zarządzanie kosztami transakcji importowych zgodnie z przepisami prawa wspólnotowego oraz krajowego prawa podatkowego.
• reprezentacji:
  • profesjonalna obsługa wszelkich sporów oraz zagadnień związanych z wyjaśnieniem z organami celno-skarbowymi z zakresu wspólnotowego prawa celnego zarówno przed organami celno-skarbowymi I i II instancji. Prowadzimy obsługujemy spory przed WSA i NSA.
• szkolenia:
  • szkolimy zarówno kadrę zarządzającą, jak i szeregowych pracowników z zakresu procedur celnych związanych z wprowadzaniem towaru na obszar celny Wspólnoty. Sprawdzamy wiedzę i umiejętności nabyte w trakcie szkolenia.

Kancelaria reprezentuje Klientów przede wszystkim w postępowaniach:

• związanych z wprowadzaniem towarów na obszar celny Wspólnoty:
• wartość celna importowanych towarów;
• pochodzenie importowanych towarów;
• taryfikacja celna importowanych towarów;
• postimportowych wszczynanych z „urzędu” lub na żądanie:
• wartość celna importowanych towarów;
• pochodzenie importowanych towarów;
• taryfikacja celna importowanych towarów;
• dotyczących potwierdzania wywozu towarów poza obszar celny Wspólnoty;
• dotyczących usunięcia towarów spod dozoru celnego;
• dotyczących transportu tranzytowego przez obszar celny Polski;
• dotyczących ograniczeń pozataryfowych, w tym;
• prawa własności intelektualnej;
• bezpieczeństwa produktów;
• dotyczących wydawanych pozwoleń na otwieranie, prowadzenie i likwidację składów celnych.

Kancelaria Prawna Skarbiec może służyć wsparciem prawnym przedsiębiorcy w otworzeniu i prowadzeniu składu celnego.

Skład celny to wydzielony obszar znajdujący się na terenie, w którym – na podstawie pozwolenia udzielonego przez organy celne – mogą być składowane towary nieunijne, bez konieczności uiszczania należności celno-podatkowych oraz bez stosowania środków polityki handlowej.

Składy celne, co do zasady, możemy podzielić na dwie podstawowe grupy:

• skład publiczny – w którym każdy podmiot może przechowywać swoje towary, oraz
• skład prywatny – w którym towar może przechowywać właściciel pozwolenia.

Co do zasady składy celne służą do przechowywania towarów nieunijnych, ale – po uzyskaniu specjalnego pozwolenia – w składzie celnym mogą być przechowywane towary unijne, których status w takim składzie jest identyczny jak towarów wywiezionych poza obszar celny UE.

Pozwolenie na prowadzenie składu celnego może otrzymać podmiot, który:

• ma siedzibę na terenie UE;
• złoży wniosek o wydanie pozwolenia;
• dysponuje wydzielonym terenem lub magazynem;
• złoży zabezpieczenie;
• nie zalega z płatnościami podatkowymi do budżetu państwa.

Pomagamy przedsiębiorcom w uzyskaniu statusu upoważnionego przedsiębiorcy AEO, w tym:

• Pozwolenie AEOC – Uproszczenia Celne (ang. Customs Simplifications) – dla przedsiębiorców wnioskujących o korzystanie z uproszczeń przewidzianych w przepisach celnych.
• Pozwolenie AEOS – Bezpieczeństwo i Ochrona (ang. Security and Safety) – dla przedsiębiorców wnioskujących o korzystanie z ułatwień dotyczących bezpieczeństwa i ochrony z chwilą wprowadzenia towarów na obszar celny Wspólnoty lub z chwilą wywozu z obszaru celnego Wspólnoty. Można posiadać oba rodzaje pozwoleń AEOC/AEOS. W takiej sytuacji organ celny wydaje jedno łączne pozwolenie.
• Pozwolenie AEOF (ang. Full) – Uproszczenia Celne / Bezpieczeństwo i Ochrona dla przedsiębiorców wnioskujących o korzystanie z uproszczeń celnych oraz bezpieczeństwa i ochrony.

Wartość celna importowanych towarów wykazywana przez importera w zgłoszeniu celnym jest jednym z najczęściej kwestionowanych elementów zgłoszenia celnego przez organy celne.

Zgodnie z przepisami Wspólnotowego Prawa celnego, wartość celna jest to cena faktycznie zapłacona lub należna za towary, gdy zostały one sprzedane w celu wywozu na obszar celny Unii, w razie potrzeby skorygowana.

Jednak sprzedaż towarów dla importera musi mieć charakter bezwarunkowy ponieważ w sytuacji, gdy:

• dysponowanie zakupionymi przez importera towarami jest ograniczone wartość transakcyjna nie może stanowić podstawy do ustalenia wartości celnej importowanych towarów (z pewnymi wyjątkami);
• sprzedaż lub cena nie są uzależnione od warunków lub świadczeń, których wartość – w odniesieniu do towarów, których wartość celna jest ustalana – jest niemożliwa do ustalenia;
• żadna część dochodu z ewentualnej późniejszej odsprzedaży towarów, dysponowania nimi lub ich użytkowania przez kupującego nie przypada bezpośrednio lub pośrednio sprzedającemu, chyba, że może zostać dokonana odpowiednia korekta;
• kupujący i sprzedający nie są ze sobą powiązani lub powiązanie między nimi nie miało wpływu na cenę.

Do ceny faktycznie zapłaconej przez importera za kupowane towary zgłaszający musi doliczyć przede wszystkim (poniższe wyliczenie nie wyczerpuje wszystkich kosztów doliczanych):

• poniesione koszty transportu,
• opłaty załadunkowe i manipulacyjne związane z transportem przywożonych towarów do pierwszego miejsca/portu należącego do UE,
• wszelkie koszty związane z magazynowaniem zakupionego towaru przed wprowadzeniem na obszar celny UE,
• wszelkiego rodzaju prowizje zapłacone przez importera jako warunek zakupu towarów z wyłączeniem prowizji od zakupu,
• poniesione przez importera koszty pojemników, jeżeli na potrzeby celne są one traktowane jako stanowiące całość z danymi towarami, oraz pakowania obejmujące zarówno robociznę, jak i materiały,
• poniesione przez importera honoraria, tantiemy autorskie i opłaty licencyjne, które musi opłacić bezpośrednio lub pośrednio, jako warunek sprzedaży wycenianych towarów, w zakresie w jakim takie honoraria, tantiemy autorskie i opłaty licencyjne nie są wliczone w cenę faktycznie zapłaconą lub należną,
• doliczone do ceny faktycznie zapłaconej w odpowiedniej proporcji:
• koszty narzędzia, matryce, formy i podobne elementy użyte przy produkcji przywożonych towarów,
• materiały zużyte przy produkcji przywożonych towarów, oraz
• prace badawcze, inżynieryjne, projektowe i artystyczne oraz plany i szkice, wykonywane poza Unią i niezbędne do produkcji przywożonych towarów.

Doliczenie do ceny faktycznie zapłaconej powyższych poniesionych przez importera kosztów kreuje wartość celną, która stanowi podstawę do określenia wysokości kwoty długu celnego. Kwota długu celnego wyliczana jest ad valorem od wartości celnej towarów, a więc jest to iloczyn procentowej stawki celnej i wartości celnej towaru. Zsumowana kwota długu celnego oraz wartości celnej importowanego towaru stanowi podstawę określenia należnego podatku VAT importowego.

Ponieważ w zasadzie wartość celna wykazana przez importera w zgłoszeniu celnym importowym w sposób bezpośredni wpływa na wysokość należności celno-podatkowych jakie zobowiązany jest importer uiścić od importowanego towaru, wartość ta jest najczęściej weryfikowanym elementem zgłoszenia celnego przed zwolnieniem towaru przez organy celne. Organ celny również po zwolnieniu towaru może dokonać kontroli postimportowej przyjętych już zgłoszeń celnych, a następnie wszcząć postepowanie celne w celu ustalenia prawidłowej kwoty długu celnego, a w konsekwencji również podatków.

Kolejnym niezwykle istotnym elementem zgłoszenia celnego jest właściwe zaklasyfikowanie importowanego towaru do kodu CN, czyli tak zwanej Nomenklatury scalonej. Taryfikacja towarów importowanych polega na przypisaniu do importowanego towaru ośmiocyfrowej podpozycji taryfy celnej wynikającej ze Wspólnej Taryfy Celnej. Wspólna Taryfa obejmuje: Nomenklaturę Scaloną towarów, określoną w rozporządzeniu wspólnotowym i która została ustanowiona w celu stosowania środków taryfowych związanych z wymianą towarową.

Właściwe zaklasyfikowanie towarów importowanych do kodu CN w zgłoszeniu celnym w niektórych przypadkach może być procesem niezwykle złożonym, wymagającym od importera kompleksowej wiedzy związanej z przebiegiem procesów chemicznych, biologicznych oraz sposobu uzyskiwania niektórych towarów importowanych.

W związku z tym bardzo często w celu zaklasyfikowania importowanego towaru potrzebne jest powołanie biegłych, którzy wskażą jednoznacznie sposób uzyskania, składu oraz technologii niezbędnych do uzyskania importowanych towarów. Oczywiście niezwykle skomplikowany proces przeprowadzenia klasyfikacji importowanych towarów jest genezą wielu spornych spraw pomiędzy importerem, a organami celnymi, szczególnie w przypadku, gdy zaklasyfikowanie towaru do jednej podpozycji taryfy celnej powoduje zastosowanie różnych stawek do tej samej grupy towarów.

Do każdej ośmiocyfrowej podpozycji taryfy celnej przypisane są stawki celne:

• konwencyjne,
• autonomiczne,
• preferencyjne.

Konwencyjne stawki celne są stosowane dla towarów, które pochodzą z krajów lub terytoriów, którym Polska przyznała klauzulę najwyższego uprzywilejowania i które należą do Światowej Organizacji Handlu. Te stawki akceptują zobowiązania, które Polska przyjęła w ramach Światowej Organizacji Handlu.

Preferencyjne stawki celne wynikają z umów zawartych przez Unię z niektórymi krajami lub terytoriami spoza obszaru celnego Unii, lub z grupami takich krajów lub terytoriów, jak również preferencyjne środki taryfowe przyjęte jednostronnie przez Unię w odniesieniu do niektórych krajów lub terytoriów spoza obszaru celnego Unii, lub w odniesieniu do grup takich krajów lub terytoriów.

Autonomiczne środki stosowane przez UE powodują obniżenie standardowej stawki celnej lub zwolnienie z należności celnych z tytułu importu niektórych towarów ze względu na ich rodzaj lub końcowe przeznaczenie, inne środki taryfowe przewidziane w przepisach unijnych dotyczących rolnictwa, handlu lub innych dziedzin.

W związku z tym kolejnym problemem z którym musi zmierzyć się potencjalny importer zgłaszając towar do dopuszczenia do obrotu, to zadbanie o właściwe udokumentowanie pochodzenia towaru, jeżeli chce skorzystać z preferencyjnych stawek celnych.

Unijny Kodeks Celny zawiera szczegółowe przepisy regulujące sposób ustalania:

• pochodzenia niepreferencyjnych towarów,
• pochodzenia preferencyjnych towarów,
• ustalanie pochodzenia określonych towarów.

Przepisy dotyczące ustalania pochodzenia określonych towarów mają bardzo istotne znaczenie dla przedsiębiorców dokonujących przetworzenia importowanych towarów w celu nadania im innego pochodzenia. Bardzo często dotyczy to towarów importowanych z krajów rozwijających się. Z uwagi na cele handlowe i marketingowe przedsiębiorcy chcą importowanym towarom nadać inne, np. europejskie, pochodzenie. Dzięki regułom, które zawiera Unijny Kodeks Celny, można w precyzyjny sposób określić jaki zakres obróbek przemysłowych może zmienić pochodzenie importowanych towarów, w celu nadania im nowego pochodzenia.

Zgodnie ze wspólnotowymi przepisami celnymi „Towar, w produkcję którego zaangażowane są więcej niż jeden kraj lub więcej niż jedno terytorium, uznaje się za pochodzący z kraju lub terytorium, w którym towar ten został poddany ostatniemu istotnemu, ekonomicznie uzasadnionemu przetworzeniu lub obróbce, w przedsiębiorstwie przystosowanym do tego celu, co spowodowało wytworzenie nowego produktu lub stanowiło istotny etap wytwarzania”.

Należy jednak podkreślić, że jeżeli w zgłoszeniu celnym zgłaszający wskazuje pochodzenie towarów, organy celne w przypadku uzasadnionych wątpliwości mogą zażądać od zgłaszającego udowodnienia pochodzenia towarów. Takim dowodem może być świadectwo pochodzenia towarów, ale w sytuacjach spornych organy celne mogą zażądać dodatkowego dowodu potwierdzającego pochodzenie w celu upewnienia się, że wskazane pochodzenie jest zgodne z regułami określonymi w przepisach unijnych.

Dokument potwierdzający pochodzenie może być wystawiony w Unii na podstawie reguł pochodzenia obowiązujących w kraju przeznaczenia lub na terytorium przeznaczenia, lub zgodnie z inną metodą określającą kraj, w którym towary zostały całkowicie uzyskane, lub zostały poddane ostatniemu istotnemu przetworzeniu.

W związku z tym, jeżeli przedsiębiorca produkuje towary w skład których wchodzą komponenty z różnych krajów, a chce żeby finalny produkt miał określony kraj pochodzenia, musi tak zaplanować proces produkcyjny, żeby ostanie istotne przetworzenie było dokonywane w tym kraju.

Jeżeli proces produkcyjny wiąże się z koniecznością poniesienia znacznych nakładów finansowych może przed rozpoczęciem procesu inwestycyjnego zwrócić się do organów celnych o wydanie wiążącej informacji o pochodzeniu towarów. Dokument ten wiąże organy celne w celu wydania świadectwa o pochodzeniu towaru i zabezpiecza w ten sposób poniesione nakłady inwestycyjne.

Postępowania celne związane z wartością celną importowanych towarów, klasyfikacją taryfową oraz pochodzeniem importowanych towarów, są najczęściej prowadzonymi postępowaniami przez organy celne. Z uwagi na bardzo skomplikowany i rozbudowany zakres przepisów celnych, prowadzenie takich postępowań bez wsparcia doświadczonego prawnika jest właściwie skazane na porażkę.

W związku z tym, przedsiębiorca który chce się profesjonalnie zajmować importem na teren UE towarów z krajów trzecich, winien już na etapie planowania transakcji korzystać z profesjonalnego wsparcia prawnego, ponieważ korzystanie z takiego wsparcia w chwili wszczęcia postępowania celnego przez organy może niezwykle utrudnić uzyskanie rozstrzygnięcia satysfakcjonującego przedsiębiorcę.

Prowadzenie sprzedaży eksportowej przez producenta lub handlowca jest niewątpliwie bardziej korzystną formą działalności gospodarczej, niż sprzedaż tych samych towarów na terenie kraju z uwagi na możliwość zastosowania stawki 0% VAT do towarów eksportowanych co może w sposób zdecydowany podnieść atrakcyjność takiej sprzedaży. Żeby uzyskać zwrot podatku VAT od towarów wyeksportowanych, przedsiębiorca musi przede wszystkim objąć sprzedane towary procedurą eksportu oraz otrzymać dokument potwierdzający wywóz takiego towaru poza obszar celny UE, tzw. Komunikat IE 599 wydawany po wyprowadzeniu towaru poza obszar celny UE.

Najczęściej wywozem towaru zajmują się duże firmy przewozowe. Jest to najprostszy i najpewniejszy sposób odprawienia towarów na eksport. Niemniej jednak, pomimo profesjonalnego przygotowania, bardzo często komunikat IE 599 niezbędny do odzyskania podatku VAT nie jest wydawany. W takiej sytuacji jedyną drogą uzyskania takiego potwierdzenia jest przeprowadzenie postępowania celnego, w ramach którego eksporter przedstawi wymagane dowody, że towary opuściły obszar celny UE i dotarły do ostatecznego nabywcy. Kancelaria Prawna Skarbiec może reprezentować przedsiębiorców w każdym postępowaniu dotyczącym uzyskania potwierdzenia wywozu towarów wyeksportowanych poza obszar celny UE.